Λάμψη στην ξεπεσμένη μητρόπολη (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

O παράξενος ήχος που ακούσατε χθες το πρωί, την ώρα που το ζάπινγκ σάς έφερνε στη συχνότητα του CNN, προερχόταν από την πρόσκρουση του φελλού της σαμπάνιας στο ταβάνι των γραφείων του ΝΒΑ. Η ανταλλαγή-μαμούθ που έστειλε τον Κέβιν Γκαρνέτ στους Μπόστον Σέλτικς ήταν για το ΝΒΑ ένα σκαστό φιλί ζωής. Οσο η Ανατολική περιφέρεια φυτοζωεί και εμφανίζει στους τελικούς ομάδες-κακέκτυπα σαν τους φετινούς Κλίβελαντ Καβαλίερς, το ενδιαφέρον των φιλάθλων θα μειώνεται.

Η παρακμή στην οποία έμοιαζαν να βουλιάζουν οι ομάδες των μεγαλουπόλεων του Ατλαντικού (Νικς, Σέλτικς) και του Ειρηνικού (Λέικερς) έσπρωχναν τη Λίγκα ακόμα πιο βαθιά στο πηγάδι της αδιαφορίας. Το σκάνδαλο με τα παράνομα στοιχήματα του διαιτητή Τιμ Ντόναχι βύθισε τον Ντέιβιντ Στερν και τους συν αυτώ στη μελαγχολία...

Ωσπου, ανέλαβε δράση ο «άγιος» Ντάνι Εϊντζ. Τι κι αν οι προηγούμενες κινήσεις του (από το πόστο του γενικού αφεντικού των Σέλτικς) έμοιαζαν αυτοκτονικές; Με δύο καλοκαιρινά τρικ, ο παλιός παθιασμένος γκαρντ συγκρότησε ένα τρίο που ήδη τροφοδότησε συγκρίσεις με την εποχή Μπερντ-Πάρις-Μακχέιλ: Κέβιν Γκαρνέτ, Ρέι Αλέν, Πολ Πιρς. Για να μαζέψει τους τρεις Ολ-Σταρ στη Βοστώνη, χρειάστηκε να στείλει σε άλλες πολιτείες όσα φυντάνια είχαν συγκεντρωθεί τα τελευταία χρόνια στην πόλη και να μπαλώσει τα κενά με αδοκίμαστους ή λεγεωνάριους.

Αύριο μεθαύριο, ενδέχεται οι Σέλτικς να πληρώσουν ακριβά αυτή την επιλογή. Σήμερα, όμως, μοιάζουν ικανοί ακόμα και να σκαρφαλώσουν μεμιάς στον τίτλο της αδύναμης Ανατολής. Η ηλικία των τριών αστέρων σημαίνει ότι το «παράθυρο της ευκαιρίας» θα κλείσει για τους Σέλτικς σχετικά γρήγορα. Μέχρι το Μάιο, όμως, η ιστορική ομάδα δεν είχε καν παράθυρο μπροστά της. Μόνο ένα παγωμένο ντουβάρι, που έπνιγε τους ίδιους και μαζί το Στερν...

Αναστημένοι Σέλτικς πάει να πει αύξηση των εσόδων, αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος και δημιουργία ενός καινούριου πόλου, πολύ πιο ελκυστικού από αυτούς που μονοπωλούν τα τελευταία χρόνια τους προβολείς. Το Σαν Αντόνιο, το Κλήβελαντ, η Γιούτα, το Φίνιξ, ακόμα και το Ντιτρόιτ, είναι αγορές μικρές, σχεδόν αδιάφορες για τους λογιστές του Στερν. Μπροστά τους, η Βοστώνη μοιάζει με αυτόφωτο, λαμπερό πλανήτη. Η αναμενόμενη αντεπίθεση των Σικάγο Μπουλς πολλαπλασιάζει τα παγωμένα εδώ και καιρό χαμόγελα.

Αν μπορούσατε να δείτε πόσο αυξάνονταν τα μηνύματα που παίρναμε στη διάρκεια των τηλεοπτικών μεταδόσεων όποτε δείχναμε στο Supersport κάποια από τις παραδοσιακές -έστω ξεπεσμένες- υπερδυνάμεις, από Λέικερς μέχρι Νικς, από Σίξερς μέχρι Σέλτικς και Μπουλς, θα καταλαβαίνατε τη διαφορά. Το «target group» του ΝΒΑ στην Αμερική και εκτός αυτής δεν είναι οι φανατικοί, αλλά οι περιστασιακοί φίλαθλοι. Αυτοί που έμαθαν το μπάσκετ από τον Μάτζικ, τον Μπερντ, τον Καρίμ, τον Ντόκτορ Τζέι και τον Μάικλ Τζόρνταν.

Οι Σέλτικς ήταν ανάμεσα στις ομάδες που πλησίασαν τον Θοδωρή Παπαλουκά τον Ιούνιο. «Σόρι, δεν ενδιαφέρομαι», απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη ο Ελληνας διεθνής. Τι λέτε, θα ήθελε τώρα να σκίσει το συμβόλαιό του με την ΤΣΣΚΑ και να πάρει το πρώτο αεροπλάνο για Βοστώνη;