Nα νικήσει τον χρόνο (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Μια χαρά είναι τα χρήματα που πήρε ο Ολυμπιακός από τον Καστίγιο, μόνο που τώρα θα πρέπει και να τα επενδύσει και μάλιστα άμεσα. Δεν έμειναν παρά μόνο τέσσερα φιλικά για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να πειραματιστεί και να φτιάξει την ομάδα όπως θα ήθελε ο Τάκης Λεμονής, εκ των οποίων τα δύο γίνονται την προσεχή εβδομάδα με Πανιώνιο και Οσασούνα. Αυτό σημαίνει ότι τα χρονικά περιθώρια για να μπορέσουν οι νέοι παίκτες που θα έρθουν στη συνέχεια να προσαρμοστούν εγκαίρως στα συστήματα περιορίζονται πάρα πολύ και ο Θρύλος θα πρέπει να κινηθεί όσο γρηγορότερα γίνεται. Σε αυτή τη φάση χρειάζεται πολύ καλή γνώση των στόχων, αποφασιστικότητα στο παζάρι και προσφορές που δεν θα αφήνουν στις πλευρές των ομάδων και των παικτών περιθώρια να το παζαρέψουν πάρα πολύ. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να πιαστεί ο Ολυμπιακός κορόιδο και να δώσει παραπάνω απ’ όσα θα αξίζουν οι ποδοσφαιριστές που θα πάει να χτυπήσει. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, όμως, ο Ολυμπιακός με την πρώτη προσφορά πρέπει να κάνει σαφείς τις προθέσεις του και να μην αφήνει το περιθώριο για αρνήσεις εκεί που κάνει τις προσφορές. Αυτό θα το πράξει αν οι προτάσεις είναι αρκετά δελεαστικές με τη μία.

Δυστυχώς, όλοι θα θέλαμε τα χρονικά περιθώρια να είναι πολύ μεγαλύτερα. Ομως ο χρόνος πιέζει και ακόμα ο Ολυμπιακός χρειάζεται τρεις με τέσσερις παίκτες. Εγώ θα ήθελα τέσσερις, αλλά και με τους τρεις θα είμαι ευχαριστημένος. Πάνω-κάτω οι στόχοι είναι γνωστοί και ο Θρύλος ξέρει πού θα κινηθεί και τι λεφτά θα πρέπει να δώσει. Εδώ όμως δεν υπάρχει θέμα κωλυσιεργίας, μια και υπάρχουν αρκετά χρήματα για να επενδυθούν και να γίνουν οι μεταγραφές. Το ξεκίνημα θα είναι δύσκολο για όλους και προπάντων για τον προπονητή, που θα πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατό για να μπορέσει να «δέσει» την ομάδα. Οσο πιο γρήγορα μπορέσει να κάνει τις προσθήκες που πρέπει ο Ολυμπιακός, τόσες περισσότερες πιθανότητες θα έχει να μπει στη νέα σεζόν χωρίς απώλειες, για να δείξει από την αρχή ποιος είναι το φαβορί και γι' αυτό το πρωτάθλημα. Ο χρόνος πιέζει πολύ, αλλά οι απαιτήσεις είναι τέτοιες που δεν υπάρχει άλλη λύση. Ο Θρύλος πρέπει να νικήσει τον χρόνο για να είναι έτοιμος.

Έφυγαν όλοι για διακοπές, άδειασε η πόλη, τα εισιτήρια διαρκείας παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα… Πρώτα ο ενθουσιασμός για την έλευση του Ζαγοράκη και του Ρέμου, μετά οι μεταγραφές και η οργάνωση του Αρη με τα θετικότατα αποτελέσματα στη Γαλλία, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, τελικά πάπαλα…

Επιτρέψτε μας τον χαρακτηρισμό διότι απλώς βαρεθήκαμε να τους ακούμε. Ποιους; Μα όλους αυτούς που βγαίνουν στα ερτζιανά, που δόξα τω Θεώ στη Θεσσαλονίκη είναι τόσο φιλόξενα σε σημείο παρεξήγησης, και κοκορεύονται για τα «διαρκείας» που έχουν πουλήσει οι ομάδες τους κάνοντας συγκρίσεις είτε με τους συμπολίτες είτε με άλλες παλαιότερες εκστρατείες για την πώληση εισιτηρίων. Τους ακούς και βαριέσαι. Κάποια στιγμή εκνευρίζεσαι, διότι αντιλαμβάνεσαι ότι τα εισιτήρια διαρκείας είναι τόσο λίγα που νομίζεις ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει πληθυσμό μεγαλύτερο από τη Βέροια ή την Κατερίνη.

Καμιά δεκαριά χιλιάδες είναι όλα μαζί, και των τριών ομάδων, του Αρη, του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή. Τον ενθουσιασμό όλων αυτών που συγκεντρώνονται για να χειροκροτήσουν, να φωνάξουν εμπνευσμένα συνθήματα και να δηλώσουν υποστηρικτές των νέων διοικούντων, που έχουν διαφορετικούς στόχους, ξεκινώντας από την εξυγίανση και φτάνοντας μέχρι την κατάκτηση θέσεων που οδηγούν και πάλι στην Ευρώπη, τον γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια. Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι κανείς δεν έχει σκοπό να καταβάλει ένα ποσό προκαταβολικά για να παραλάβει εισιτήριο διαρκείας και ουσιαστικά να ωφεληθεί οικονομικά, μια και το αντίτιμο για κάθε αναμέτρηση της ομάδας του μειώνεται στο 50% για τις περισσότερες περιπτώσεις.

Από τη μία δεν υπάρχει η φυσιολογική νοοτροπία όσον αφορά τον Ελληνα οπαδό, να του δημιουργηθεί δηλαδή η ανάγκη να αγοράσει διαρκείας. Ολα τα κάνει την τελευταία στιγμή. Τελευταία στιγμή θα ενδιαφερθεί για ένα εισιτήριο για το ντέρμπι της Κυριακής. Τελευταία στιγμή θα παρακαλέσει για φθηνό εισιτήριο κι ας γνωρίζει ότι θα υπάρχει ζήτηση και ενδεχομένως θα εξαντληθούν.

Από την άλλη, υπάρχουν όλοι αυτοί –που είναι μάλιστα πολλοί– που έχουν βαρεθεί. Συγγνώμη, με κεφαλαία είναι προτιμότερο και αναδεικνύει το πραγματικό μέγεθος: ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ να βάζουν το χέρι στην τσέπη, είτε για διαρκείας είτε για άλλου είδους οικονομική συνδρομή. Είναι πεπεισμένοι ότι δεν θα δουν άσπρη μέρα και πηγαίνουν αποσπασματικά στο γήπεδο. Θα επισκεφτούν την ομάδα τους σε αναμετρήσεις «μεσαίου» ενδιαφέροντος και ίσως αποφύγουν τα ντέρμπι και τις αναμετρήσεις υψηλής επικινδυνότητας.

Αλλοι, πάλι, έφυγαν από το γήπεδο και δεν ξαναγύρισαν λόγω της βίας. Κάποιοι το ψάχνουν περισσότερο και δεν πηγαίνουν επειδή τα περισσότερα γήπεδα είναι άθλια και δεν ικανοποιούν τις απαιτήσεις τους. Ολοι, για διαφορετικούς λόγους, έχουν δίκιο. Αλλος πολύ, άλλος λιγότερο… Ποιος και τι είναι αυτό που θα μπορούσαν να τους ικανοποιήσουν όλους και να τους οδηγήσουν στο γήπεδο; Ο νέος πρόεδρος-όνομα, οι αγαθές και ξεκάθαρες θέσεις του για το μέλλον της ομάδας, οι μεταγραφές που… δεν γίνονται; Με την αγάπη του οπαδού σε όλες τις περιπτώσεις γίνεται μια λεπτή διαχείριση συναισθημάτων και οι ομάδες στον ελληνικό χώρο –ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη– εξακολουθούν να την εκμεταλλεύονται περιστασιακά. Είναι αυτό που λέμε ό,τι αρπάξει ο πισινός μας…