Με Ντος Σάντος θα πήγαινε για τίτλο ο Αρης (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Αν ο Αρης την περσινή σεζόν άρχιζε να μαζεύει πόντους, εκτός από τα μπράβο για τις εμφανίσεις του, από την αρχή της περιόδου θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και τον τίτλο.

Η αγωνιστική προσέγγιση του Ογιος στα περισσότερα ματς ήταν τέτοια που ενώ η ομάδα του ήταν πολύ καλύτερη από τον αντίπαλο, είχες την αίσθηση πως δύσκολα θα έπαιρνε αποτέλεσμα στα δύσκολα ματς. Κλασική περίπτωση το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, στο οποίο, πέραν των όποιων διαιτητικών λαθών, το να χάσεις 3-2, ενώ προηγήθηκες 2-0, μοιάζει αδικαιολόγητο. Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Αρης ήταν η καλύτερη ομάδα. Με επιθετική φυσιογνωμία αλλά και με προσεγμένη άμυνα, έκανε ζημιές και ήταν πολύ πιο προσεκτικός στην άμυνά του με τις διορθωτικές αλλαγές που έκανε ο Κίκε Ερνάντεθ.

Φέτος ο Αρης αποτελεί το μεγαλύτερο μυστήριο. Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που του αρέσει το καλό ποδόσφαιρο και δεν ανυπομονεί να δει τον Αρη στο πρωτάθλημα. Η απορία είναι πόσο διαφορετικός θα είναι. Εχει νέο προπονητή, τον Ολίβα, αρκετούς νέους παίκτες και πάντα παραμονεύει το ρίσκο όταν κάνει αλλαγές. Από την άλλη, το πρώτο δείγμα των φιλικών με πολύ καλές ομάδες, έτοιμες να παίξουν πρωτάθλημα στη Γαλλία, ήταν θετικό.

Προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω αυτή την ομάδα, που αποτελεί ένα πολύ ευχάριστο αίνιγμα για τη νέα σεζόν, καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο Ολίβα θα δώσει μεγαλύτερη έμφαση στον τρόπο που θα αμύνεται η ομάδα. Ετσι ο Αρης μπορεί να χάσει ένα μερίδιο από τη θεαματικότητά του, αλλά θα γίνει αναμφίβολα πιο ουσιαστικός. Κάτι που του κόστισε πέρυσι. Εκείνο που πιστεύω πως θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την κατάσταση στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και να μετατρέψει τον Αρη σε πιθανό διεκδικητή ακόμα και του τίτλου, είναι η πιθανότητα ένταξης στο ρόστερ του Τζιοβάνι ντος Σάντος. Ο Μεξικανός επιθετικός, που ακόμα δεν έχει βρει η Μπαρτσελόνα τρόπο να τον εντάξει στην πρώτη της ομάδα λόγω του διαβατηρίου του, θα σηματοδοτούσε το πέρασμα του Αρη στο επόμενο επίπεδο. Ενας αληθινά χαρισματικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος στο λατινοαμερικανικό περιβάλλον των «κιτρινόμαυρων» θα προσαρμοζόταν άμεσα. Και η ποιότητά του θα έδινε στον Ολίβα ένα έξτρα όπλο που θα μετέβαλλε τα δεδομένα.

Ομως κι έτσι ο Αρης δείχνει ικανός για μεγάλα πράγματα. Εχει το μείον του τραυματισμού του Κόκε, ενός παίκτη με σπάνια προσόντα, αλλά πιθανότατα οι υπόλοιποι δεν θα αφήσουν να φανεί το κενό. Εχει τον καλύτερο τερματοφύλακα στην Ελλάδα αυτή τη χρονιά, τον Κώστα Χαλκιά, απέκτησε τον Κάλβο ο οποίος έχει κάποια διαστήματα στα ματς που μπορεί να τρελάνει κόσμο, στο πρόσωπο του Αουρέλιο αλλά και του άτυχου Ρονάλντο Γκιάρο θα πάρει αρκετή βοήθεια και μην ξεχνάμε πως κάποιες σταθερές αξίες είναι πάντα εκεί. Οπως ο Γκαρσία, που παρεμπιπτόντως μου άρεσε που δεν δίστασε να βάλει ψηλά τον πήχη. Και επειδή ο Βολιβιανός είναι έξυπνος, αποκλείεται να μην έχει διαπιστώσει μόνος του τις διαφορές αυτά τα δύο χρόνια που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Από την ομάδα που έχανε από τον Πανθρακικό στο Κύπελλο και που πάλευε έως την τελευταία αγωνιστική για να ανέβει μέχρι την εικόνα της πρώτης προπόνησης φέτος, με τον κόσμο να κάνει φιέστα τίτλου, ο Αρης έκανε μεγάλο δρόμο. Και η φετινή σεζόν αποτελεί κλειδί για το αν έχει έρθει η ώρα να ξαναγίνει, όπως ήταν στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του '70 και τα πρώτα της δεκαετίας του '80, ο Αρης ισότιμος διεκδικητής με τις ομάδες της Αθήνας στο πόκερ των τίτλων. Δεν θα είναι καταστροφή αν φέτος δεν έρθει κάτι το πολύ εντυπωσιακό, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως η σεζόν που θα αρχίσει σε λίγο θα είναι καθοριστική για το πείραμα που γίνεται στον Αρη. Και τα αποτελέσματα ξέρουμε πάντα πως είναι το καλύτερο... διεγερτικό για τους οπαδούς.