Διάλεξε μια χρυσοπληρωμένη φυλακή (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Πιο πολύ και από την απόφαση του Ολυμπιακού να πουλήσει τον Καστίγιο, μου έκανε μεγάλη εντύπωση η επιλογή του ποδοσφαιριστή να μετακομίσει στο μακρινό Ντόνετσκ. Ο Ολυμπιακός ήταν κατά κάποιον τρόπο αιχμάλωτος της ρήτρας που έβαλε στο συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή πέρυσι: από τη στιγμή που ο Καστίγιο θα εισέπραττε βάσει συμβολαίου το 25% των χρημάτων που μια ομάδα θα προσέφερε για να τον αποκτήσει, η προσφορά της Σαχτάρ, τα 15 εκατομμύρια ευρώ, ήταν το περισσότερο που ο Ολυμπιακός μπορούσε να περιμένει. Απορώ, όμως, με τις φιλοδοξίες του Νέρι…

Για να ανέβαινε κι άλλο η τιμή του Καστίγιο θα έπρεπε τη νέα σεζόν ο Ολυμπιακός και ο παίκτης να έκαναν στο Τσάμπιονς Λιγκ θαύματα. Αν αυτό δεν συνέβαινε, τα 15 εκατομμύρια θα γίνονταν τον Δεκέμβρη 10 και το επόμενο καλοκαίρι ίσως και λιγότερα. Υποθέτω ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού θα προτιμούσε με τα ίδια χρήματα να πουλήσει τον παίκτη στη Μάντσεστερ Σίτι ή στη Βαλένθια ή στη Γιουβέντους ή στην Τσέλσι, που κατά καιρούς είχαν ενδιαφερθεί. Είναι πάντα προτιμότερο να συνδιαλέγεσαι με ομάδες της Δυτικής Ευρώπης και να κερδίζεις κύρος και γνωριμίες από το να πουλάς στους πλούσιους Ανατολικούς. Ομως οι ομάδες από τη Δυτική Ευρώπη αυτά τα χρήματα δεν τα έδιναν (ίσως διότι εκτός από τα προσόντα του Νέρι γνώριζαν και τον χαρακτήρα του, μια και είχαν συγκεντρώσει ουκ ολίγες πληροφορίες): καλές είναι οι δημόσιες σχέσεις, αλλά περισσότερο και από αυτές μετράει το χρήμα. Ο Ολυμπιακός κοίταξε τις ανάγκες του και πούλησε στη μέγιστη τιμή. Πολύ αμφιβάλλω αν ο Καστίγιο αξιολόγησε σωστά τις δικές του.

Φυλακή

Διαβάζω δηλώσεις του πατέρα Καστίγιο ότι ο γιος του πιέστηκε κ.λπ. Ωραίο το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Αν ο Νέρι την Παρασκευή δεχόταν την πρόταση που του έκανε ο Πέτρος Κόκκαλης, το θέμα θα τελείωνε. Ομως ο Νέρι ήθελε τα χρήματα και απορώ αν καταλαβαίνει πού πάει. Η Σαχτάρ του Ντόνετσκ σκορπάει πολλά χρήματα, αλλά οι ευρωπαϊκές διακρίσεις της βρίσκονται στα όρια της ανυπαρξίας ακριβώς επειδή τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάλα.
Η πιθανότητα να τραβήξει ο Νέρι τα βλέμματα των Δυτικοευρωπαίων για τα όσα θα κάνει στο ουκρανικό πρωτάθλημα είναι μικρή, όχι μόνο διότι το ουκρανικό πρωτάθλημα είναι χειρότερο και από το ελληνικό, αλλά επειδή οι Δυτικοευρωπαίοι ξέρουν ότι από αυτό είναι πλέον πολύ δύσκολο να αγοράσεις. Ας πούμε ότι ο Καστίγιο κάνει στα επόμενα δύο χρόνια τρομερά πράγματα. Η Σαχτάρ, έχοντας ξοδέψει για τον Νέρι στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ (μην ξεχνάτε ότι του δίνει κι ένα τεράστιο συμβόλαιο και του πληρώνει και την εφορία), θα θέλει 25 εκατ. ευρω τουλάχιστον για να τον παραχωρήσει, κάνοντας απλώς απόσβεση! Οσα δηλαδή στοίχισε ο Ανρί στην Μπαρτσελόνα!

Βιασύνη

Θα γίνει ο Καστίγιο Ανρί, για να έχει κάποτε τέτοιες προσφορές στα πόδια του; Του το εύχομαι, αλλά δεν το πιστεύω. Αν κάτι έχει δείξει μέχρι τώρα ο νεαρός, είναι τεράστια βιασύνη: η βιασύνη του ήταν πάντοτε αρρώστια που τον έτρωγε. Ο Καστίγιο βιαζόταν να γοητεύσει την εξέδρα, βιαζόταν να γίνει βασικός, βιαζόταν να γίνει σημαία, βιαζόταν να τραβήξει τα βλέμματα. Πολλές από τις παράξενες συμπεριφορές του είχαν να κάνουν κυρίως με αυτή τη βιασύνη –τη βιασύνη της ανασφάλειας. Επρεπε να είναι το πιο ευτυχισμένο παιδί του κόσμου που βρήκε στην Ελλάδα μια ομάδα που τον υιοθέτησε και τον πίστεψε και αυτός από τη βιασύνη του έμοιαζε νευρωτικός. Ακόμα και πέρυσι στα σπουδαία του παιχνίδια έβλεπες ότι αδημονούσε να δείξει τι μπορεί να κάνει: το ξέραμε όλοι ότι είχε προσόντα, αλλά άντε να του το εξηγήσεις. Στο μόνο που δεν βιάστηκε ήταν όταν χρειάστηκε να αποφασίσει σε ποια εθνική ομάδα ήθελε να αγωνιστεί. Τότε τα μέτρησε όλα σωστά και έκανε την καλύτερη επιλογή. Μόνο τότε.

Καριέρα

Περίμενα άλλα πράγματα από τον Καστίγιο. Περίμενα να μετρήσει σωστότερα το μέλλον του και να αποδεχτεί την πρόταση που του έκανε ο Ολυμπιακός την Παρασκευή. Περίμενα ότι θα ζητούσε από τον σύλλογο που τον ανέδειξε να τον βοηθήσει να βρει του χρόνου και χωρίς βιασύνες μια ομάδα της αρεσκείας του σε ένα δυτικοευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ώστε να κάνει τη μεγάλη μεταγραφή μετά το Μουντιάλ, όταν θα είχε κερδίσει με το Μεξικό το διεθνές παλκοσένικο, όπως έχουν κάνει οι πιο πολλοί σημαντικοί παίκτες. Ομως για να τα κάνεις αυτά πρέπει να έχεις στο μυαλό σου μια διαδρομή καριέρας: ο Νέρι αποδείχτηκε ότι στο μυαλό του είχε κυρίως τα χρήματα. Είναι αλήθεια ότι από τους Ουκρανούς θα πάρει πολλά, αλλά τα παίρνει κι αυτά βιαστικά. Χρήματα που γρήγορα έρχονται, γρήγορα χάνονται. Και δεν βοηθούν στο να χτιστούν αθλητικές καριέρες.

Τέλος

Δεν τον κακίζω. Ποιος να το συμβουλεύσει το παιδί; Ο πατέρας του βλέπει το χρυσό συμβόλαιό του με τη Σαχτάρ ως ένα είδος επένδυσης και καλά κάνει: το καλό του γιου του επιθυμεί και είναι γνωστό ότι οι γονείς όταν μιλάνε για το καλό των παιδιών τους μπλέκουν πάντοτε λίγο και το δικό τους καλό. Οι φίλοι του και συμπαίκτες του στον Ολυμπιακό υπήρξαν όλοι προικισμένοι τεχνίτες, αλλά και μεγάλοι μισθοφόροι: πάω στοίχημα ότι τον μεγάλωσαν λέγοντάς του ιστορίες με συμβόλαια. Και ο Νέρι τέτοιες κάποτε θα έχει να λέει πολλές. Δεν ξέρω, όμως, αν θα είναι ιστορίες με καλό τέλος…