Όταν ξυπνούν τα παιδιά (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Στον Ολυμπιακό δεν μπορούν να κόψουν αυτό το ανομολόγητο πάθος. Να λένε παραμύθια άνευ λόγου και αιτίας. Το κακό για τον Ολυμπιακό και το καλό για την ψυχική υγεία του κόσμου είναι ότι κανείς δεν παίρνει τις δηλώσεις από τον Ολυμπιακό στα σοβαρά.

Δύο φορές τον τελευταίο μήνα ακούστηκε από τον Πέτρο Κόκκαλη το «Δεν πωλείται ο Καστίγιο». Η διαφορά ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη ήταν ότι, ενώ μετά την πρώτη όλοι ήταν βέβαιοι ότι θα πουληθεί ο Καστίγιο, μετά τη δεύτερη ήταν εντελώς τελείως βέβαιοι ότι θα πουληθεί. Τέλος πάντων, αυτό που αναμενόταν έγινε. Μια προσφορά στον Καστίγιο για νέο συμβόλαιο που σε σχέση με τα χρήματα που του δίνει η Σαχτάρ ήταν βέβαιοι ότι θα το απορρίψει, μια έτοιμη δικαιολογία: «Εμείς θέλαμε να τον κρατήσουμε, αλλά αυτός δεν έκανε δεκτή την πρόταση» και ο Σωκράτης Κόκκαλης έβαλε στην τσέπη όσα λεφτά είχε πει ότι θα διαθέσει για μεταγραφές και δύο εκατομμύρια επιπλέον. Απομένει τώρα να φανεί πόσο προετοιμασμένος ήταν ο Ολυμπιακός για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που ανατρέπει τις οικονομικές ισορροπίες της μεταγραφικής σεζόν.

Με το μπάτζετ ψαλιδισμένο μετά την αποχώρηση του Ριβάλντο και του Καστίγιο, με υγιή οικονομική εικόνα των τριών σχετικών με το ποδόσφαιρο εταιρειών, της Θρύλος Α.Ε., της Καραϊσκάκης και της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε τη δυνατότητα να διαθέσει 12 εκατ. ευρώ για μεταγραφές. Τώρα, κρατώντας και 2 εκατ. στην τσέπη, μπορεί να διαθέσει άλλα τόσα. Και μην ψηθεί κανείς ότι 12 εκατ. ευρώ είναι λίγα. Είναι τα μισά από όσα κόστισε στη Ρεάλ η μεταγραφή του Ανρί. Είναι τρεις Γκαλέτι και πέντε Μπράβο. Για να πάμε σε μέτρα άλλων ομάδων, θα αγόραζαν 30 Τζέφερσον να τους βλέπει ο Φερέρ να χαίρεται η ψυχή του, άλλους τόσους Αλαν για τον ΠΑΟΚ να γελάσει το πικραμένο χείλι του Κόλκα και τέσσερις ενδεκάδες του Ηρακλή. Το ερώτημα τώρα είναι πώς ο Ολυμπιακός σκοπεύει να διαθέσει αυτό το εξωπραγματικό για τα μέτρα της Ελλάδας ποσό. Και η προϊστορία δεν είναι καθόλου καθησυχαστική. Στον Ολυμπιακό η πρώτη αντίδραση μοιάζει να είναι «να βρεθεί ένας άλλος Ριβάλντο». Είναι τόσο πιθανό όσο κάποιος να πιάσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου και να ξανακερδίσει. Για κάθε Ριβάλντο υπάρχουν 10 Κονσεϊσάο. Τώρα θα φανεί αν με τον Ιλια Ιβιτς, εκτός από το να τραβάνε λαχεία, υπάρχει στον Ολυμπιακό και άλλος σχεδιασμός. Σύμφωνα με τον οποίο υπάρχουν παίκτες με μέλλον που δεν μπορούσαν να αποκτηθούν όσο δεν υπήρχαν τα χρήματα της μεταγραφής, του Καστίγιο. Τώρα, μετά τη μεταγραφή θα φανεί πόσο καλός τεχνικός διευθυντής είναι ο Ιλια Ιβιτς.

Οσο για τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, έχει το δικαίωμα να πει διαθέτω όλα τα λεφτά της μεταγραφής για να πάρω παίκτες, διαθέτω μέρος των χρημάτων ή και δεν διαθέτω τίποτα. Το μόνο που είναι επικίνδυνο να κάνει είναι του Αμποάγκουε. Να παίρνει παγκοσμίως άγνωστους παίκτες και να ανακοινώνει εξωπραγματικό κόστος, όπως με το «Ζαρκάδι της Αλ Αχλί», που η μεταγραφή του είχε ανακοινωθεί ότι κόστισε 1,2 δισ. δραχμές. Οχι ότι υπάρχει κάτι που να το απαγορεύει, αλλά με το πρώτο παραμύθι ότι ο Καστίγιο δεν πωλείται, κάποιοι ευκολόπιστοι από τους οργανωμένους μπορεί να κοιμήθηκαν. Δεύτερο όμως παραμύθι θα τους ξυπνήσει και τα παιδιά όταν ξυπνάνε είναι συνήθως νευρικά.

Σήμερα θα έπρεπε να ξεκινάω τις διακοπές μου. Δεν το άντεξα όμως. Δεν μου πάει η καρδιά να τ' ακουμπήσω στον Αγουδήμο, που με τη βοήθεια του Αϊ-Νικόλα και της Παναγιάς ανέβασε τα ναύλα για την Κρήτη κατά 60%, τη γιαγιούλα στο λιμάνι, που νοικιάζει το αχούρι της για 60 ευρώ, τον τοπικό εισαγωγέα βομβών, που δηλώνει μπαριτζής και κάθε μεσημέρι ξαναγεμίζει τα μπουκάλια με την νταμιτζάνα, και τον ιδιοκτήτη της ψαροταβέρνας, που κάποια στιγμή απογοητεύτηκε ότι μπορεί να κατασκευάσει ταρτάν και το μείγμα που του περίσσεψε το σερβίρει για ταραμοσαλάτα. Δεν αντέχω άλλες καφετέριες με ντάμπα-ντούμπα το πρωί που σερβίρουν ομελέτα στα οκτώ ευρώ, άλλες τριπλέτες από ξέμπαρκες σαραντάρες φίλες από το Παγκράτι, που, αντί να δίνουν ό,τι πολυτιμότερο νομίζουν ότι έχουν δωρεάν, με μπόνους πίπα-κώλο, κάνουν και νάζια με τη χάρη εκπαιδευμένης φώκιας του ΑΣΕΠ. Συνεχίζω να γράφω και αυτή την εβδομάδα σχεδιάζοντας να φύγω την επόμενη. Για το Τόγκο, τη Ζιμπάμπουε, το Τατζικιστάν ή κάπου τέλος πάντων που οι άνθρωποι θα είναι λιγότερο λήσταρχοι από αυτούς που συναντάς την υψηλή σεζόν στα ελληνικά νησιά.

Και όχι μόνο θα πάω στο Τατζικιστάν, αλλά θα λέω ότι από τον Φεβρουάριο το είχα σχεδιάσει. Αυτό που από το φετινό καλοκαίρι θα πρέπει να ονομάζεται σαν «Βέλιτς». Ξεκινάει η φετινή σεζόν και ο Γιάσμινκο κάνει μια επιτυχία. Βρίσκει το συμβόλαιο του Ν'Ντογέ λάσκο και τον φέρνει στον Παναθηναϊκό με ψίχουλα. Από εκεί και πέρα, όμως, ο «Κατήφορος» με πρωταγωνιστές τον Γιάσμινκο και το πορτοφόλι του Τζίγκερ. Γιατί πρέπει να έχεις πολύ καλή διάθεση για να μπορείς να πιστέψεις ότι ο Βέλιτς έκανε ότι ενδιαφέρεται για τον Μπενάλιο της Μπέιρα Μαρ για να μη φανεί το ενδιαφέρον του για τον Μάλαρτζ από την Ξάνθη, ότι ανακάλυψε τον άγνωστο Καραγκούνη, ότι σκέφτηκε τον Ελίνι Δημούτσο που θα είχε πάει στην ΑΕΚ αν του έκαναν επαγγελματικό συμβόλαιο και ότι πρότεινε στον Πεσέιρο τον Τζο Ενακαρχίρε. Κάποια στιγμή ο Πεσέιρο είδε και αποείδε ότι θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα με στόπερ τον Γιάννη Γκούμα και τον Τζίγκερ πορτοφόλι και είπε: «Κύριε Γιάννη. Οταν πριν από τρία χρόνια ήμουν στη Σπόρτινγκ είχαμε ένα μαύρο, σοβαρό παιδί ονόματι Τζο Ενακαρχίρε. Μια χαρά παλικάρι. Του τζαμιού και του σπιτιού. Να πω την καλή κουβέντα να έρθει στην Παιανία, πριν βάλουμε τον Λουκά να παίξει δίπλα στον Γιαννάκη; Σαν ιδέα έχει την πλάκα της, αλλά τώρα αρχή της σεζόν δεν είμαστε για πλάκες. Και αν υπάρχει επικοινωνιακό πρόβλημα, μπορούμε να πούμε ότι ο Ενακαρχίρε ήταν ο στόχος μας από τα Χριστούγεννα, αλλά ο Γιάσμινκο ξέρει να κρατάει μυστικά, για να είμαστε ικανοποιημένοι».

Τα προσχήματα είναι το παν. Πριν από 30 χρόνια βρισκόμουν στην Εσαουίρα του Μαρόκου. Μίλαγα λοιπόν με έναν ντόπιο που μου είπε την εξής διδακτική ιστορία. «Αμέτρητα χρόνια οι πιτσιρικάδες πηγαίνανε στα ανδρικά χαμάμ. Πηγαίνανε, μιλάγανε μεταξύ τους, βγαίνανε και βόλτα χεράκι χεράκι, λέγανε στίχους του Ομάρ Καγιάμ και αν τώρα είχε ανάψει και κάποιος, του τον έπαιζε σε μια ερημιά κάποιος άλλος και δεν σήμαινε ότι είναι και αδελφή. Ο,τι είχε γίνει γινόταν στο πάθος της στιγμής, κανένας άλλος δεν το μάθαινε, κάποια στιγμή οι φίλοι παντρευόντουσαν, ξεχαρμανιάζαν στις δικές τους και ούτε που το θυμόντουσαν». Brokeback Mountain δηλαδή, αλλά με γίδια και καμήλες. Η ιστορία όμως είχε και συνέχεια. «Τη δεκαετία του '30 ήρθε στο Μαρόκο η Λεγεώνα των Ξένων. Με το που ήρθανε, αμέσως στα χαμάμ. "Τι ωραίο ποπό που έχεις, Αχμέτ, και σε ποιο κινηματογράφο θα πας το βράδυ". Ο κόσμος είχε σοκαριστεί. Ούτε συζήτηση, ούτε Ομάρ Καγιάμ, ούτε χεράκι χεράκι. Εγιναν οι σχετικές παρατηρήσεις στους λεγεωνάριους, αλλά η κατάσταση δεν βελτιώθηκε πολύ. Αντε κανένας ευγενικός λεγεωνάριος να έλεγε "γεια σας, παιδιά. Τι γίνεται; Εχετε ακούσει εκείνον τον ωραίο στίχο του Καγιάμ "Η σελήνη γυαλίζει όμορφα. Οπως τα οπίσθια σου, Αχμέτ, όταν έχουν βαζελίνη". Είδαμε και αποείδαμε ότι οι λεγεωνάριοι δεν καταλαβαίνανε από διακριτικότητα και κόψαμε το χαμάμ μέχρι να εξαφανιστούν"».

Αυτή τη διδακτική ιστορία θυμήθηκα με τη μεταγραφή του Ενακαρχίρε στον Παναθηναϊκό. Δεν λες «έπαθε το επάρατο λαλά ο Πεσέιρο και ζήτησε να του φέρουν στόπερ, αλλιώς θα βάλει τον Βύντρα να παίζει δίπλα στον Γκούμα», αλλά το σενιάρεις. «Με ανοιχτό στόμα έμεινε ο Πεσέιρο, όταν άκουσε το όνομα Ενακαρχίρε. "Ποιος Ενακαρχίρε, ρε παιδιά; Ο Τζο; Ο Τζο από το Γουάρι; Πού πήγες και τον ξετρύπωσες, ρε κερατούκλη Γιάσμινκο;"», είπε χθες ο προπονητής του Παναθηναϊκού, Ζοσέ Πεσέιρο, όταν έκπληκτος πληροφορήθηκε την απόκτηση του Τζο Ενακαρχίρε από τον τεχνικό διευθυντή, Γιάσμινκο Βέλιτς. Την ίδια και μεγαλύτερη έκπληξη ένιωσαν ο πρώην «πράσινος» άσος Εμάνουελ Ολισαντέμπε, όπως και ο μάνατζέρ του, Φάνης Κλωνόπουλος. «Μόνο χωριό με χωριό δεν σμίγει», δήλωσε ο βετεράνος «πράσινος» άσος, με τον μάνατζέρ του να προσθέτει: «Ο Γιάσμινκο μας έβαλε τα γυαλιά σε όλους τους μάνατζερ». Σε άλλη είδηση με ελληνικό ενδιαφέρον το Reuter μετέδωσε ότι η κεντρική πλατεία του Γουάρι μετονομάστηκε από «Κώλος του ελέφαντα» σε πλατεία «Φάνη Κλωνόπουλου» για τη συνεισφορά του μάνατζερ στην οικονομία της αφρικανικής πόλης.

Ανεξάρτητα σε ποιον θα χρεωθεί η «ανακάλυψη» του Ενακαρχίρε, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν ένα στόπερ. Θα είναι όμως λάθος να πάρει και δεύτερο. Γιατί με τον Νιγηριανό, τον Γκούμα και τον Μορίς, όταν γίνει καλά, θα υπάρχει ελπίδα να πάρει κάποιο χρόνο συμμετοχής και ο Σιόντης. Ο οποίος έδειξε ότι τον αξίζει και εάν αποκτηθεί και πέμπτο στόπερ στην ανάγκη να φανεί ότι τα χρήματα δεν πετάχτηκαν τζάμπα, ο Σιόντης είναι απίθανο να πάρει χρόνο συμμετοχής.