Μεταγραφικός σχεδιασμός στην Ελλάδα του «Μπούλη» (SportDay / Βασίλης Σαμπράκος)

Αγιαξ. 25 ημέρες πριν από την τρίτη προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, 30 πριν από την έναρξη του ολλανδικού πρωταθλήματος, παραχώρησε τον Μπάμπελ στη Λίβερπουλ. Σαχτάρ. Περίπου 25 ημέρες πριν από το πρώτο καθοριστικό παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ παραχώρησε τον Ρουμάνο Μαρίκα, έναν εκ των πιο σημαντικών της παικτών, στη Στουτγκάρδη.

Μπενφίκα. 18 ημέρες πριν από τον πρώτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ, 22 ημέρες πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος, παραχωρεί τον με διαφορά καλύτερο ποδοσφαιριστή της. Τον πιο προικισμένο. Τον αρχηγό της. Παραχωρεί τον Σιμάο στην Ατλέτικο Μαδρίτης και ακόμα βρίσκεται στην προσπάθεια να ολοκληρώσει τις τελευταίες τρεις μεταγραφές της, δηλαδή να αποκτήσει παίκτες που είναι πιθανό να βρεθούν αμέσως στη βασική ενδεκάδα.

Μπορεί τα παραπάνω να μην είναι παραδείγματα του κανόνα, δεν είναι όμως η εξαίρεση. Η περίοδος που διανύουμε, το τελευταίο 15ήμερο, είναι το πιο «καυτό» της μεταγραφικής περιόδου πανευρωπαϊκά. Και αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη προγραμματισμού των ομάδων. Αυτή την περίοδο ψωνίζουν ομάδες που έχουν εξελίξει σε επιστήμη το σκάουτινγκ, τον ανοιξιάτικο σχεδιασμό. Κλαμπ με προϋπολογισμό δεκάδων, ακόμα και εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Οι μεγάλες ομάδες είναι κυρίως αυτές που δεν έχουν κλείσει ρόστερ μολονότι αρχίζουν πρωτάθλημα σε 20 ημέρες.

Οι ανάγκες του ποδοσφαίρου έχουν αλλάξει. Μαζί τους και οι κανόνες της αγοράς. Κάποτε οι ομάδες ψώνιζαν μία και αργότερα δύο φορές τον χρόνο. Σήμερα μεταγραφές γίνονται όλο τον χρόνο, ακόμα και στο διάστημα που ο νόμος τυπικά δεν το επιτρέπει. Οι ποδοσφαιριστές είναι πιο αναλώσιμοι από ποτέ. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία.

Μαζί με τις ανάγκες άλλαξε και η φιλοσοφία, αλλά και η προπονητική μεθοδολογία. O καιρός που οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές έκαναν δίμηνη προετοιμασία και ήταν υποχρεωμένοι να τρέχουν μέχρι να... πέσουν έχει περάσει. Οι προπονητές κρίνουν ότι δεν τους χρειάζεται διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων για να διδάξουν τα βασικά που αφορούν την τακτική ανάπτυξης του παιχνιδιού. Και οι εξειδικευμένοι γυμναστές δουλεύουν πλέον με τους παίκτες σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και όχι μόνο επί ένα μήνα το καλοκαίρι. Γι' αυτό τα μεγάλα κλαμπ, αντί να παίρνουν τέτοιες ημέρες τα βουνά, περιοδεύουν ανά τον πλανήτη και συμμετέχουν σε τουρνουά με μόνο στόχο να κερδίζουν χρήμα και νέους οπαδούς ανά τον κόσμο.

Ο Μουρίνιο και ο Βενγκέρ συμφώνησαν πρόσφατα ότι ένας καινούργιος παίκτης με τακτική κουλτούρα και ποδοσφαιρική αντίληψη δεν χρειάζεται περισσότερες από τρεις εβδομάδες για να διαβάσει το παιχνίδι των συμπαικτών και να εκτελέσει τις οδηγίες.

Ο Ελληνας όμως είναι ανυπόμονος. Θέλει να δει όλους τους παίκτες στην προετοιμασία από την πρεμιέρα. Θέλει να διαβάζει στις εφημερίδες ότι λιώνουν στις προπονήσεις. «Απαιτεί» η ομάδα να «πετάει» από τα πρώτα φιλικά. «Απορρίπτει» έναν παίκτη που πρωτογνωρίζει με την πρώτη μέτρια εμφάνιση. Βαφτίζει «λαχείο» έναν ίδιας κατηγορίας ποδοσφαιριστή στο πρώτο καλό σουτ. Στήνει τον προπονητή στον τοίχο επειδή «δεν βάζει τους καλούς στην ενδεκάδα και κάνει δοκιμές και πότε θα μοντάρει την ομάδα;». Την ίδια ώρα που κάνει κριτική στον άλλο προπονητή, «που βάζει συνέχεια τους βασικούς και απογοητεύει νωρίς τους υπόλοιπους».

Η ΑΕΚ του Φερέρ έχει καθυστερήσει στην υπόθεση του επιθετικού. Διότι τον έψαχνε από τον Μάρτιο. Και έχει μπροστά της προκριματικό σε 16 ημέρες. Και ψάχνει έναν παίκτη που είναι πολύ πιθανό να της χρειαστεί στα δύο ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Ποιοι το κρίνουν όμως αυτό; Αυτοί που αν δουν τον κάθε Μπλάνκο να αποκτάται και να βάζει δύο γκολ στην προκριματική φάση θα σπεύσουν να σχολιάσουν ότι «καλά έκανε ο Φερέρ που καθυστέρησε, κοίτα τι παικτάρα πήρε, μας έβαλε στο Τσάμπιονς Λιγκ».

Ο Παναθηναϊκός του Βέλιτς δεν έχει καθυστερήσει ιδιαίτερα. Διότι έχει μπροστά 28 ημέρες μέχρι το πρώτο παιχνίδι. Στο ποδόσφαιρο 28 ημέρες είναι μια αιωνιότητα. Και σε αυτόν τον ισχυρισμό όμως υπάρχει αντίλογος. Διότι αν οι στόπερ που θα αποκτηθούν «γκελάρουν» στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, στα μάτια της κοινωνίας της εξέδρας θα φταίνε όλοι: αυτός που καθυστέρησε να επιλέξει, αυτός που δεν έδωσε πολλά λεφτά για να πάρει τον καλύτερο αμυντικό της υφηλίου...
Στην Ελλάδα του «Μπούλη», του τύπου που στη διαφήμιση του ΟΠΑΠ για το Στοίχημα βαφτίζει «παλτό» τον ίδιο παίκτη που εκ των υστέρων αποκαλεί «παικτάρα», όλα κρίνονται μόνο εκ του αποτελέσματος. Οι αξίες, οι φιλοσοφίες, οι στρατηγικές, γίνονται ρόμπα σε χρόνο d.t. Με τέτοιες αντιλήψεις σιγουρεύουμε την πιθανότητα να βλέπουμε σε λίγα χρόνια το Τσάμπιονς Λιγκ μόνο από την τηλεόραση. Θα συνεχίσουμε να ψωνίζουμε τους «κανονικούς» παίκτες μόνο στο football manager. Και δεν θα καταλάβουμε ποτέ γιατί δεν έρχονται οι «σοβαροί» προπονητές και οι «κανονικοί» ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα. Ούτε θα κατανοήσουμε τον Ελληνα παίκτη που μεταναστεύει ακόμα και με το ίδιο μεροκάματο που βρίσκει εδώ...