Ίσως είναι καλύτερα που δεν το σήκωσαν! (SportDay / Βασίλης Σαμπράκος)

Ηταν το πιο πειθαρχημένο, το πιο ώριμο, το πιο «αντρικό» παιχνίδι των Ελλήνων Νέων. Κι όμως ήταν αυτό στο οποίο έχασαν. Αυτά τα παιδιά, όμως, μαζί και ο καθοδηγητής τους, πρέπει να είναι πολύ περήφανα.

Οχι μόνο για όσα είχαν κάνει μέχρι χθες, αλλά και για όσα έκαναν στον τελικό. Επαιξαν ποδόσφαιρο. Ωριμο ποδόσφαιρο. Τέτοιο που παίζουν οι έτοιμες ομάδες που αποτελούνται από έτοιμους παίκτες και όχι ανώριμους πιτσιρικάδες.
Η Ελλάδα ήταν καλύτερη από την Ισπανία με την ποδοσφαιρική παιδεία, της οποίας το σύστημα απέχει έτη φωτός από αυτό της ελληνικής. Η Ελλάδα ήταν αυτή που προσπάθησε να δημιουργήσει, αυτή που μας έδειξε αυτοματισμούς στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, που έπαιξε με τη μία και έψαξε να εκμεταλλευτεί τους χώρους για να αναπτυχθεί. Απέναντι; Δέκα που πρόσεχαν την άμυνα και αυτός ο δαίμονας ο Ααρον, όποτε είχε κέφι και αντοχή, για να τρέξει και να ζαλίσει τους Ελληνες.

Η Ελλάδα είχε σχέδιο απέναντι στο πιο παραδοσιακό φαβορί στην κατάκτηση των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων σε αυτή την ηλικία. Και θα είχε επιβραβευθεί αν τα βαριά της όπλα, ο Νίνης και ο Μήτρογλου, είχαν πιο καθαρό κεφάλι όταν βρέθηκαν απέναντι στον καλύτερο και τον πιο ψημένο τερματοφύλακα αυτού του τουρνουά. Η ομάδα του Νιόπλια θα είχε καλύτερη τύχη αν ήταν πιο ξεκούραστοι οι δύο εκτελεστές, αν είχε περισσότερα κουράγια και πιο καθαρό μυαλό ο Δημούτσος. Είναι βέβαιο ότι θα είχε καλύτερη τύχη αν δεν είχε κάνει το λάθος ο Στρατηλάτης στο στήσιμο του τείχους, που είχε ως συνέπεια ένα ισπανικό γκολ από το πουθενά. Ναι, τα παιδιά του Νιόπλια έχασαν το κύπελλο. Κέρδισαν πάρα πολλά. Και μαζί τους το ελληνικό ποδόσφαιρο, που έχει κερδίσει μια ντουζίνα και πλέον από εξελίξιμους ποδοσφαιριστές που γέμισαν από πολύ καλές ευρωπαϊκές παραστάσεις πάνω στα χρόνια της εφηβείας.

Ισως και να είναι καλύτερα που δεν πήραν το κύπελλο. Κυρίως επειδή θα κινδύνευαν από τη ζαλάδα που θα τους προκαλούσαν οι απανταχού Ελληνες πανηγυρτζήδες. Θα κινδύνευαν πολύ να καβαλήσουν το καλάμι και να αφήσουν στην άκρη τη δουλειά. Ο,τι έπρεπε να κάνουν αυτά τα παιδιά και ο Νιόπλιας, το έκαναν και με το παραπάνω. Η ευθύνη τώρα πέφτει αλλού. Σε αυτούς που πρέπει να τα εκμεταλλευτούν σωστά. Σε αυτούς που διοικούν το ποδόσφαιρο. Και σε όλους εμάς, που είμαστε ικανοί να τα απογοητεύσουμε με τη συμπεριφορά μας απέναντί τους, ακόμα και στο πρώτο λάθος ή στην πρώτη μέτρια εμφάνιση.