Ομάδα που τους κοιτάει όλους στα μάτια (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το να κερδίζαμε το τρόπαιο είναι εξίσου σημαντικό με την εικόνα που έδειξε η Νέων μέσα στο γήπεδο. Χάσαμε απέναντι στην Ισπανία που μετράει τέσσερις κατακτήσεις στις έξι τελευταίες διοργανώσεις, αλλά ήμασταν καλύτεροι. Τα παιδιά έπαιξαν ποδόσφαιρο επιπέδου. Αυτή η ομάδα κόντρα στα ελληνικά δεδομένα έπαιξε με πρωτοβουλία στο παιχνίδι. Επέβαλε τον ρυθμό της, πήρε την μπάλα στα πόδια της και έκανε τον αντίπαλο να νιώσει ότι είναι εκείνη που ελέγχει τον αγώνα. Κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει μήτε έχουμε δει ποτέ από την Ανδρών ή την Ελπίδων μας. Σε κανένα ματς έως τώρα, από τα προκριματικά έως τον τελικό, κόντρα σε οιονδήποτε αντίπαλο δεν ένιωσε κατώτερη. Κάθε άλλο. Τους κοίταξε όλους στα μάτια και ουδέποτε ένιωσε μειονεκτικά. Επαιζε σαν ομάδα που ξέρει τι θέλει, που ξέρει να παίζει και κυρίως που ξέρει να δείχνει ότι δεν φοβάται κανέναν. Αυτή είναι και η καλύτερη κληρονομιά από αυτή τη διοργάνωση. Αν θα δούμε κάτι μεγαλύτερο από αυτή την ομάδα δεν εξαρτάται μόνο από τα ίδια τα παιδιά. Είναι θέμα όλου του ποδοσφαίρου μας. Επιμένω, το αποτέλεσμα δεν έχει σημασία. Ολοι θέλουν τρόπαια. Αν και έπαιξαν καλύτερα, δεν τους βγήκε τίποτα. Εδειξαν ποιότητα, μα το αποτέλεσμα δεν ήρθε. Η απουσία του Παπασταθόπουλου ανάγκασε τους Μπουκουβάλα και Μονιάκη να μην ανεβαίνουν ψηλά με αποτέλεσμα να μη βοηθήσουν όσο μπορούσαν στην ανάπτυξη. Τα μεγάλα μας ατού, Νίνης και Μήτρογλου, δεν ήταν σε καλή μέρα όπως και οι Ιωαννίδης, Δημούτσος. Ο Παπαδόπουλος έκανε συγκλονιστικό τελικό ενώ όλοι έδωσαν και την ψυχή τους. Το σημαντικό όμως είναι ότι έπαιξαν σαν ομάδα καλύπτοντας την κακή βραδιά μερικών. Χάσαμε από τζάμπα γκολ, χάσαμε ευκαιρίες και πέσαμε πάνω σε έναν εξαιρετικό πορτιέρο όπως ο Ασένχο, που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην άνοδο της Βαγιαδολίδ. Οι Ισπανοί πήραν το κύπελλο αλλά ένιωσαν καλά ότι η Ελλάδα ήταν καλύτερη. Η ποιότητα που έβγαλε η ομάδα μέσα στο γήπεδο και η διεθνής αναγνώριση της αξίας της είναι για μένα ανώτερα από το ίδιο το τρόπαιο.