Ακριβό πράγμα ο εγωισμός (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Μέχρι το Μουντιάλ του 2010 ο Νέρι Καστίγιο θα δείχνει τις ικανότητές του στο ελληνικό πρωτάθλημα και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ακόμα κι αν τα επόμενα χρόνια βγει πρώτος σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα και κάνει μερικές καλές εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, η τιμή του δεν πρόκειται να ανέβει.

Επίσης, το 2010, εάν το Μεξικό παίξει στα τελικά του Μουντιάλ, ο ανταγωνισμός θα είναι υψηλότερος του Κόπα Αμέρικα. Το Μεξικό μπορεί να πέσει σε όμιλο στον οποίο, ας πούμε, παίζει και η ομάδα της Νιγηρίας. Τον Καστίγιο μαρκάρει ο Λιρόι Μπαμπαλάλα, ο λέων της Αμπούτζα, που επειδή το φεγγάρι βρίσκεται στην τρίτη φάση κάνει το παιχνίδι της ζωής του και τον σβήνει. Ακόμα χειρότερα, ο Καστίγιο μπορεί να έχει την ατυχία να τραυματιστεί πριν από το Μουντιάλ του 2010 και να μην παίξει. Αλλά ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων, που ο Ολυμπιακός κάνει στα επόμενα χρόνια καλές πορείες στην Ευρώπη, που το Μεξικό σκίσει στο Μουντιάλ του 2010 και ο Καστίγιο βγάλει μάτια, πόσα πιστεύουν στον Ολυμπιακό ότι μπορούν να πάρουν; Αν σήμερα η Μάντσεστερ Σίτι, που έχει ανάγκη λόγω νέου ιδιοκτήτη να δείξει μούρη, δίνει 15 εκατομμύρια ευρώ για έναν παίκτη 23 ετών, πόσο πιθανό θα είναι μια ομάδα να βρίσκεται στην ίδια θέση και να δίνει περισσότερα για έναν παίκτη που έπιασε τα 25; Τα παραπάνω, λοιπόν, σημαίνουν ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να πουλήσει τον Νέρι Καστίγιο; Σε καμία περίπτωση. Οχι μόνο διότι δημοσιογραφικά δεν μου πέφτει λόγος, αλλά και επειδή υπάρχει μια παράμετρος που, αν συνυπολογισθεί, ο Καστίγιο θα είναι πολύτιμος για τον Ολυμπιακό. Αν ο Ολυμπιακός αποφασίσει να χτίσει ομάδα με παίκτες, αν όχι των 15 εκατομμυρίων, όπως ο Καστίγιο, των 8 και των 10 εκατομμυρίων. Σήμερα, φυσικά, δεν ισχύει. Εντελώς πρακτικά, ο ακριβότερος παίκτης που έχει αγοράσει ο Ολυμπιακός είναι ο Γκαλέτι, ο οποίος δεν ξεπερνά τα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Οι υπόλοιποι έχουν αποκτηθεί ελεύθεροι κι αν αυτό δεν βοηθάει να προσδιοριστεί η αξία τους, βοηθάει η αγορά. Η οποία δεν νομίζω ότι έχει προσφέρει κάτι σοβαρό για παίκτη του Ολυμπιακού.

Τα παραπάνω, λοιπόν, σημαίνουν ότι ο Ολυμπιακός είτε είναι λογικό να κρατήσει τον Καστίγιο και να τον πλαισιώσει με παίκτες παρόμοιας αξίας είτε να τον πουλήσει και να αγοράσει παίκτες μικρότερης αξίας, αλλά μεγαλύτερης από αυτής που έχουν οι σημερινοί. Κάθε άλλη λύση θα είναι καταστροφική. Διότι, αν τον πουλήσει και ο πρόεδρος παντελονιάσει το μπαγιόκο, οι οπαδοί θα έχουν κάτι για να φωνάζουν πριν από το πρώτο επίσημο ματς. Αν τον κρατήσει και αφήσει την ομάδα ως έχει, θα έχει ένα δυσαρεστημένο Νέρι και μια ομάδα ελάχιστα ενισχυμένη. Κάθε άλλη απόφαση θα υπαγορεύεται περισσότερο από τον εγωισμό του Σωκράτη Κόκκαλη και λιγότερο από τη λογική. Και ένας άνθρωπος που τα έχει επιχειρηματικά δει όλα, όπως ο Σωκράτης, είναι βέβαιο ότι ξέρει πόσο ακριβό πράγμα είναι ο εγωισμός.

Ο πρίγκιπας του Λουξεμβούργου σηκώθηκε και έβηξε διακριτικά, με τον τρόπο που βήχει ο αρχιδούκας Ρούπερτ όταν μια αρκούδα αποφασίζει να αφοδεύσει στον κήπο του οικογενειακού τους Schloss. «Γκουχ, γκουχ. Δεν είναι τραγικό να πηγαίνουν δύο ομάδες στον τελικό και να στερούνται τους δύο αρχηγούς τους;». Ο Ισπανός εκπρόσωπος στην πειθαρχική επιτροπή αναφώνησε: «Si, si. Tragico». Ο πρίγκιπας χαμογέλασε ευγενικά και συνέχισε: «Δεν είναι ενδιαφέρον ότι ενώ στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο των Ανδρών οι κίτρινες κάρτες σβήνονται πριν από τον τελικό στο Νέων πρέπει να ισχύουν;». Ο πρόεδρος της πειθαρχικής επιτροπής τον διέκοψε: «Τέοντορ, ο λόγος είναι εκπαιδευτικός. Τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν από μικρά την αξία του Fair Play, μια αξία που τόσες φορές έχει επισημάνει και ο πολυχρονεμένος πρόεδρος της οργάνωσής μας, Μισέλ Πλατινί».

Ο πρίγκιπας ξεπέρασε την αναφορά του ονόματος του Πλατινί επί ματαίω και σκέφτηκε να μπει στο ζουμί της υπόθεσης. «Look here, Strange. Do I have to make them for you in 50 cents pieces? The daraverio from Spain say yes, we say yes. What do you care, Strange, if Papastathopoulos and the captain from Spain, I do not remember the name of the gay, play in the final? Go to another play, you old cotton scrap». Ο πρίγκιπας του Λουξεμβούργου συγκρατήθηκε να πει: «Κοίτα, ρε Περίεργε. Πρέπει να σου τα κάνω πενηνταράκια; Ο νταραβεριτζής από την Ισπανία λέει ναι, εγώ λέω ναι. Τι σε νοιάζει, ρε Περίεργε, αν ο Παπασταθόπουλος και o αρχηγός των Ισπανών, ο πώς τον λένε τον πούστη, που δεν θυμάμαι το όνομά του, παίξουν στον τελικό; Γιατί δεν πας παραπέρα, μωρή παλιολινάτσα;». Σε δεύτερη σκέψη, όμως, αποφάσισε ότι η γλώσσα της Παράγκας δεν έχει μπει ακόμα στις επίσημες γλώσσες της UEFA. Είπε ένα «how interesting» και άφησε το θέμα όπως ήταν.

Το ίδιο θα μπορούσε να είχε κάνει και ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Τρεις ώρες μάζευε φωτογραφίες από το Ιντερνετ για να φτιάξει το CD που θα αποδείκνυε ότι το πέναλτι δεν έγινε ποτέ. Μέχρι και στον διαιτητή πήγε, μήπως και τον πείσει να παραβρεθεί στη συνεδρίαση του πειθαρχικού, αλλά ακόμα και αν τα κατάφερνε το αποτέλεσμα θα ήταν τζίφος. Διότι και ο διαιτητής να παραδεχόταν ότι είχε κάνει λάθος, κίτρινη να είχε δώσει, κόκκινη να είχε δώσει, πάλι ο Παπασταθόπουλος δεν θα έπαιζε στον τελικό. Οσο για την «ομολογία» του διαιτητή και τη «συγγνώμη», ας μου επιτραπεί να αμφιβάλλω. Ο διαιτητής απάντησε στον Παπασταθόπουλο κάτι μπουλκουμεδιάρικο του στυλ «πρέπει να αποφασίζουμε σε κλάσματα του δευτερολέπτου», αλλά από ό,τι έμαθα συγγνώμη δεν ζήτησε ποτέ. Τέλος πάντων, μικρό το αμάρτημα του Παπασταθόπουλου. Από τότε που φουσκώθηκε η πρώτη μπάλα για να την κλοτσήσει ελληνική ομάδα, σε όποιον κάνει πέναλτι και σε όποιον αποβάλλεται οι διαιτητές ζητάνε συγγνώμη για το λάθος τους. Και πάντα τη συγγνώμη τους την ακούνε μόνο αυτός και οι συμπαίκτες του.

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ στην Ελλάδα. Ενα από αυτά είναι να ζητάμε δανεικά αεροπλάνα από το εξωτερικό. Η κυβέρνηση ζήτησε από τη Σοβιετική Ενωση να στείλει πυροσβεστικά αεροπλάνα για να βάλουν ένα χεράκι στην κατάσβεση των πυρκαγιών και ο Πούτιν δεν αρνήθηκε. Πριν από 80 χρόνια, την εποχή των μεγάλων στρατιωτικών πραξικοπημάτων στην Ελλάδα, υπήρξε και το πραξικόπημα των Λεοναρδόπουλου, Γαργαλίδη, που οι μονάδες τους βρίσκονταν στη Θράκη. Οι δύο αξιωματικοί επιβίβασαν τις μονάδες τους σε μια αμαξοστοιχία και κατευθύνθηκαν στη Θεσσαλονίκη, με σκοπό αργότερα να κατέβουν στην Αθήνα και να εγκαταστήσουν δικτατορία. Η κυβέρνηση θορυβήθηκε και αποφάσισε να σταματήσει το τρένο. Επειδή, όμως, δεν είχε αεροπλάνο, ζήτησε ένα δανεικό από τους Σέρβους, βομβάρδισε το τρένο και το κίνημα του Λεοναρδόπουλου και του Γαργαλίδη, που ακούγονται σαν στόπερ της Παναχαϊκής, τελείωσε άδοξα.

Οπως άδοξα θα τελειώσει το κυνήγι των μανιακών εμπρηστών, αν δεν το σκεφτούμε λογικά. Υπάρχει άνθρωπος, όσο αριστερός κι αν είναι, που να πιστεύει ότι ο Λάτσης ή ο Βαρδινογιάννης θα έδιναν εντολή να καεί μια περιοχή για να χτίσουν βίλα; Επίσης, υπάρχει κάποιος, όσο τρόμπας κι αν είναι, που να πιστεύει ότι ξένοι πράκτορες έρχονται στην Ελλάδα για να βάλουν φωτιά στα δάση; Και αυτό ακούστηκε. Οτι συνελήφθη αλλοδαπός στο Πεδίον του Αρεως να προσπαθεί να βάλει φωτιά στους θάμνους με εφημερίδες. Τη φαντάζομαι ήδη τη σκηνή. Τον Τούρκο αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών να φωνάζει στο γραφείο του τον πράκτορα Φόκο 007 και να του λέει: «Κάψε το Πεδίον του Αρεως! Και πού 'σαι. Να χρησιμοποιήσεις την αλάνθαστη μέθοδο που μαθαίνουμε στην υπηρεσία. Να πας και να αγοράσεις μια εφημερίδα από το περίπτερο και να της βάλεις φωτιά». Επειδή, λοιπόν, στατιστικό δείγμα εμπρηστών υπάρχει, μια και η εκπρόσωπος της Πυροσβεστικής είπε στο ραδιόφωνο ότι έχουν συλλάβει μια εικοσάδα άτομα, μπορεί κάποιος να ενημερώσει το κοινό για τον τρόπο του εμπρησμού και για το επάγγελμα των εμπρηστών; Οχι τα προσωπικά στοιχεία τους, αλλά τα επαγγέλματα και τη μέθοδο που χρησιμοποίησαν. Και αν όλοι τους δεν είναι κάτοικοι της περιοχής στην οποία έβαλαν τη φωτιά κατά λάθος ή εξεπίτηδες για να μεγαλώσουν τα οικόπεδά τους ή να δημιουργήσουν βοσκοτόπια, εγώ να γίνω Μανουέλ Λουίθ ντε Λοπέρα, να μην έχω μούτρα να κυκλοφορήσω στους δρόμους της Σεβίλλης.

Στον αηδιαστικό Λοπέρα, πρόεδρο της Μπέτις, αναφέρθηκε ο προπονητής της ΑΕΚ. Σε ερώτηση στο φόρουμ των οπαδών της Μπέτις αν στο συμβόλαιό του με την ΑΕΚ υπάρχει όρος που να προβλέπει λύση για να επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς του, ο Φερέρ απάντησε ότι δεν είναι σωστό να μιλάει για εμπιστευτικά θέματα του συμβολαίου του. Οπότε κατά πάσα πιθανότητα ο όρος υπάρχει, άρα η διοίκηση της ΑΕΚ βρίσκεται στην αξιοπερίεργη θέση να ασχολείται με τα εσωτερικά της Μπέτις για να ξέρει αν θα πρέπει να ψάχνεται για προπονητή.