Ποιος Σοφοκλής; Ο Γιάννης! (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Το θέμα της συμπεριφοράς του Σχορτσιανίτη και της αποχής του από την Εθνική ομάδα νομίζω ότι εξαντλήθηκε τις τελευταίες μέρες. Πιστεύω ότι δεν αρμόζει καν να τιμωρηθεί ο Σοφοκλής. Οπως σωστά επισήμανε συνάδελφος σε άλλη αθλητική εφημερίδα, η χειρότερη ποινή του είναι η απουσία από το προσκήνιο τις μέρες του Ευρωμπάσκετ. Ο εξυπνάκιας που είπε ότι «δεν θα έλθουν Αμερικανοί κατάσκοποι στη Μαδρίτη» παρακαλείται να καθίσει στη θέση του και να μη φωνασκεί. Τα μάτια του ΝΒΑ κοιτάζουν παντού. Αλλο αν οι παρατηρητές αποδεικνύονται πότε πότε αλλήθωροι.
Το ζητούμενο, πλέον, είναι να καλυφθεί το ευμέγεθες κενό που άφησε πίσω του ο νεαρός σέντερ. Ας μην κρυβόμαστε, η απουσία του Σοφοκλή είναι σημαντική, διότι η δύναμη και ο όγκος του δίνουν στο παιχνίδι της Εθνικής μια διαφορετική διάσταση και κάνουν τους γύρω γύρω να κινούνται πιο ξένοιαστα και πιο ελεύθερα.

Ποιος αντίπαλος τολμάει να πλησιάσει στη ρακέτα όταν εκεί είναι παρκαρισμένη η «μαύρη μπουλντόζα»; Σχεδόν κανένας. Πόσοι μπορούν να σταματήσουν το θηρίο όταν αυτό τροφοδοτηθεί σε απόσταση επαφής με το καλάθι; Ελάχιστοι. Θυμηθείτε τον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ με τις ΗΠΑ. Ο Παπαλουκάς άγγιξε την τελειότητα, ο Σπανούλης ξεχαρβάλωσε την αμερικανική άμυνα, ο Διαμαντίδης έκανε «σχέδια» στον ΛεΜπρόν, ο Κακιούζης έκανε το πιο μεστό παιχνίδι της καριέρας του, αλλά ο καταλύτης του θριάμβου λεγόταν «Σόφο». Ξέρετε πόσο έπαιξε στο β' ημίχρονο του αγώνα ο βασικός σέντερ Παπαδόπουλος; Ούτε δευτερόλεπτο.

Υπάρχει, όμως, και η άλλη όψη του νομίσματος.Τρομαγμένος από τα προβλήματα φυσικής κατάστασης και ύπουλων τραυματισμών που κουβαλούσε ακόμα και τότε ο περί ου ο λόγος, ο Παναγιώτης Γιαννάκης τον χρησιμοποιούσε στο Μουντομπάσκετ κάθε δεύτερη μέρα, για 5-10 λεπτά, όχι παραπάνω. Κυριακή με Κατάρ, έξω ο Σοφοκλής. Δευτέρα με Λιθουανία, μέσα ο Σοφοκλής (αλλά αρνητικός σε απόδοση). Τρίτη, ευτυχώς ρεπό. Τετάρτη με Αυστραλία, μέσα ο Σοφοκλής. Πέμπτη με Βραζιλία, έξω ο Σοφοκλής. Παρασκευή με Τουρκία, μέσα ο Σοφοκλής. Η συνέχεια ευτυχώς ήταν βολική, διότι η Εθνική έπαιζε ανά διήμερο, οπότε δεν χρειάστηκε να χάσει άλλο παιχνίδι ο υπέρβαρος σέντερ. Σταμάτησε έτσι και η γκρίνια του. Στο βιβλίο του ο Μιχάλης Κακιούζης περιγράφει πόσο δυσκολεύτηκε μέχρι να πείσει τον συγκάτοικό του να κάνει υπομονή...

Προσπαθώ να πω ότι από την Εθνική θα λείψει μόνο ένας έτοιμος και πρόθυμος να μπει στη λογική της ομάδας Σχορτσιανίτης. Οχι όμως ο σημερινός «Σόφο».

Η αυτόματη επιλογή για μια θέση στη 12άδα είναι ο Γιάννης Μπουρούσης. Αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με τον άγουρο σέντερ που ταξίδεψε το 2005 στο Βελιγράδι, φορτωμένος με εμπειρίες και πολυσύνθετος, θα προσφέρει ποιοτικά πεντάλεπτα (ή και περισσότερο) από τον πάγκο ως σκόρερ, ριμπάουντερ, μπλοκέρ. Το παιχνίδι του δεν ταιριάζει πολύ με αυτό της Εθνικής, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα μειονέκτημα. Η παρουσία ενός παίκτη διαφορετικού από τους υπόλοιπους συχνά αποσυντονίζει τον αντίπαλο, ειδικά αν μιλάμε για ένα σέντερ με ύψος κοντά στα 2,15 μ. και με εμβέλεια έως τα 6,5 μέτρα. Ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης αποτελεί αίνιγμα, αλλά μπορεί να αιφνιδιάσει ευχάριστα στη διάρκεια της προετοιμασίας. Δεν έφτασε τυχαία στο ΝΒΑ ο Κρητικός. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης προσφέρει πρόσθετη ασφάλεια με την παρουσία του.

Το ζητούμενο, βέβαια, είναι να αποφευχθούν περαιτέρω απώλειες, ειδικά στην περιφέρεια. Ας είναι αυτό του Σχορτσιανίτη το πρώτο και το τελευταίο όνομα στο απουσιολόγιο.