Σε σύγκριση με την ομάδα του Euro, αυτοί έχουν ταλέντο (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ακόμα και το γεγονός ότι το τρίτο γκολ της Εθνικής των Νέων μπήκε με κεφαλιά του Λαμπρόπουλου, α λα Δέλλας, δείχνει τη συνάφειά της με την Εθνική των Ανδρών του Euro του 2004, αλλά υπάρχει μία μεγάλη διαφορά: στο ατομικό ταλέντο, στο οποίο η Εθνική των Νέων φανερά υπερτερεί.

Οταν η Εθνική είχε πάρει το Euro, o Κώστας Καραμανλής με την ελληνική νοοτροπία του ξυπνητζή είχε πει στους παίκτες της Εθνικής: «Τώρα πάρτε τους τα χοντρά». Οι κουτόφραγκοι όμως υπήρχαν μόνο στο μυαλό του πρωθυπουργού. Ούτε ένας παίκτης της Εθνικής ομάδας δεν ξεκίνησε μια νέα καριέρα λόγω του Euro. Ακόμα και η μεταγραφή του Κώστα Κατσουράνη ελάχιστη σχέση είχε με την επιτυχία στο Ευρωπαϊκό, αφού η μεταγραφή του έγινε λόγω της εκτίμησης που του είχε ο Φερνάντο Σάντος από τη συνεργασία τους στην ΑΕΚ. Ο,τι ίσχυσε μετά το Euro για την Εθνική Ανδρών είναι βέβαιο ότι θα ισχύσει και για την Εθνική Νέων. Μόνο που στην περίπτωση των Νέων δύο παίκτες μπορεί να τα πάρουν. Και μαζί με αυτούς να τα πάρουν και οι ομάδες τους.

Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ενάντια στα φορ των Γερμανών έμοιαζε με παλαιστή των υπερβαρέων σε αγώνα εναντίον αντιπάλου με τα μισά κιλά. Μετά την αποβολή του Πλιάτσικα ο Παπασταθόπουλος ήταν στο κέντρο και στη δεξιά πλευρά. Η φάση 20 λεπτά πριν από το τέλος, όταν ο Παπασταθόπουλος παίρνει την μπάλα από τα πόδια ενός Γερμανού και μετά βγάζει με το σώμα από τη φάση ακόμα έναν για να συνεχίσει τη φάση κατεβάζοντας την μπάλα, είναι από αυτές που μένουν στο μυαλό και του πιο μπλαζέ σκάουτερ. Ο Παπασταθόπουλος είναι άτυχος που δεν θα παίξει στον τελικό, αλλά οι εμφανίσεις του αποκλείεται να μην έβαλαν το όνομά του σε κάποια σημαντικά μπλοκ σημειώσεων.

Ο Σωτήρης Νίνης έχει την τύχη να παίζει στην πιο αβανταδόρικη θέση μιας ενδεκάδας. Του επιθετικού χαφ αιχμής που, αν έχει το ταλέντο, μπορεί να φτιάξει καταστάσεις που μένουν ως highlights στα αρχεία των καναλιών και ως εφιάλτες στις μνήμες των αντιπάλων. Χθες με την ομάδα να έχει μείνει με 10 παίκτες, με σίγουρο ότι σε οποιαδήποτε κίνησή του δεν θα είχε βοήθειες, ο Σωτήρης Νίνης λεπτά πριν από το τέλος έκανε κάτι το μοναδικό. Κατέβασε την μπάλα 20 μέτρα με ένα Γερμανό κολλημένο επάνω του και άλλους δύο να τον καλύπτουν. Τράβηξε χειρόφρενο, κάνοντας τους Γερμανούς να περιστραφούν 180 μοίρες. Εκανε μια κίνηση με το σώμα που τους βοήθησε να ολοκληρώσουν την πιρουέτα. Και μετά είχε αρκετά καθαρό μυαλό ώστε να επιλέξει πάσα στον κενό χώρο.

Εκτός όμως από το ταλέντο, ο Νίνης έχει τη φυσική ικανότητα να δείχνει ότι το διασκεδάζει. Η φάση μετά το πρώτο γκολ, όπου ο Κώστας Μήτρογλου θέλει να πανηγυρίσει με τον Νίνη και για να τον σταματήσει τον πετάει κάτω, περισσότερο από σκηνή σε ποδοσφαιρικό γήπεδο θυμίζει παιχνίδι στην παιδική χαρά. Σε μια εποχή που η εικόνα του παίκτη μετράει όσο και η ικανότητά του, με το παράδειγμα του Μπέκαμ να το αποδεικνύει, ένα παιδί που χαμογελάει παίζοντας είναι τόσο πολύτιμο όσο και ένας καλός σκόρερ. Τα πάντα στον Νίνη έρχονται φυσικά. Μια και η συζήτηση ήρθε στην ανίκητη φύση, ας πάμε στην αδικία της στον Κώστα Μήτρογλου.
Πριν από 35 χρόνια, όταν είχα πρωτοπάει στη Γερμανία, μια γκόμενα ρώτησε να της πω το όνομά μου. Τ

Τις απάντησα «Adonis» και η γκόμενα είχε κατουρηθεί στα γέλια. Επειτα από λίγο κατάλαβα ότι για τους Γερμανούς το «Αντώνης» σημαίνει «Αδωνις». Για το μόνο που μπορεί να είναι χαρούμενος ο Μήτρογλου είναι ότι δεν λέγεται Αντώνης, αλλά, κατά τ' άλλα, έχει δικαίωμα να βρίζει που σε ένα επάγγελμα, στο οποίο η τηλεόραση μεγεθύνει τα πάντα, η φύση δεν τον έκανε ακριβώς παράδειγμα ανδρικής ομορφιάς, αλλά του έδωσε και μια άγαρμπη κίνηση που κρύβει τις τεχνικές ικανότητές του. Ο σκάουτερ που θα ξεπεράσει την εμφάνιση του Μήτρογλου και την κίνησή του, που μοιάζει σαν να έχουν χαλαρώσει στις κλειδώσεις τα γκροβεράκια, θα βρει τον ποδοσφαιρικό κύκνο πίσω από την εμφάνιση του ασχημόπαπου.

Οπως και ο σκάουτερ, που θα λάβει υπόψη ότι οι μεγαλύτερες εμπειρίες του Ανδρέα Λαμπρόπουλου ήταν απέναντι στους αντιπάλους της Θύελλας Πατρών, θα μπορεί να εκτιμήσει την πορεία του στο Ευρωπαϊκό των Νέων. Σε χαμηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού, στις πρώην ομάδες του, ο Λαμπρόπουλος έπαιζε «δεκάρι». Πιθανόν να μην είναι έτοιμος για να φορέσει το «10» σε υψηλό επίπεδο, αλλά το «8» μπορεί από τώρα να το φοράει στη φανέλα. Σε μία φάση ο Λαμπρόπουλος τρέχει την μπάλα μέσα από τρεις Γερμανούς, κατεβάζοντάς την από τη μία περιοχή στην άλλη. Και η ικανότητα ενός «οκταριού» μετριέται στο πόσο καλά μπορεί να τρέχει την μπάλα. Λαμβάνοντας υπόψη την ένδεια του ελληνικού πρωταθλήματος σε Ελληνες παίκτες με ταλέντο, η μεταγραφή του Λαμπρόπουλου στην Καβάλα μετράει στα υπέρ όποιου την πραγματοποίησε, πριν ο Λαμπρόπουλος πάρει τη σημερινή προβολή.

Και το περίεργο είναι ότι για πρώτη φορά φέτος στη Λάρισα ο Κώστας Πηλαδάκης μουρμούρισε και έκοψε μεταγραφή. Ο Πηλαδάκης έβαλε βέτο στη μεταγραφή του Χούτου πιστεύοντας ότι το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο σε σχέση με το κόστος του συμβολαίου. Μια σκέψη απόλυτα λογική, αλλά και ανησυχητική για τον Λυράκη και τον Δώνη, οι οποίοι μέχρι φέτος είχαν τον Πηλαδάκη να ασχολείται μόνο με το ύψος του μπάτζετ και όχι με τις επιλογές στις μεταγραφές των παικτών. Πάντως, για να γράψω και του Πηλαδάκη το δίκιο, και εγώ αν μου ζητούσαν να επενδύσω στον Λάμπρο Χούτο, θα προτιμούσα να μοιράσω την επένδυσή μου ανάμεσα σε μετοχές των Χαλυβδόφυλλων και της Βιοσώλ.

Οπως στο γραφείο προτιμήσαμε να δούμε Παναθηναϊκός-Αρτζες Πιτέστι, παρά να ακούσουμε και τρίτη ερώτηση του Παναγιώτη Βουγιού στον Σωτήρη Νίνη. Πρώτη ερώτηση ήταν: «Εκτός από τον προπονητή, πιστέψατε και εσείς στη νίκη;». Δυστυχώς ο Νίνης δεν απάντησε: «Οχι, μη γίνεσαι μαλάκας, στην ήττα πιστεύαμε». Δεύτερη ερώτηση: «Δεν μπορώ παρά να ρωτήσω ποια είναι τα συναισθήματά σας...». Δυστυχώς και πάλι ο Νίνης δεν απάντησε: «Γιατί δεν μπορείς; Εχεις κάποιο πρόβλημα;». Οπότε γυρίσαμε στην Πανάθα και χάσαμε την τρίτη και φαρμακερή ερώτηση.

Για τη μετάδοση της ΕΡΤ δεν θα στεκόμουν στα τσαρουχάτα στοιχεία, που ήταν τα συνήθη, αλλά στο καταραμένο «Στάιρ». Αν το «Steyer» με τα Puch δεν είχαν περάσει στην ελληνική γλώσσα σαν «Στάγερ Πουχ» από τα γεωργικά μηχανήματα και τα αυτοκίνητα ράλι της δεκαετίας του '60, δεν θα πείραζε. Πειράζει όταν το λες και το επαναλαμβάνεις. Τρία «Στάιρ» σε μια μέρα είναι χειρότερα από το να πεις: «Είμαστε σε ένα αυστριακό κωλοχώρι, που ανάθεμα και αν θέλω να ξέρω το όνομά του».

Να γίνει φέτος η μεταγραφή

Εάν η «Mirror» γράφει ότι στην Αθήνα βρίσκονται δύο απεσταλμένοι της Μάντσεστερ Σίτι για να διαπραγματευτούν τη μεταγραφή του Καστίγιο, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει τρίτος. Οι δύο, όμως, βρίσκονται εδώ και, όπως από την αρχή είχε φανεί, η διοίκηση του Ολυμπιακού ήθελε να πουλήσει τον Καστίγιο στη Σίτι, με μόνο εμπόδιο τις επιφυλάξεις του παίκτη. Εάν ο Καστίγιο «ψηθεί» από τον Σβεν Γκόραν Ερικσον ότι για να φτάσει στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Τσέλσι η Σίτι είναι ένα απαραίτητο σκαλοπάτι, εάν επίσης πειστεί ότι στον πλανήτη Γη υπάρχει ζωή χωρίς «Galea», η μεταγραφή θα κλείσει. Ακόμα όμως κι αν δεν κλείσει η μεταγραφή στη Σίτι, είναι όφελος για τον Ουρουγουανό και τον Ολυμπιακό η μεταγραφή να γίνει φέτος το καλοκαίρι.

Σε αντίθεση με το Κόπα Αμέρικα, στο οποίο το Μεξικό έφτασε στα ημιτελικά, το Τσάμπιονς Λιγκ είναι απίθανο να ανεβάσει την αξία του Νέρι Καστίγιο. Με την ψαλίδα ανάμεσα στις μεσαίες ευρωπαϊκές ομάδες και τις μεγάλες να ανοίγει, με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται στο τέταρτο γκρουπ δυναμικότητας, με την παράδοση εναντίον του και με νέα ομάδα, ο Ολυμπιακός δεν προβλέπεται να θαμπώσει την Ευρώπη με την απόδοσή του. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, μπορεί ρεαλιστικά να υπολογίζει ότι η τιμή του Καστίγιο μπορεί να ανέβει μόνο έπειτα από μια εκθαμβωτική εμφάνιση, που δύσκολα θα συνοδεύεται από αντίστοιχη της υπόλοιπης ομάδας. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και με τον Καστίγιο. Ο οποίος πιθανόν να νομίζει ότι η αξία του βρίσκεται κοντά στην προσφορά της Σίτι, ένας υπολογισμός που θα αποδειχθεί λάθος. Εχοντας πρόσφατα αγοράσει τη Σίτι, ο πρώην πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης, ο δισεκατομμυριούχος Ταξίν Σιναβάτρα, έχει την υποχρέωση να εντυπωσιάσει με μεταγραφές. Το πρόβλημα, όμως, είναι το ποδοσφαιρικό μέγεθος της ομάδας που αγόρασε. Εάν ο Καστίγιο κάνει νάζια για να παίξει στη Σίτι, είναι αντιληπτό πώς αντιμετωπίζουν την ομάδα οι σούπερ σταρ. Οπότε, ρεαλιστικά σκεπτόμενος, ο Ταξίν κάνει προσφορές με φουσκωμένες τιμές σε παίκτες κάτω από το επίπεδο του σούπερ σταρ, για να ενισχύσει την ομάδα, να ανεβάσει την απόδοσή της και να μπορέσει να προσελκύσει και ποδοσφαιριστές της ανώτατης κατηγορίας.

Το ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού πουλάει τον Καστίγιο αποδεικνύεται από τις διαπραγματεύσεις. Το ότι αποκλείεται να βρει περισσότερα λεφτά αποδεικνύεται από τις προσφορές. Το ότι ο Καστίγιο θέλει να παίξει σε μεγαλύτερη ομάδα το αποδεικνύουν οι δηλώσεις του. Το ότι μόνο μέσω της Σίτι μπορεί να φτάσει στα μεγάλα σαλόνια το αποδεικνύει η πρόσφατη ιστορία. Εκτός αν υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι ο Γιάγια Τουρέ θα είχε πάει στην Μπαρτσελόνα χωρίς το σκαλοπάτι της Μονακό. Αν ο πατέρας του Καστίγιο πιστεύει ότι ο γιος του θα πάει απευθείας στη Ρεάλ και ο Σωκράτης Κόκκαλης ότι αν φύγει θα έχει υποστεί προσωπική ήττα, υπάρχει και η παροιμία «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα». Και κανένας δεν πρέπει να πληρώνει τις αμαρτίες των άλλων.