Ο απαραίτητος ΠΑΟΚτσήδικος θυμός (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Προσπαθώ να καταλάβω τι θα είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη, αν ο ΠΑΟΚ έχανε το πρώτο του φιλικό ματς 7-0 με αντίπαλο μια ομάδα Γ' Εθνικής από τη Γερμανία και δεν είχε πρόεδρο τον Θοδωρή Ζαγοράκη: νομίζω, το λιγότερο, θα ματαιωνόταν για φέτος η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης, επειδή δεν μου φαίνεται ότι θα βρισκόταν πρωθυπουργός διαθέσιμος να πάει να την εγκαινιάσει. Αν τώρα όλα βαίνουν καλώς, είναι γιατί εμφανώς για να υπάρχει στον ΠΑΟΚ μια σταλιά ηρεμίας είναι απαραίτητο να υπάρχει ο Ζαγοράκης. Και αυτό ευτυχώς το 'χουν οι περισσότεροι καταλάβει.

Αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ για να είναι αξιόμαχος έχει ανάγκη από ένα στόπερ -τουλάχιστον. Πρέπει επίσης να αντικαταστήσει επάξια ο νεοφερμένος Σάλμον τον Μίετσελ, να «αναστηθεί» ο Λάκης, να ωριμάσει (επιτέλους) ο Ουντέζε και να συνεχίσει τα θαύματα ο Γιώργος Γεωργιάδης. Το βέβαιο είναι ότι αν δεν υπήρχε ο Ζαγοράκης, ο ΠΑΟΚ θα είχε ακόμα χειρότερη ομάδα. Οχι μόνο γιατί από τους προηγούμενους έλειπε η τεχνογνωσία του πώς φτιάχνεις μια καλή ομάδα, (οι Βραζιλιάνοι π.χ. που ήρθαν ακριβώς πριν ο «Ζαγόρ» αναλάβει, μοιάζουν για τα πανηγύρια), αλλά κυρίως γιατί ο ΠΑΟΚ δεν θα είχε προοπτική.

Φυλακή

Ποιο είναι το μεγαλύτερο αγκάθι του ΠΑΟΚ; «Τα χρέη που είναι πολλά και συνεχώς μεγαλώνουν», θα πει κάποιος. Πλην όμως δεν είναι τα χρέη αυτά που παίζουν μπάλα -τα χρέη βαρύνουν τους προϋπολογισμούς και αποθαρρύνουν εκείνους που δεν έχουν ένα σχέδιο για το πώς θα τα αντιμετωπίσουν. Τα χρέη είναι μια υπέροχη δικαιολογία για να συντηρηθεί στην ΠΑΟΚτσήδικη πλευρά της Θεσσαλονίκης ένα καθεστώς απαισιοδοξίας, χειρότερο και από φυλακή.

Καθάρισε

Πόσα χρήματα χρωστάει ο ΠΑΟΚ; Να πούμε 18 εκατ. ευρώ; Πέντε sms να στείλουν σε ένα συγκεκριμένο νούμερο του Υπουργείου Οικονομικών οι οπαδοί του από την Ελλάδα και το εξωτερικό, η ομάδα «καθάρισε»! Υπερβάλλω -το ξέρω- αλλά το κάνω επίτηδες: αυτό που θέλω να υπογραμμίσω είναι ότι η αντιμετώπιση των χρεών δεν λύνει το πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Αν αύριο η κυβέρνηση εξαφάνιζε τα χρέη χωρίς τον Ζαγοράκη, πάλι ο ΠΑΟΚ θα ήταν αγκυλωμένος στην αδυναμία του. Χωρίς ανθρώπους με όραμα στο τιμόνι του δεν θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστικός.

Αν τολμά
Ο Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του «κόλλησαν» πάνω στο θέμα των χρεών, τρομαγμένοι από την ύπαρξή τους, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι η ρύθμιση επί της ουσίας και για όποιον καταλαβαίνει έγινε τη μέρα που ο πρώην αρχηγός της Εθνικής είπε «αναλαμβάνω». Από εκείνη τη στιγμή το μπαλάκι έφυγε από τον ΠΑΟΚ και πήγε στο Κράτος: η πολιτεία θα πρεπε να τρέχει να προλάβει ημερομηνίες. Αλλιώς -αν τολμά- ας ρίξει τον ΠΑΟΚ του Θοδωρή Ζαγοράκη στη Δ' Εθνική.

Προοπτική

Οταν ανακοινώνονται ρυθμίσεις χρεών (είτε μιλάμε για τον Ολυμπιακό, είτε για την ΑΕΚ, τον Αρη, τον Πανιώνιο, τη Λάρισα) πάντα υπάρχει ένα ευαίσθητο κομμάτι πολιτών που δυσφορεί. Αρθρογράφοι ξεσπαθώνουν κατά του Κράτους, φορολογούμενοι διαμαρτύρονται, επιχειρηματίες ρωτάνε «γιατί αυτό δεν συμβαίνει και με μένα;». Οι «αναμάρτητοι» Ελληνες που δεν έκλεψαν ποτέ την εφορία σοκάρονται, αλλά περισσότερο και από αυτούς ξεσπαθώνουν εκείνοι που την κλέβουν συστηματικά! Οταν αυτός ο αρχικός θόρυβος καταλαγιάζει, η ιστορία πάντα προχωράει όπως ξέρουμε: η πολιτεία δεν θα τολμούσε ποτέ να πειράξει ένα σύλλογο τόσο μεγάλο, για τον ίδιο λόγο που δεν θα τολμούσε να κλείσει τα ασφαλιστικά ταμεία, γιατί είναι προβληματικά. Στο τέλος υπουργοί και πρωθυπουργοί αναλαμβάνουν το βάρος της ανάληψης ενός είδους κοινωνικής ευθύνης: στην προκειμένη περίπτωση, η ρύθμιση δεν θα πάει στράφι γιατί στον ΠΑΟΚ ο Ζαγοράκης εγγυάται αυτό που έλειπε: όραμα και προοπτική.

Δυσκολίες

Η διοικητική στασιμότητα του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια οφειλόταν σχεδόν αποκλειστικά στην έλλειψη ενός ανθρώπου που να μπορεί να κινητοποιήσει τη δύναμη της πόλης της Θεσσαλονίκης. Ο Ζαγοράκης δεν είναι η καλύτερη λύση: είναι η μοναδική. Οταν ο ΠΑΟΚ δέχεται επτά γκολ σε ένα φιλικό και το πράγμα αντιμετωπίζεται με ψυχραιμία, όπως πρέπει δηλαδή, γίνεται φανερό ότι η παρουσία του πρώην αρχηγού της Εθνικής στο τιμόνι αρχίζει να αποδίδει: κάτι αλλάζει. Οι δυσκολίες γιγαντώνουν την ανάγκη της παρουσίας του και ακριβώς επειδή είναι τεράστιες δείχνουν και τον δρόμο. Ο Ζαγοράκης θα πρέπει να αναμετρηθεί με αυτές τις δυσκολίες όχι γιατί είναι ο πρόεδρος, αλλά γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να το κάνει.

Αυτάρκης

Οταν μου λένε ότι παιδεύεται προσωπικά να βρει άκρη με τις επιταγές των πιστωτών του Γούμενου και ψέματα να μου λένε (που μου λένε!), θυμώνω. Οταν τον «ψήνουν» να βάλει υποψηφιότητα στην ΕΠΟ, βγαίνω από τα ρούχα μου: ο ΠΑΟΚ τον Ζαγοράκη τον χρειάζεται μόνο γι' αυτά που δεν μπορεί να κάνει άλλος, δηλαδή για μεγάλα πράγματα και όχι για να μιλάει με τον Σταθόπουλο. Το ότι ο ίδιος με καθησυχάζει ότι μου λένε μπούρδες δεν μου φτάνει: θέλω να τον βλέπω να ασχολείται μόνο με τα σπουδαία. Ο ΠΑΟΚ πρέπει σύντομα να γίνει αυτό που πρέπει: μια μεγάλη, δυναμική, αθλητική εταιρεία με στελέχη ικανά να διαχειριστούν την κάψα του κόσμου (του) για καλό ποδόσφαιρο και διακρίσεις. Αυτό ονειρεύομαι από τον Ζαγοράκη: έναν ΠΑΟΚ στα τεράστια δικά του μέτρα.

Θυμός

Η ήττα με 7-0 δεν είναι ούτε «ντροπή» που είπε ο σεμνός Γιώργος Παράσχος, ούτε σύμπτωμα διάλυσης, όπως θα πουν κάποιοι καλοθελητές: είναι απλώς η οδύνη του τοκετού, ο πόνος μπροστά σε κάτι νέο που δεν γίνεται να μην έρθει. Ο Ζαγοράκης ξεκίνησε με το πάθος της αγάπης του για τον σύλλογο, συνεχίζει μέσα από ένα δύσκολο δρόμο με πίκρα για μια ρύθμιση που αργεί και αργά αλλά σταθερά θα βρει αυτό που η ομάδα έχει ανάγκη: τη δημιουργική δύναμη του θυμού του. Επειδή πιστεύω σ' αυτόν τον ΠΑΟΚτσήδικο θυμό (που πρέπει και η ομάδα να μάθει να τον βγάζει στο γήπεδο), υπόσχομαι να τον εξοργίζω συχνά-πυκνά.
Περιστέρι

Οι δεκαέξι πρόεδροι των ομάδων της Α' Εθνικής ψήφισαν την περασμένη Πέμπτη, διάβασα, νέους αντιπροσώπους της Σούπερ Λίγκας στην ΕΠΟ και τροποποίησαν και το καταστατικό τους, που έλεγε ότι η θητεία όσων εκλέχθηκαν πέρυσι είναι διετής. Πέρυσι είχαν εκλεγεί ο Δημήτρης Κούκης, ο Γιώργος Στράτος και ο Μανώλης Τσαχειλίδης και φέτος εκλέχτηκαν ο Πέτρος Κόκκαλης, ο Γιώργος Σπανός και ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Πολύ ωραία. Τι θα συμβεί όμως αν κάποιος από τους προηγούμενους δεν παραιτηθεί;

Ο Δημήτρης Κούκης, από όσο γνωρίζω, δεν θέλει να υποβάλει την παραίτησή του. Ισχυρίζεται ότι έχει ενημερώσει γι' αυτό το προεδρείο και μάλλον εξαιτίας της δικής του άρνησης να παραιτηθεί έγινε και η τροποποίηση του καταστατικού. Μόνο που η τροποποίηση ενός καταστατικού πρέπει να εγκριθεί από το Πρωτοδικείο –στην προκειμένη περίπτωση από το Πρωτοδικείου Αμαρουσίου. Και επειδή τα πρωτοδικεία έχουν υπερβολική δουλειά, μπορεί το πράγμα να πάρει καιρό. Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί με την εκπροσώπηση της Λίγκας στην ΕΠΟ σε αυτή την περίπτωση. Θα εξακολουθήσουν να πηγαίνουν οι προηγούμενοι; Δεν θα συνεδριάζει το Δ.Σ. της ΕΠΟ υπό τον κίνδυνο να κηρυχτούν άκυρες όλες οι αποφάσεις του; Θα βάλουν μπράβους στην πόρτα για να κυνηγούν τον Κούκη να μην μπει μέσα; Τι ακριβώς θα κάνουν;

Επί της ουσίας, πάντως, σοβαρό πρόβλημα δεν υπάρχει. Ο Σπανός δεν είναι άνθρωπος τον εντάσεων και μπορεί άνετα να μην πηγαίνει στα Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, γιατί έτσι και αλλιώς έχει πολλές δουλειές. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης είναι τόσο μπλεγμένος με την αντιμετώπιση των αναγκών και των προβλημάτων του ΠΑΟΚ, που δύσκολα τον βλέπω να εμφανίζεται –αποφεύγει άλλωστε να κατεβαίνει στην Αθήνα. Ο Πέτρος Κόκκαλης που έχει χρόνο για όλα αυτά, έτσι και αλλιώς, όπως δήλωσε, είναι υπέρ του να συμφωνούν οι άνθρωποι: οπότε μπορεί να στέλνει ένα ταχυδρομικό περιστέρι με ένα γράμμα που να λέει «"ναι" σε όλα» και όλα θα πάνε καλά. Θα μπορούσε τον Πέτρο να τον εκπροσωπήσει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης, αλλά ούτε και αυτός πατάει στα συμβούλια: το περιστέρι μού φαίνεται η καλύτερη λύση. (Επί τη ευκαιρία έλαβα μια ωραία επιστολή από τον πρώην πρόεδρο της Σούπερ Λίγκας. Ελπίζω αύριο να μου τη δώσουν να τη δημοσιεύσω. Στους αναγνώστες μου δεν χαλάω χατίρια)