Ανοιξη και χειμώνας στις κερκίδες (Sportday / Χρήστος Χαραλαμπόπουλος)

Θλίψη. Αυτό είναι το συναίσθημα που δημιουργείται σε οποιονδήποτε κοιτάξει την κίνηση των εισιτηρίων στα παιχνίδια της κορυφαίας κατηγορίας του ελληνικού επαγγελματικού πρωταθλήματος. Βέβαια, δεν μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι η ποιότητα του ποδοσφαιρικού θεάματος είναι τόσο υψηλή, ώστε να μπορεί να προσελκύσει φιλάθλους στα γήπεδα. Παρ' όλα αυτά, θα περίμενε κάποιος έστω μια μικρή αύξηση της προσέλευσης των φιλάθλων φέτος, μια και οι μικρές ομάδες έχουν καταφέρει να μειώσουν την απόσταση που τις χωρίζει από τις μεγάλες, παίρνουν αποτελέσματα και κάνουν την κούρσα του πρωταθλήματος περισσότερο ενδιαφέρουσα.

Δεν παραγνωρίζω τη βία που ενδημεί στις κερκίδες, όπως επίσης και το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι η πρώτη επιλογή ψυχαγωγίας για τους Ελληνες, πράγμα που συνέβαινε στο παρελθόν. Ολα αυτά είναι παράγοντες που έχουν συντελέσει στην κακή εικόνα των εισιτηρίων. Συμπληρώστε, επίσης, την εικόνα αναξιοπιστίας που χαρακτήριζε για χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο, κυρίως λόγω της συμπεριφοράς των παραγόντων, και την «ελαστικότητα» –για να μη γράψω κάτι χειρότερο– του θεσμικού πλαισίου (είναι ενδεικτική η απαξία μέσα στην οποία χάθηκε η «περίφημη» Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού χάρη στην πολιτική παρέμβαση) και έχετε τη γενική εικόνα.

Την περσινή πρώτη χρονιά, όταν η νεοσύστατη Σούπερ Λίγκα είχε την ευθύνη για τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος, τα πράγματα δεν κύλησαν καθόλου καλά. Και η διαπίστωση αυτή περιλαμβάνει και τα εισιτήρια. Τη νέα χρονιά η συνολική εικόνα της κίνησης των εισιτηρίων θα είναι πάλι ελλειμματική. Η επιστροφή του ΠΑΟ στη Λεωφόρο, η αβεβαιότητα για το μέλλον των ΠΑΟΚ και Ηρακλή, η πιθανή μετακόμιση του Πανιωνίου και η «παγωμένη», τουλάχιστον, στάση των φίλων του Ολυμπιακού δεν είναι καθόλου καλοί οιωνοί.

Δεν είναι υπερβολή ο ισχυρισμός ότι η κίνηση των εισιτηρίων στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν παρατηρείται σε κανένα άλλο από τα πρωταθλήματα των χωρών που καταλαμβάνουν την πρώτη δεκάδα στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ. Υπάρχει και μία περίπτωση μάλιστα, αυτή της Γερμανίας, που μπορεί να αποδειχθεί εξόχως διδακτική για όλους.

Με όχημα την Μπορούσια Ντόρτμουντ, οι εισπράξεις των γερμανικών ομάδων της Μπουντεσλίγκα παρουσιάζουν εντυπωσιακή άνοδο, σε βαθμό τέτοιο που το γερμανικό πρωτάθλημα να παρουσιάζει τους καλύτερους μέσους όρους εισιτηρίων στην Ευρώπη, ξεπερνώντας πρωταθλήματα όπως το αγγλικό, το ισπανικό ή το ιταλικό. Ο μέσος όρος των εισιτηρίων στην Μπουντεσλίγκα ήταν πάνω από τις 35 χιλιάδες και είναι αποτέλεσμα μιας ανόδου που ξεκίνησε λίγο πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Την κούρσα της ανόδου, όπως έγραψα και πιο πάνω, οδηγεί η Μπορούσια Ντόρτμουντ, η οποία πετυχαίνει ένα μέσο όρο πάνω από 70.000 εισιτήρια. Και πού να έπαιζε και μπάλα, δηλαδή. Λίγο μακρύτερα από το γήπεδο της Ντόρτμουντ, η Σάλκε συγκεντρώνει γύρω στους 55 χιλιάδες ανθρώπους. Aνοδο στον μέσο όρο παρουσιάζουν όλες γενικά οι ομάδες. Φυσικά μπορεί κάποιος να υποστηρίξει πως η ανακατασκευή πολλών γερμανικών γηπέδων, λόγω του περσινού Μουντιάλ, βοήθησε αυτή την «άνοιξη» στις κερκίδες αλλά δεν ήταν αυτός ο αποφασιστικός παράγοντας.

Εκείνο που παίζει ρόλο είναι η άνοδος του ανταγωνισμού, διότι η Μπάγερν δεν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος όπως παλιότερα, αλλά και η γενικότερη ποιότητα του συνολικού ποδοσφαιρικού προϊόντος, όπως επίσης και η έντιμη αντιμετώπιση του φίλαθλου-πελάτη. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι μπορεί κάποιος να δει παιχνίδια της Μπουντεσλίγκα πληρώνοντας λιγότερα απ' ό,τι για ένα παιχνίδι της ελληνικής Σούπερ Λίγκας;