Προσέχετε τις διαψεύσεις, συνήθως αυτοδιαψεύδονται! (Sportday / X. Σωτηρακόπουλος)

Εχουν πλάκα οι διαψεύσεις. Διαχρονικά. Σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο ποδοσφαιρικά. Για παράδειγμα, ποιος από τους λίγο μεγαλύτερους ξεχνά πως τον Γενάρη του 1983 ο αείμνηστος Μαρούδας διέψευδε την Κυριακή το βράδυ οποιοδήποτε σενάριο για υποτίμηση της δραχμής; Η οποία έγινε την... επόμενη μέρα! Αλλά στα δικά μας, στα αθλητικά δηλαδή, η όλη ιστορία είναι ακόμη πιο ιλαροτραγική. Γιατί κάποιοι νομίζουν πως διακυβεύεται το μέλλον της χώρας από μια μεταγραφή, ένα όνομα, μια φιλολογία, μια πιθανή απομάκρυνση προπονητή! Ακόμη χειρότερα για τη λύση ενός συμβολαίου, όπως έγινε στην περίπτωση του Βίκτορ. Στον Παναθηναϊκό άφηναν να εννοηθεί πως ο Ισπανός τα δίνει όλα στις προπονήσεις, αλλά ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο πως τα ψωμιά του ήταν μετρημένα.

Στον Ολυμπιακό κατά καιρούς θέλουν να μιλάνε για σενάρια των εφημερίδων, επειδή είναι καλοκαίρι, αλλά οι κινήσεις τους επιβεβαιώνουν τελικά αυτό που ξέρουμε. Πως κάτι «παίζεται». Τι να αναφέρω πρώτο; Την υπόθεση Κωνσταντίνου το 2005 που δεν ενδιέφερε τον Ολυμπιακό διά στόματος Σωκράτη Κόκκαλη; Την υπόθεση Τσιρίλο που στην ΑΕΚ επέμεναν πως δεν τρέχει κάτι και τελικά λίγες εβδομάδες μετά λύθηκε η συνεργασία; Να υπογραμμίσω την κάθετη στήριξη του Παναθηναϊκού στον Σουμ την Παρασκευή, αμέσως μετά την επιστροφή από το Αϊντχόφεν το 2003; Για να μη ζορίσετε τη μνήμη σας, θυμίζω πως απολύθηκε τρεις μέρες αργότερα! Στον Αρη θυμάστε πώς διέψευδαν οποιοδήποτε «σύννεφο» στη σχέση με τον Ογιος μέχρι μία εβδομάδα πριν τα πράγματα χοντρύνουν, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα;

Η διάψευση είχε πάντα τη θέση της στη ζωή μας. Από τον καιρό που υπήρχαν μόνο δύο αθλητικές εφημερίδες. Ούτε δέκα υπήρχαν σε καθημερινή βάση πανελλαδικά συν τις τρεις της Θεσσαλονίκης ούτε ένα σωρό αθλητικά ραδιόφωνα. Κι όμως, από τότε, αν κάποιος είχε καταφέρει να βγάλει αποκλειστικά ένα όνομα, άρχιζαν οι πιέσεις από την άλλη πλευρά για «διάψευση». Εμοιαζε με πανάκεια. Κυρίως γι' αυτούς τους ρεπόρτερ που έβλεπαν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Μερικές φορές στη δουλειά μας μπορεί να σου δείχνουν το φεγγάρι και να κοιτάς το δάχτυλο. Δεν είναι κακό. Κακό είναι να προσπαθείς να πείσεις τους αναγνώστες πως δεν υπαρχει καν φεγγάρι!

Και καλά οι εφημερίδες, θα πείτε. Εχουν λόγο να θέλουν να διαψεύδουν! Οι ομάδες; Αφού από τα γεγονότα συνήθως εκτίθενται. Εκεί η εξήγηση από μόνη της είναι σύνθετη. Και στο εξωτερικό διαψεύδουν. Το έκανε η Τσέλσι φέτος ουκ ολίγες φορές. Πρώτα σχετικά με την κόντρα Αμπράμοβιτς και Μουρίνιο, ύστερα στην ιστορία Σεβστένκο και Μουρίνιο, τώρα τελευταία στην περίπτωση του Ρόμπεν. Ολα επιβεβαιώθηκαν! Η Αρσεναλ το 2005 διέψευδε για την περίπτωση μετακίνησης του Βιεϊρά δύο μέρες πριν τον παραχωρήσει στη Γιουβέντους! Και φυσικά το ίδιο έγινε και φέτος με τον Ανρί. Αλήθεια, θυμάστε τι έλεγε ο Μουρίνιο το 2004, λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ με την Πόρτο; Πως δεν έχει αποφασίσει για το μέλλον του, αλλά είχε ήδη υπογράψει στην Τσέλσι. Διέψευδε πριν από δύο χρόνια ο Αΐλτον πως είχε συμφωνήσει σε όλα με τη Σάλκε, μέχρι την μέρα που... μετακινήθηκε.

Ο Οουεν το 2004 έλεγε κατηγορηματικά πως είναι απόλυτα ικανοποιημένος με τη Λίβερπουλ και διέψευδε κάθε περίπτωση μεταγραφής στη Ρεάλ. Μέχρι που η μεταγραφή ολοκληρώθηκε στα μέσα Αυγούστου. Αλλα γίνονται για να μην γκρινιάξει ο κόσμος, άλλα για τον «μπαμπούλα» της ΦΙΦΑ, που δεν θέλει να πλησιάζονται οι παίκτες που δεν τελειώνει ακόμα το συμβόλαιό τους, άλλα γιατί η αγοραστική αξία ανεβαίνει αν αρνείσαι να παραχωρήσεις έναν ποδοσφαιριστή. Πιο πρόσφατες ιστορίες, εκείνες του Ράιτ Φίλιπς, που μόλις μία μέρα μετά την κάθετη άρνηση της Μάνστεστερ Σίτι να τον δώσει στην Τσέλσι -και την απαραίτητη... διάψευση από τον προπονητή Στιούαρτ Πιρς- η μεταγραφή έκλεισε, όπως και του Εσιέν, που δέκα ώρες πριν πάρει το αεροπλάνο και πάει στο Λονδίνο η Λιόν διέψευδε την «L’Equipe» για την είδηση που είχε στην πρώτη της σελίδα!

Φέτος ο Ρεκόμπα δήλωνε πως θέλει να έρθει στην Ελλάδα, μετά τα γύριζε στις ιταλικές εφημερίδες και τελικά παραδεχόταν πως έγιναν προσεγγίσεις, αλλά δεν ολοκληρώθηκαν. Πιο κλασική περίπτωση πάντως από την ιστορία Λιούνγκμπεργκ δεν υπάρχει. Τον Ιούλιο του 2005 η εφημερίδα που κρατάτε έγραφε για την περίπτωσή του, που αποτελούσε διακαή πόθο του Ολυμπιακού, αλλά ήταν δύσκολο να γίνει. Η διοίκηση των πρωταθλητών είχε βγάλει σκληρή ανακοίνωση προς την εφημερίδα, διαψεύδοντας οποιαδήποτε επαφή. Τον Οκτώβριο του 2006 ο Σουηδός σε συνέντευξή του στο περιοδικό «FOUR FOUR TWO» έκανε λόγο για εξαιρετική πρόταση το 2005 από ελληνική ομάδα, που μετέχει ανελλιπώς στο Τσάμπιονς Λιγκ, και είπε μάλιστα πως μετάνιωσε που δεν την είχε αποδεχτεί! Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει καν ωραίος τρόπος στη διάψευση. Συνήθως γίνεται άκομψα και μάλιστα με τέτοιον τρόπο που σύντομα οι πιθανότητες να εκτεθεί αυτός που την κάνει είναι πάμπολλες.

Διάψευση λοιπόν! Εύκολο να γίνει. Το πρόβλημα είναι πως δεν το θυμάται για την επόμενη φορά αυτός που το κάνει, όταν μετά τον φτύνουν και λέει πως ψιχαλίζει. Σαν τον Μαρούδα που λέγαμε στο ξεκίνημα. Ο οποίος εκείνη τη Δευτέρα της περίφημης υποτίμησης προσπαθούσε να πείσει πως «δεν υποτιμήθηκε η δραχμή, αλλά αναπροσάρμοστηκε»!