Δεν ξέρει τι θέλει, δεν ξέρει τι κάνει (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Τη χρονιά 2005-06, ο ενθουσιώδης αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού Π. Αγγελόπουλος επιχείρησε να βάλει τις βάσεις για την οριστική αναγέννηση της ομάδας μπάσκετ. Το αποτέλεσμα δεν ήταν κακό. Απλώς το φινάλε της αγωνιστικής περιόδου (3-0 στον τελικό πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό) πλήγωσε τον εγωισμό κάποιων που βρίσκονταν εκτός πραγματικότητας και η «ομάδα-θαύμα» του χειμώνα, μπήκε σε φάσεις ταχείας αποδόμησης...

Την περασμένη (2006-07) αγωνιστική περίοδο, ο Ολυμπιακός θα έλεγε κανείς ότι γενικά πήγε χειρότερα. Ομως, ξαφνικά, στον τελικό του πρωταθλήματος, έκανε δύο βήματα μπρος σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και έφθασε να διεκδικεί τον τίτλο σχεδόν επί ίσοις όροις! Παρ’ όλα αυτά, αμέσως μετά τη λήξη του πρωταθλήματος, και αυτή η -ομολογουμένως διπρόσωπη- ομάδα γνώρισε την τύχη της προηγούμενης...

Οπως γίνεται αντιληπτό, ο Ολυμπιακός, στην προσπάθειά του να καλύψει το έδαφος που τον χωρίζει από την κορυφή της Ευρώπης, και τον Παναθηναϊκό, κάθε χρόνο άλλαζε ομάδα. Αυτό δεν είναι καλό. Το χειρότερο όμως είναι ότι εκτός από παίκτες αλλάζει και φιλοσοφία, με αποτέλεσμα να θυμίζει πυγμάχο ο οποίος στέκεται μπροστά σ' ένα μεγάλο καθρέφτη και παίζει μπουνιές με τον εαυτό του...

Για παράδειγμα, η ομάδα του Καζλάουσκας το 2005-06 είχε ως χαρακτηριστικό της την προοπτική. Το αύριο. Αντίθετα, αυτή που τη διαδέχτηκε, με προπονητή τον Γκέρσον, απέβλεπε στο «εδώ και τώρα»... Οσο για την ομάδα που πάει να φτιαχτεί αυτό το καλοκαίρι, δείχνει να εγκαταλείπει το ευκαιριακό, να χρησιμοποιεί ακόμα περισσότερα στοιχεία (νέοι Ελληνες παίκτες) της πρώτης χρονιάς, αλλά να διατηρεί ως προπονητή τον πιο κλασικό εκπρόσωπο του μπάσκετ βιτρίνας: τον Πίνι Γκέρσον.

Νομίζω ότι αυτό το τελευταίο είναι το χειρότερο απ' όσα αποφάσισε η διοίκηση του ιστορικού συλλόγου. Οχι φυσικά γιατί ο Ισραηλινός τεχνικός δεν έχει διακρίσεις και περγαμηνές (αυτά δεν του λείπουν), αλλά γιατί δεν είναι ο κατάλληλος για να βελτιώσει τους πάρα πολλούς, σχετικά νεαρούς παίκτες που έβαλε ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του.

Στο μπάσκετ κυριαρχεί ένα αξίωμα το οποίο λέει: «Η προπόνηση είναι η εικόνα κάθε ομάδας». Και η αυθεντική ταυτότητα κάθε προπονητή, θα συμπλήρωνα χωρίς καμιά δυσκολία. Ε, λοιπόν, κατά γενική ομολογία, η προπόνηση που έκανε ο Γκέρσον την προηγούμενη χρονιά στον Ολυμπιακό έμοιαζε με παιδική χαρά! Μέχρι πίτσες παράγγελνε ο αθεόφοβος και καλούσε τους παίκτες του να τις απολαύσουν όλοι μαζί, πριν συνεχίσουν την κουραστική προσπάθειά τους.

Ο Γκέρσον είναι περισσότερο κόουτς και λιγότερο προπονητής. Δουλεύει πολύ και με αποτελεσματικό τρόπο στον τομέα της ψυχολογίας και είναι σε θέση να σκαρώσει πετυχημένα τρικ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Ομως δεν ασχολείται με την ατομική βελτίωση των παικτών του, ίσως γιατί θεωρεί ότι στο επίπεδο που προπονεί οι παίκτες πρέπει να είναι φθασμένοι ή γιατί, πολύ απλά, αυτή είναι μια δουλειά που δεν ξέρει να την κάνει...

Ο Γκέρσον καταξιώθηκε στη Μακάμπι έχοντας πραγματικά φθασμένους παίκτες στο πλευρό του, που δεν περίμεναν να μάθουν τίποτα από αυτόν. Μάλιστα, οι κακές γλώσσες λένε ότι, με τον Γιασικεβίτσιους και τον Βούισιτς στο παρκέ, η «ομάδα του λαού» δεν χρειαζόταν οπωσδήποτε και κάποιον προπονητή στον πάγκο. Αυτοί οι δύο μπορούσαν να κάνουν μόνοι τους τη δουλειά. Πόσω μάλλον που το τετράγωνο των αστέρων συμπλήρωναν ο Πάρκερ και ο Μπάστον!

Αντίθετα, ο Ολυμπιακός της επόμενης χρονιάς θα έχει ένα τσουβάλι παίκτες, βεβαίως με μεγάλες δυνατότητες και προοπτικές, αλλά ταυτόχρονα και με πολύ σημαντικές ελλείψεις, τις οποίες θα πρέπει να καλύψουν με σκληρή δουλειά και την κατάλληλη προπονητική καθοδήγηση. Ποιος θα τους βοηθήσει όμως, από τη στιγμή που ο Γκέρσον δεν ασχολείται με αυτό το κομμάτι της δουλειάς; Και ποιος ο λόγος να αποκτηθούν ή να επιστρέψουν, αφού δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη βελτίωση και πλήρη αξιοποίησή τους; Ή, αν το θέλετε αλλιώς, αφού ο Ολυμπιακός σκόπευε να επιστρέψει στο μοντέλο της πρώτης χρονιάς, τότε γιατί κράτησε τον Γκέρσον; Απορία ψάλτου, βηξ!

Με βάση τις επιλογές που έχει κάνει ο Ολυμπιακός, δημιουργείται η εντύπωση ότι κάποιος άτυπος τεχνικός διευθυντής ο οποίος καλύπτεται πίσω από άλλον τίτλο αποφασίζει για τους παίκτες που θα στελεχώσουν την ομάδα. Για το ότι διάλεξε τόσα πολλά Ελληνόπουλα του αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί το γεγονός δημιουργεί και σταθερή βάση και προοπτική -βεβαίως με τις ενστάσεις που ήδη κατατέθηκαν. Από εκεί και πέρα υπάρχει το κομμάτι των ξένων και ειδικότερα των Αμερικανών, το οποίο δείχνει να χειρίζεται ο ίδιος ο Γκέρσον, με σαφές αποτέλεσμα να μη γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά μέσα σ' αυτή τη φιλόδοξη αλλά καθόλου καλά συντονισμένη ομάδα.

Να σας καταθέσω, λοιπόν, τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα αυτού του πρωτότυπου σχεδιασμού; Ε, λοιπόν, ο Ολυμπιακός, ενώ έχει συγκεντρώσει ήδη δεκατρείς παίκτες, δεν φρόντισε να αποκτήσει ούτε έναν γκαρντ υψηλού επιπέδου που να βάζει την μπάλα με αποτελεσματικότητα στο παρκέ, να προκαλεί ρήγματα, να έχει δημιουργία και εκτέλεση, να διαθέτει ιδιαίτερες αμυντικές ικανότητες.

Ο Μασιγιάουσκας -το είπαμε πριν τραυματισθεί- είναι γκαρντ παλαιάς κοπής, που στηρίζεται στα σκριν, το σουτ και τη δημιουργία άλλων, ενώ στην άμυνα αμολάει αετό! Ο Παπαμακάριος κάνει λίγο απ' όλα, γεγονός που τον καθιστά χρήσιμο, αλλά όχι πρώτο βιολί σε μια ομάδα με τόσο υψηλές βλέψεις. Και οι Βασιλειάδης, Σεϊμπούτις είναι κλασικά φτερά που δεν μπορούν να δουν τίποτε άλλο από το καλάθι. Οσο για τους Καυκή, Αποστολίδη, οι μέχρι στιγμής επιδόσεις τους είναι αντιστρόφως ανάλογες με τα μεγάλα (για τις θέσεις που παίζουν) κορμιά τα οποία διαθέτουν... Πόσα σύγχρονα «ασόδυα» θα πάρει λοιπόν ο Ολυμπιακός για να κάνει τη δουλειά του; Ενα, όπως ακούγεται, δεν φθάνει ούτε για «ζήτω». Δύο, θα είναι λίγα. Τρία, δεν χωράνε στο ρόστερ, ούτε και νομίζω ότι υπάρχουν στην ευρωπαϊκή αγορά! Οπότε...

Γενικά πάντως νομίζω ότι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ανάποδα, από την άποψη ότι πρώτα φρόντισε να εξασφαλίσει τους ψηλούς και κατόπιν βάλθηκε να δει τι γίνεται με τους κοντούς, που θα σηκώσουν το βάρος της ομάδας. Λες και βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή που το μπάσκετ ήταν το άθλημα των ψηλών. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι κοντοί έχουν κυριαρχήσει πλήρως, καθώς το παιχνίδι έχει γίνει πιο γρήγορο, και αυτοί αποφασίζουν για τα πάντα. Κι όμως, ο Ολυμπιακός που θέλει να κάνει την υπέρβαση τους άφησε τελευταίους...