Μετά το γκρέμισμα, πάλι γκρέμισμα... (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Αυτό που γίνεται στον Ολυμπιακό το φτωχό μου το μυαλό δυσκολεύεται να το κατανοήσει. Υπάρχει σχέδιο ή έστω υποψία σχεδίου κρυμμένη πίσω από τις ασυνάρτητες κινήσεις των τελευταίων εβδομάδων; Γίνονται οι μεταγραφές βάσει κάποιου συγκεκριμένου πλάνου; Αν ναι, ποιες περίπου είναι οι συντεταγμένες του; Επιτρέπεται να ρωτάμε ή θα θεωρηθούμε πάλι εχθροί του λαοφιλούς συλλόγου;

Υποτίθεται ότι ο Ολυμπιακός ξεκινάει τη νέα σεζόν με στόχο την κατάκτηση της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος. «Με παιδαρέλια δεν κατακτάς πρωταθλήματα», είχε πει κάποτε ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον. Θα περίμενε κανείς να πλευρίσει η φιλόδοξη διοίκηση του Θρύλου στελέχη πεπειραμένα, ικανά να ανεβάσουν την ομάδα στο επόμενο επίπεδο, αυτό που έβαψε στα πράσινα ο άσπονδος αντίπαλός του.

Ωστόσο, Αγγελόπουλοι και Γκέρσον κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Διώχνουν τον έναν μετά τον άλλον παίκτες περπατημένους και τους αντικαθιστούν με νέα παιδιά, σαν να ζήλεψαν ξαφνικά το μοντέλο που πρέσβευε ο Γιόνας Καζλάουσκας. Από τον Ολυμπιακό του 2006-07 κούνησαν ήδη μαντίλι ο Πεν (ο οποίος είχε συμβόλαιο έως το 2008), ο Ζίζιτς (με τον οποίο η συνεργασία είχε ανανεωθεί τον Μάρτιο για... άλλα τρία χρόνια), ο Ντόμερκαντ (ο οποίος ισχυρίζεται ότι το έμαθε από τις εφημερίδες), ο Στακ, ο Ακερ, ο Χαρίσης και ο Μπάρλος.

Εμειναν μόνο ο χρυσοπληρωμένος Μασιγιάουσκας, ο Παπαμακάριος και τρία Ελληνόπουλα με σχετικά χαμηλό δείκτη πείρας: Βασιλόπουλος, Σχορτσιανίτης, Μπουρούσης. Δίπλα τους επιστρατεύτηκαν ξανά οι ανάλογης ηλικίας Σεϊμπούτις, Πρίντεζης, αποκτήθηκαν οι Βουγιούκας, Αποστολίδης και ο Καυκής, έρχεται ο Βασιλειάδης, προχωράει η περίπτωση Μαυροκεφαλίδη, παραλίγο να αγοραστεί και ο Περπέρογλου. Εκτός του Καυκή, που είναι μεγαλύτερος αλλά χωρίς εικόνες πρωταθλητισμού, όλοι οι υπόλοιποι είναι 22-24 ετών.

Ξένους παίκτες ο Ολυμπιακός ψάχνει στα θερινά καμπ του ΝΒΑ, στα οποία μετέχουν ως επί το πλείστον πιτσιρικάδες («αγκαζέ» με τις ομάδες που τους διάλεξαν στο ντραφτ οι καλύτεροι) ή αζήτητοι. Πόσες ελπίδες έχει να βρει εκεί παίκτες ελεύθερους και ικανούς να κάνουν τη διαφορά; Ελάχιστες έως καμία.

Εκτός αν αυτά που ακούγονται, περί «Αμερικανού πλέι μέικερ και Αμερικανού σέντερ» αποτελούν προπέτασμα καπνού. Αν γυρίσουν από τις ΗΠΑ οι Γκέρσον, Σφαιρόπουλος, Σταυρόπουλος, Ελληνιάδης με τις υπογραφές του Γιασικεβίτσιους και του Μπάστον, τότε μαγκιά τους...

Εν τω μεταξύ, ο Παναθηναϊκός ανανεώνει τον πανίσχυρο πυρήνα του με νεαρούς παίκτες, που όμως προορίζονται για συμπληρωματικούς ρόλους (Περπέρογλου, Ουίνστον), καραδοκεί για να ξαναντύσει στα πράσινα τον Σπανούλη (που δεν το πολυβλέπω, πάντως...) και ψάχνει για ένα βετεράνο ψηλό, ικανό να προσφέρει περισσότερα απ' όσα ο ανεπιθύμητος Γιαβτόκας.

Στη δοκιμασμένη συνταγή των «πρασίνων» ο Ολυμπιακός προσπαθεί να απαντήσει με παιδομάζωμα και ολική αναδόμηση. Η ολική αναδόμηση του 2006 πετάχτηκε στα σκουπίδια μαζί με τη φόρμουλα την οποία προπονητής και διοίκηση θεώρησαν εν τέλει επιτυχημένη (αλλιώς δεν θα ανανέωναν τη μεταξύ τους συνεργασία). Και δεν είναι καν Φέργκιουσον ο Γκέρσον, να πάρει τίτλους με παιδαρέλια και να γίνει σερ...