Η μεγάλη καρδιά της Σαλονίκης (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Έβλεπα τις εικόνες από την προχθεσινή «πρώτη» του ΠΑΟΚ: πρόκειται για εικόνες μιας άλλης εποχής. Δεν ξέρω αν ήταν 12 χιλιάδες στο γήπεδο ή 10 ή 15 –ο αριθμός δεν έχει σημασία: στην προκειμένη περίπτωση αυτό που μετράει είναι η διάθεση των ανθρώπων κι όχι το νούμερο. Στα πρόσωπα όλων έβλεπες τη θέληση για μια νέα αρχή, την ανάγκη να μη χαθεί η τελευταία μεγάλη ευκαιρία.

Κάτι αρχίζει να συμβαίνει στη Σαλονίκη, κάτι μεγάλο. Πριν από λίγες ημέρες ανάλογες εικόνες υπήρξαν και στην πρεμιέρα του Αρη –μπορώ μάλιστα να πω ότι η εικόνα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ήταν ακόμα πιο γιορτινή, γιατί στα μάτια των οπαδών δεν υπήρχε μόνο η προσμονή για τη νέα περιπέτεια αλλά και η βεβαιότητα ότι όλα θα πάνε καλά. Επειτα από διάφορες περιπέτειες, ΠΑΟΚ και Αρης μοιάζουν να έχουν βρει ένα δρόμο –ίσως τον μόνο δρόμο.

Χρόνος

Δεν θέλω να πουλήσω καλοκαιρινή αισιοδοξία και γι' αυτό αρχικά θα είμαι επικριτικός και ίσως λίγο σκεπτικιστής. Η διοίκηση Ζαγοράκη χάνει χρόνο, πολύτιμο χρόνο. Ο πρώην αρχηγός της Εθνικής έχει για την ώρα λίγους συνεργάτες, η διοίκησή του εμφανίζει ένα μικρό αλλά επικίνδυνο έλλειμμα οργάνωσης και δεν κρύβω ότι θα τον ήθελα λίγο πιο πολύ στην Αθήνα, αφού κάποια σημαντικά πράγματα για τον ΠΑΟΚ πρέπει να γίνουν στην πρωτεύουσα –με πρώτο και ίσως περισσότερο απαραίτητο ένα ραντεβού με τον υπουργό Οικονομικών, ίσως και με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Μην ξεχνάτε ότι ένα τέτοιο ραντεβού με τον Κώστα Καραμανλή είχε κάνει κι ο Ντέμης Νικολαΐδης λίγο πριν μπει η ΑΕΚ στο άρθρο 44 με την ανοχή του Δημοσίου. Βρίσκω επίσης παράδοξο και το ότι ο Ζαγοράκης δεν έχει προσπαθήσει όσο θα 'πρεπε να πάρει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών. Ματαίως προσπαθώ να του εξηγήσω ότι κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο, όχι για τον ίδιο, αλλά για την εικόνα του ΠΑΟΚ στην αγορά. Τις προάλλες μιλούσα με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρείας κινητής τηλεφωνίας που ήθελε να γίνει χορηγός του ΠΑΟΚ. Μου είπε επί λέξει ότι το μεγαλύτερο «αγκάθι» είναι ότι δεν υπάρχει η βεβαιότητα ότι ο «Ζαγόρ» θα βρίσκεται στο τιμόνι του ΠΑΟΚ και ύστερα από έξι μήνες. «Λεφτά στον Ζαγοράκη δεν έχουμε πρόβλημα να δώσουμε», μου είπε. «Στα λαμόγια όμως που καραδοκούν δεν θέλουμε να δώσουμε ούτε ένα ευρώ». Ο «Ζαγόρ» δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θέλει ή όχι να κρατήσει τον ΠΑΟΚ μετά τη ρύθμιση και μετά το πέρας της κρίσης. Αν δεν το ξεκαθαρίσει, το εγχείρημά του κινδυνεύει.

Αγωνιστικά

Ενστάσεις έχω και για τον Αρη, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση αφορούν τα αγωνιστικά. Ο Αρης έχει μια διοικητική διάρθρωση σταθερή, δεν έχει οικονομικά προβλήματα, μολονότι κάποια μικρά χρέη εμφανίστηκαν, αλλά κάποιες επιλογές του με προβληματίζουν. Πέρυσι ήρθαν στον Αρη καμιά δεκαπενταριά ξένοι παίκτες. Εφυγαν σχεδόν όλοι κι έμειναν μόνο τέσσερις: ο Κόκε, ο Χαβίτο, ο Νάτσο Γκαρσία κι ο Παλαθουέλος, ο οποίος όμως είναι με τη βαλίτσα στο χέρι. Στη θέση όσων έφυγαν ήρθαν άλλοι δέκα, που να δεχτώ ότι είναι καλύτεροι από τους περσινούς –όμως με αυτό το πηγαινέλα δύσκολα μια ομάδα γίνεται καλύτερη. Δεν θα ήθελα να εξελιχτεί ο Αρης σε γραφείο διερχόμενων ποδοσφαιριστών –κάτι τέτοιο μπορεί να βολεύει τους μάνατζερ που τον διαχειρίζονται, όχι όμως και τον σύλλογο. Από την άλλη, επειδή εμπιστεύομαι την κρίση και τις γνωριμίες του Φερέρ, θέλω να δω την ομάδα που θα προκύψει μετά την προετοιμασία: με τρώει η αγωνία και δεν το κρύβω. Κάποιες μελαγχολικές σκέψεις ότι μπορεί και ο νέος Αρης να μην έχει συνέχεια όπως ακριβώς δεν είχε ο προηγούμενος τις αφήνω για τον χειμώνα.

Ουσία

Τι σημαίνουν αυτές ενστάσεις μου; Οχι και πολλά! Μπορεί να έχω δίκιο, μπορεί άδικο –θα το δείξει ο καιρός. Η ουσία στην περίπτωση των δύο αυτών ομάδων της Σαλονίκης είναι ότι ο κόσμος τους τις αγαπάει, τις νοιάζεται και πιστεύει ότι το παρόν τους τον αφορά: οι όποιες ενστάσεις, όταν είναι καλοπροαίρετες, είναι χρήσιμες για τους διοικητικούς παράγοντες –ο κόσμος είναι αλλού! Οι δημοσιογράφοι πρέπει να μην ενθουσιάζονται, να γκρινιάζουν, να μετράνε τα πράγματα, να είναι καμιά φορά σκληροί: αυτή είναι η δουλειά τους. Ομως καμία κρίση δημοσιογραφική στην περίπτωση του Αρη και του ΠΑΟΚ δεν σβήνει τη φλόγα του κόσμου που σιγά σιγά αλλάζει. Είχα βαρεθεί να ακούω τους Σαλονικιούς φίλους μου να μου μιλούν για το παρελθόν, λες κι ο Αρης κι ο ΠΑΟΚ είναι κάτι σαν την Αρχαία Σπάρτη, το μεγαλείο της οποίας χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Το παρελθόν, όσο ωραίο κι ένδοξο να είναι, δεν σε γεμίζει, σε αδειάζει. Η σύγκριση όταν είναι υπέρ του σε αφήνει στο τέλος ανικανοποίητο: μεγάλος παίκτης ο Κούδας, καταπληκτικός ο Αρης που έβαλε τρία γκολ στην Περούτζια, σούπερ έδρα κάποτε η Τούμπα –και λοιπόν; Χαίρομαι που επιτέλους βλέπω πολύ κόσμο να χαίρεται το σήμερα και να περιμένει το αύριο. Ακόμα κι ο ανταγωνισμός για το ποιος είχε περισσότερο κόσμο στην πρεμιέρα ή ποιος θα πουλήσει περισσότερα διαρκείας είναι καλό σημάδι.

Καρδιά

Ο ΠΑΟΚ κι ο Αρης δεν έχουν άλλο δρόμο από το να γίνουν εταιρείες λαϊκής βάσης, ανατρέποντας τα δεδομένα. Στη Σαλονίκη αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχουν επενδυτές και Κροίσοι που θα εμφανιστούν για να βάλουν τάξη στο χάος και να διαλύσουν τον Κόκκαλη και τον Βαρδινογιάννη. Το βασικό είναι να βρεθούν άνθρωποι να διαχειριστούν την αγάπη του κόσμου χωρίς να την προδώσουν. Ετσι κι έπαιρνε κι ο Ρέμος τον Ηρακλή μέχρι που ανέβαινα αυτόν τον χειμώνα στη συμπρωτεύουσα: αυτή τη στιγμή στη Σαλονίκη χτυπάει η καρδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου, μια καρδιά τεράστια. Ζηλεύω πολύ…

Ονειρο Νο 2

Σας έχω εξομολογηθεί ότι καλοκαιριάτικα τα όνειρα που βλέπω με ταλαιπωρούν. Επειδή μου έχουν πει να μην τα κρατάω μέσα μου, ιδού το επόμενο:

«Ακουγόταν η φωνή του Μιχάλη Βιολάρη, έκανε ζέστη και υγρασία. Ηταν φανερό ότι η παρέα βρισκόταν στην Κύπρο. Ηταν τρεις: ο Κασναφέρης, ο "Ψυχό" και, ω τι έκπληξη (!), ο Κύρος Βασσάρας! Σκέφτηκα, ενώ κοιμόμουν, ότι μόνο στα όνειρα γίνονται αυτά, αφού ο "Κάσνα" και ο Κύρος φίλοι δεν ήταν ποτέ. Ειδικά το να είναι μαζί τους κι ο "Ψυχό" πλήρωνε όσο ένα τζακπότ στο ΛΟΤΤΟ. Τι μυστήριο είναι αυτό; Πώς διάβολο κάτι που δεν κατάφερε ούτε ο Θοδωρής ο Θεοδωρίδης, δηλαδή να κάνει φίλους τον "Κάσνα" με τον Κύρο, το πέτυχα εγώ στον ύπνο μου; Πόσο ταραγμένο είναι το υποσυνείδητό μου; Και πώς είναι δυνατόν ο "Ψυχό" που με τον Κύρο έφτασε να τσακώνεται ακόμα και στο Δ.Σ. της ΕΠΟ, να τον παίρνει μαζί του σε σεμινάριο στην Κύπρο για να τον δουν από κοντά οι Κύπριοι και να θαυμάσουν το κλέος του; Και τότε εμφανίστηκε ο Νίκος, ο παπαγάλος του Θωμά, αυτό το βρομοπούλι που με κυνηγάει στον ύπνο μου κι άρχισε να μιλάει κυπριακά, με βαριά ελληνική προφορά, όπως ο Κώστας ο Μπότος όταν είχε το καφέ στη Λευκωσία. "Πεζεβένγκη, για όλα αυτά που βλέπεις ευθύνεται ο Μπίκας", μου είπε. "Από τη μέρα που ξαναγύρισε στην ΚΕΔ με τις ευλογίες όλων των ομάδων της Σούπερ Λίγκας οι αρχιδιαιτητές έχουν πάθει ταραχή! Ο "Κάσνα" δεν ξεχνάει ότι ο Μπίκας δεν τον πήγαινε κι ο "Ψυχό" φοβάται ότι του χρόνου αυτός θα είναι ο κακός που δεν ξέρει να ορίζει τους διαιτητές και ο Μπίκας ο καλός που τους τιμωρεί. Γι' αυτό κι αγάπησαν ξαφνικά τον Κύρο, το αγαπημένο παιδί του Μπίκα, και τον πήραν στην Κύπρο: κάνουν μέσω Βασσάρα PR με τον Σαλονικιό! Επιπλέον ο "Κάσνα" θέλει και λίγο αβάντα από τον Κύρο, μπας και ξαναμπεί στον πίνακα διαιτητών του Τσάμπιονς Λιγκ και ηρεμήσει, διότι έφτασε στα αυτιά του μια φράση που είπε κάποιος στη Σαλονίκη". "Ποια φράση;", ρώτησα. "Η φράση: ο Κασναφέρης θα αρχίσει το πρωτάθλημα και ίσως πάρει και το ντέρμπι της πρεμιέρας, όμως η σωστή ερώτηση είναι αν θα το τελειώσει. Οχι το ντέρμπι, το πρωτάθλημα"»!

Πετάχτηκα σαν από ηλεκτροσόκ. Πρέπει να κόψω τις μπίρες που πίνω κάθε βράδυ στο καφέ που ξανάνοιξε στην Παλαιολόγου ο Μήτσος ο Μαυρίκης...