Eκπλήξεις με ονοματεπώνυμο (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Oταν ξεκινήσει η νέα σεζόν στο ΝΒΑ, ίσως να μη παίζει ούτε ένας Ελληνας εκεί. Ο Βασίλης Σπανούλης εύκολα ή δύσκολα θα απελευθερωθεί από τους Ρόκετς. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς φαίνεται ότι θα προτιμήσει τη (χρυσοπληρωμένη) σιγουριά της Μόσχας από τον πακτωλό των Λέικερς. Ακόμα και του Ιάκωβου Τσακαλίδη το μέλλον μοιάζει άδηλο, διότι το συμβόλαιό του στο Χιούστον εκπνέει. Μπορεί, βέβαια, να προκύψει κάποια έκπληξη, όπως η περσινή με τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη.
Η πιθανή έκπληξη του 2007-08 έχει ονοματεπώνυμα. Οχι ένα, αλλά δύο.

Η επιλογή του Γιώργου Πρίντεζη στον δεύτερο γύρο του φετινού ντραφτ ήταν μια γλυκιά έκπληξη για όσους παρακολουθούν τον χώρο. Πριν από 18 μήνες μια τέτοια εξέλιξη θα θύμιζε σενάριο αμερικανικής ταινίας. Ο νεαρός φόργουορντ βρισκόταν καθηλωμένος στην άκρη του πάγκου του Ολυμπιακού, συχνά μάλιστα ξεχασμένος εκτός 12άδας. Λύση ανάγκης στην καλύτερη περίπτωση, λαθρεπιβάτης στη χειρότερη.

Οταν όμως του δόθηκε μια ευκαιρία από τον Καζλάουσκας, αυτός την άρπαξε από τα μαλλιά. Και δεν ξανακοίταξε πίσω από τον ώμο του. Ο δανεισμός του στην Ολύμπια αποδείχθηκε καλή ιδέα, όχι μόνο για την ομάδα της Λάρισας, αλλά και για τον ίδιο. Στους «πορτοκαλί» της Θεσσαλίας ο Πρίντεζης βρήκε σίγουρο χρόνο συμμετοχής (από τα 202 λεπτά στα 511), απέκτησε νοοτροπία πρωταγωνιστή, πίστεψε στις δυνατότητές του και πρόσθεσε καινούρια στοιχεία στο παιχνίδι του.

Μόλις άρχισε να «φλερτάρει» με την Αμερική, στο καμπ του Τρεβίζο, ο Γιώργος κατάλαβε ότι είναι καμωμένος για να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα της εποχής: «Μου αρέσει απίστευτα ο τρόπος που παίζουν στο ΝΒΑ. Σε τόσα ματς στα προπονητικά καμπ δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ωραία ένιωθα. Αδειασα τελείως, διότι έκανα ό,τι ακριβώς μου άρεσε. Ετρεχα συνεχώς, κάρφωνα, έπαιζα ελεύθερα. Αυτό είναι το μπάσκετ που λατρεύω. Και νομίζω ότι μου ταιριάζει», είπε σε μία από τις πρώτες συνεντεύξεις του μετά το ντραφτ (στην ιστοσελίδα www.superbasket.gr).

Ο Πρίντεζης προσθέτει ότι δεν αισθάνεται έτοιμος για το ΝΒΑ, ίσως όμως αισθάνεται το ΝΒΑ έτοιμο για να υποδεχθεί το ταλέντο και τις φιλοδοξίες του. Δεν αφιέρωσαν τυχαία οι Τορόντο Ράπτορς το μοναδικό τους «πικ» στην αφεντιά του.
Στο μεταξύ, κάπου στην Ιντιάνα, ένας ξεχασμένος φίλος δρομολογεί τη μεγάλη του επιστροφή.

Η συμμετοχή του Γιώργου Διαμαντόπουλου στο θερινό καμπ των Πέισερς δεν αποτελεί βέβαια διαβατήριο για το ΝΒΑ. Μαρτυρά, όμως, ότι καίει ακόμα η φλόγα της φιλοδοξίας. Τα προηγούμενα χρόνια ο Γιωργάκης έπαιξε εκτός Ελλάδας (Ρωσία, Ιταλία, Ισπανία), κατάλαβε ότι η μπογιά του λίγο-πολύ περνάει, αλλά δεν στέριωσε πουθενά. Μόνο η σκληρή δουλειά και η ταπεινοφροσύνη μπορούν να τον επαναφέρουν στο προσκήνιο. Η απόφασή του να περάσει το καλοκαίρι του ιδρώνοντας στο γήπεδο προδίδει αποφασιστικότητα, όψιμη αυτογνωσία και διακαή επιθυμία.

Πριν βιαστείτε να χρησιμοποιήσετε τις λέξεις «χαμένο» και «ταλέντο» στην ίδια φράση με το όνομα Διαμαντόπουλος, σημειώστε μια λεπτομέρεια που ίσως σας διαφεύγει. Ο Γιώργος είναι γεννημένος μόλις το 1980. Την ίδια χρονιά με τον Διαμαντίδη και τρία χρόνια μετά τον Παπαλουκά. Αλήθεια, τι είχε πετύχει στα 27 του ο μετέπειτα «Μίδας» Θοδωρής;