Ο Γκαλέτι «γκονζαλίζει»… (Λάμπρος Γκαραγκάνης)

Από δημαγωγία, λαϊκισμό, προπαγάνδα και εφέ στην Ελλάδα περίσσευμα. Όποιου του λείπει μπορεί να έρθει και να πάρει ένα δανειάκι από τα παραπάνω «προτερήματα». Ειδικά στις μεταγραφικές περιόδους αυτά που διαβάζουν τα μάτια μας κι αυτά που ακούνε τα αυτιά μας, αν συγκριθούν με τους εκάστοτε απολογισμούς στο τέλος των σεζόν, θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος. Από τον Έκι Γκονζάλες ο οποίος υπήρξε δύο Ριβάλντο, από τον Ρικάρντο Μπόβιο που ήρθε για να σταματήσει τον «Ρίμπο», από πού ν΄ αρχίσει κανείς και που να τελειώσει; Έχει, βέβαια, μία δήλωση ως άμεση συνάρτηση και τον χαρακτήρα αυτού που την πραγματοποιεί, αλλά είμαστε κι εμείς στο να πλασάρουμε την άσκοπη κόντρα και την απύθμενη πώρωση μανούλες! Ακόμη δεν πάτησε το πόδι του στη χώρα μας ο Λουτσιάνο Γκαλέτι κι άρχισε να γίνεται αγαπητός στον κόσμο του Ολυμπιακού. Ε και πώς να μη γίνει με αυτά που δηλώνει και με τον τρόπο που αυτά καταγράφονται σε πηχυαίους τίτλους και σε ρεπορτάζ;

Με δαύτα τρέφονται οι αχόρταγες οπαδικές συνειδήσεις και πωλούνται οι φανέλες από τις μπουτίκ. Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο μία μεταγραφή πλασάρεται για να γίνει αρεστή. Όταν στον παίκτη που πρωταγωνιστεί στην ιστορία διαπιστώνεται μειονέκτημα από την κοινή γνώμη το δέχομαι, όταν όμως αυτός δεν το έχει ανάγκη, η υπερβολή αυτή ξενίζει. Ο Εζέκιελ Γκονζάλες είναι μία κλασσική περίπτωση λογά, που με το μπλα μπλα του χτίζει ανώγια και κατώγια. Σαν παικτική αξία δεν το συζητάμε, πως ο Αργεντινός είναι γνώστης. Το ζήτημα είναι να μπούμε στη διαδικασία ν΄ αναρωτηθούμε αν ο λόγος του βρήκε αντίκτυπο θετικό και στα πεπραγμένα του στην Ελλάδα, πριν τραυματιστεί. Οι πομπώδεις δηλώσεις του, όταν ήταν υγιής, σε συνεντεύξεις στον Τύπο αποτελούν μνημείο της φανφάρας. Στον ίδιο δρόμο άρχισε να πατά και να βαδίζει το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, Λουτσιάνο Γκαλέτι, που τυχαίνει να είναι και συμπατριώτης του «Έκι» και εφάμιλλης ποδοσφαιρικής αξίας.

Τα «έρχομαι για τον ΠΑΟ», τα «είμαι ηγέτης και όποιος με εμπιστεύτηκε δεν έχασε», τα «δεν ήρθα πέρυσι στον Παναθηναϊκό, σε μία ομάδα που παίζει ΟΥΕΦΑ, ενώ φέτος ήρθα στη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας», είναι δηλώσεις μέτριου παίκτη, τουλάχιστον στο μυαλό. Ο Γκαλέτι δεν τις έχει ανάγκη αυτές τις τοποθετήσεις. Πιθανώς να βγάζει προς τα έξω πτυχές του προβληματικού του χαρακτήρα, τον οποίο ο Βίκτορ Μουνιόθ μάλλον τον γνωρίζει πολύ καλά. Θα έπρεπε να υποψιαστεί πως θα γίνουν αυτά τα σχόλιά του πρωτοσέλιδο στον ελληνικό Τύπο, κάτι που ο ίδιος δεν θα ήθελε, φαντάζομαι, αφού δεν βρίσκει κάποιο σημαντικό αντίπαλο ισάξιο του Ολυμπιακού στο… πρόσωπο του Παναθηναϊκού. Επίσης φαντάζομαι, ο Λουτσιάνο Γκαλέτι θα ήθελε να τονιστεί περισσότερο η επιθυμία του να φορέσει τα ερυθρόλευκα, παρά η δίψα του για την πράσινη κατατρόπωση. Υπάρχει μία πιθανότητα ο «Κοκκαλιάρης» να ήταν εγγεγραμμένος από μικρός στην ΠΕΦΟ του Λα Πλάτα, κάτι που αν το δηλώσει εξ αρχής θα εκτιμηθεί πολύ και φυσικά θα μας κλείσει τα στόματα ως προς την κριτική που του ασκούμε. Επειδή, όμως, κάτι τέτοιο μάλλον δεν έχει συμβεί, μας επιτρέπει, ε;

Πρόκειται για έναν παίκτη με πλήρεις συμμετοχές σε όλη την καριέρα του ως τώρα, είναι Αργεντινός επομένως και ποιοτικός, ικανός να βοηθήσει τους πρωταθλητές Ελλάδας, μιας και ηλικιακά είναι σε ιδανικό σημείο. Το πολύ μπλα μπλα νομίζω πως στην περίπτωσή του βλάπτει! Είναι δαπανηρή μεταγραφή και αυτό που πρέπει να κοιτάξει είναι να την αποσβέσει στο χορτάρι και όχι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, στις οποίες μίλησε κατά κόρον αυτές τις ημέρες. Ένστασή μου, εν κατακλείδι, είναι ο τρόπος με τον οποίο γνώρισε και από κοντά το ελληνικό ποδόσφαιρο το νέο του συνδαιτυμόνα.

Άχτι το έχω να δηλώσει ο Ανρί πηγαίνοντας στην Μπαρτσελόνα: «Έχω φυλαγμένα πέντε τόπια για τη Ρεάλ». Περιμένω τον Ριμπερί της Μπάγερν να σχολιάσει: «Ποια Βέρντερ, ποια Σάλκε, θα τους σκίσουμε τα ράμματα». Ανυπομονώ ν΄ ακούσω τον Πιζάρο της Τσέλσι να μονολογεί: «Ρουφιάνα Μάντσεστερ, έρχομαι για τη ρεβάνς»… Αλλά ξεχάστηκα: κάνουν και σε Αγγλία, Γερμανία και Ισπανία μεταγραφές; Θα έσκυβα ταπεινά το κεφάλι με σεβασμό στον συμπαθή Λουτσιάνο Μάρτιν Γκαλέτι, αν δήλωνε και τελειώνω με αυτό χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας: «Έρχομαι στον Ολυμπιακό να τον βοηθήσω να πάρει το πρώτο του διπλό στο Τσάμπιονς Λιγκ». Έτσι θα έδειχνε πόσο αντίληψη της πραγματικότητας έχει. Όλα τα παραπάνω ισχύουν για τον Γκαλέτι, αν αυτός... γκονζαλίζει! Αν τον... γκονζαλίζουν το πράγμα ελαφρώς αλλάζει!