Ψυχή ψαριού σε κορμί γατίσιο (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Αν τελειώσουν οι «μεγάλοι» τελικοί όπως ολοκληρώθηκε χθες η σειρά των «μικρών», δηλαδή με όμορφη ατμόσφαιρα και με νίκη της ομάδας που το άξιζε και το ήθελε περισσότερο, το μπάσκετ θα ευτυχήσει. Επειδή όμως το σκηνικό των αναμετρήσεων Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού έχει ήδη λερωθεί από την άνευ όρων επικράτηση της καφρίλας, τα περιθώρια αισιοδοξίας είναι λιγοστά.

Θα μου επιτρέψετε να ασχοληθώ με το αποψινό ματς όσο λιγότερο γίνεται και να μείνω μακριά από το ΟΑΚΑ, απόψε. Σε συναθροίσεις κακοποιών στοιχείων εγώ δεν συχνάζω. Πραγματικό πρωταθλητή θα θεωρήσω όποιον αποχωρήσει από το γήπεδο μόλις ξεσπάσουν οι ασχήμιες. Πρόεδρο, προπονητή ή μπασκετμπολίστα.

Ο Αρης κέρδισε την πολύτιμη 3η θέση επειδή έπαιξε με φλόγα, με πάθος, με σιγουριά. Σαν έτοιμος από καιρό να προστατεύσει τα κεκτημένα, στο σημαντικότερο εν τέλει ματς της χρονιάς. Σε μεγάλο βαθμό, αυτά μεταδόθηκαν στους παίκτες του από την κατάμεστη κερκίδα. Από την αρχή ως το τέλος αυτής της μεγάλης για τον σύλλογο της Θεσσαλονίκης χρονιάς, ο κόσμος του έγινε «έκτος παίκτης», με ελάχιστες ακρότητες, σταθερή παρουσία ακόμα και στα δύσκολα (λ.χ. μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό), υπακοή στα κελεύσματα της διοίκησης και των καιρών, ακόμα και κάποια δείγματα ιπποτισμού προς ανώτερους αντιπάλους. Αξίζει, στους οπαδούς του Αρη, κάθε έπαινος. Μήπως πρέπει να θεσπιστεί και τέτοιο έπαθλο από τον ΕΣΑΚΕ;

Θα μου πείτε ότι μιλάμε για ένα Σύνδεσμο που δυσκολεύεται να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα. Είμαι περίεργος να δω πώς ακριβώς θα γίνει απόψε απονομή, αν τυχόν κερδίσει ο Ολυμπιακός...

Μήπως ο Δημήτρης Τσαλδάρης δικαιούται μια θέση στο επόμενο προσκλητήριο της Εθνικής ομάδας; Την κέρδισε με το σπαθί του στα φετινά πλέι οφ και ταιριάζει γάντι στο παιχνίδι της (με ανοιχτές αγκάλες περιμένω την επιστροφή της) Εθνικής ομάδας. Κρυμμένος όλη τη χρονιά στη σκιά του, υπερτιμημένου τελικά, Σκέιλς, ο άγνωστος στο ευρύ κοινό γκαρντ, 27 Μαΐων παρακαλώ, ήταν ο καταλύτης στους αγώνες με τον Πανιώνιο. Δευτεροετής στην Α1 (πέρυσι αγωνίστηκε στον Πανελλήνιο) και «ρούκι» στην Ευρώπη, μάζεψε εμπειρίες όλη τη χρονιά και τις μετέτρεψε σε χρυσάφι στους τελευταίους αγώνες της. Τον Σιγάλα στα νιάτα του μου θύμισε, Σάββατο και Τρίτη! Δεν ήταν βέβαια μόνος, κάθε άλλο, αλλά έφτασε να γίνει μπροστάρης, μολονότι ξεκίνησε τη χρονιά καθισμένος στην άκρη του πάγκου.

Και ο Πανιώνιος; Ψυχή ψαριού σε κορμί γατίσιο. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα εμφανιζόταν τόσο απογοητευτικός στον αγώνα που μπορούσε ν' αλλάξει την ιστορία του. Φοβήθηκε τον χαρτοπόλεμο και τις φωνές των «αρειανών», μπήκε στον αγώνα με φτερά κομμένα (13-2 στο 4ο λεπτό) και γνώρισε συντριβή, μολονότι εκτέλεσε υπερδιπλάσιες βολές από τον Αρη και μάζεψε 14 επιθετικά ριμπάουντ. Εκτός των δύο Αμερικανών, οι υπόλοιποι έπαιξαν ρόλους κομπάρσων, σε μια παράσταση που οι πρωταγωνιστές φορούσαν κίτρινα. Ο δε Παβίσεβιτς έχασε νωρίς την ψυχραιμία του και δεν μπόρεσε να μεταδώσει στην ομάδα ηρεμία και αισιοδοξία.

Ισως τελικά να ήταν νωρίς για τον Πανιώνιο. Δεν διαθέτει ακόμα το μέταλλο για να ξεμυτίσει στην Ευρωλίγκα. Το διευρυμένο ULEB Cup της επόμενης περιόδου μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για μια πιο ομαλή μετάβαση προς το αύριο.