Το απόβραδο της Κυριακής στο ΣΕΦ, αναμένεται θερμό από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς. Οι προβλέψεις της μετεωρολογικής υπηρεσίας αναφέρον ότι ο υδράργυρος μπορεί να φτάσει στους 38-39ο c, η σάλα του σταδίου θα κατακλιστεί από 11.000 κόσμο, η αγωνία θα είναι μεγάλη, τα τσιγάρα πολλά και το ματς που θα διαδραματιστεί στο παρκέ «καυτό». Στέψη ή ισοφάριση; Αυτό είναι το ερώτημα που κυριαρχεί στα μπασκετικά στέκια και όσο οι ώρες μετρούν αντίστροφα για το τζάμπολ του 4ου τελικού της Α1 μπάσκετ ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, γράφονται, λέγονται και ακούγονται πολλά. Προσωπικά ακόμη δε μπορώ να…συνέλθω από αυτά που είδαν τα μάτια μου στον αγώνα της Τετάρτης. Όχι, μη πάει το μυαλό σας στα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών. Δόξα το μεγαλοδύναμο σε αυτά αναφέρθηκαν ενδελεχώς τα πρωτοσέλιδα (!) των εφημερίδων -δυστυχώς όχι μόνο των λεγόμενων οπαδικών- και ο κόσμος «χόρτασε» διαιτητολογία στα πρότυπα της Σούπερ Λίγκας. Ναι, ήταν φάουλ του Διαμαντίδη στον Πεν, αλλά μόνο αυτό είδατε; Έπρεπε να δοθεί το δικαίωμα στον Ολυμπιακό να σουτάρει δυο βολές ο Αμερικανός μήπως και κάνει το 2-1 στις νίκες, αλλά αυτό έχει μεγάλη απόσταση από το να ασχολούνται κάποιοι που εδώ και χρόνια έχουν το μπάσκετ «θαμμένο» τόσο πολύ με αυτό. Με μοναδικό σκοπό πιστέψτε με το…κέρδος. Κακό στο άθλημα κάνουν και τίποτε άλλο. Και είναι προς τιμήν της ΚΑΕ Ολυμπιακός που δεν έριξε «λάδι στη φωτιά» που ήδη καίει, με ανακοινώσεις και άλλα τέτοια γραφικά.
Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη των ερυθρόλευκων από τα φετινά πλέι-οφ εκτός από την αγωνιστική τους κατάσταση στην οποία θα αναφερθώ παρακάτω, είναι η σοβαρότητα και η οργάνωση που δείχνει η διοίκηση, το γραφείο Τύπου και όσοι ασχολούνται ενεργά με τον σύλλογο. Απλά θα αναφέρω ότι πριν από κάποια χρόνια δεν υπήρχε φαξ να εξυπηρετηθούν οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν τους εντός έδρας αγώνες της ομάδας. Αυτή η λεπτομέρεια ίσως είναι «τροφή» για σκέψη για το που ήταν πριν τρία-τέσσερα χρόνια η ομάδα, που βρίσκεται τώρα και τι μπορεί να πετύχει στο μέλλον. Τα χρόνια της παρακμής έχουν περάσει για τον Ολυμπιακό –και μαζί τους και του ελληνικού πρωταθλήματος- ακόμη και αν αυτή η άνοδος δεν συνδυαστεί φέτος με κάποιο τίτλο. Πόσο εύκολο είναι αυτό άλλωστε όταν παίζεις με την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης; Άσχετα αν ο Παναθηναϊκός δείχνει ένα φυσιολογικό ντεφορμάρισμα -όποιος έχει κάνει σπορ αντιλαμβάνεται πόσο «αδειάζεις» όταν έχεις φτάσει στο 100% των δυνατοτήτων σου και έχεις κατακτήσει το βασικό σου στόχο- έχει αποδείξει ότι παίρνει το ροζ φύλο αγώνα έστω και αν χρειαστεί να κάνει τα «μαγικά» του ο μέγιστος Δημήτρης Διαμαντίδης. Οι «πράσινοι» του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς ακόμη και αν τον τελευταίο ένα μήνα δεν πείθουν μη σας κάνει εντύπωση αν κάνουν χαλαρά και εύκολα το 3-1 και πάρουν τον 28ο τίτλο της ιστορίας τους που θα είναι ο 5ος συνεχόμενος και θα συνεπάγεται με το πολυπόθητο «Triple Crown».
Οι βάσεις λοιπόν για τους ερυθρόλευκους έχουν μπει. Το σύνολο του Πίνι Γκέρσον παρά την αλλοπρόσαλλη αγωνιστική του εικόνα φέτος, έδειξε πως με υγιή τον Άρβιντας Ματσιγιάουσκας -είναι στο 50% των δυνατοτήτων του και μάχεται σα «σκύλος» και κάνει τη διαφορά- και με δυο-τρεις προσεκτικές προσθήκες του χρόνου μπορεί να διεκδικήσει με πολύ περισσότερες πιθανότητες και τους τρεις τίτλους που θα διεκδικήσει. Οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού στους ημιτελικούς και τους τελικούς δίνουν την εντύπωση ότι βλέπουμε άλλη ομάδα. Άμυνα που τσακίζει κόκαλα, αυτοματισμοί, προσανατολισμοί μέσα στο παρκέ, ψυχή και ξεδίπλωμα αρετών που λες και ήταν κρυμμένες κατά ένα μαγικό τρόπο στην κανονική περίοδο και την Ευρωλίγκα. Η σκέψη που αυτόματα γεννάται είναι ότι αν ο Σχορτσιανίτης ήταν σε καλή κατάσταση το πράγμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό αλλά με τα «αν» δεν γράφεται ιστορία. Τα λάθη που έγιναν έχουν γραφτεί πολλές φορές, αλλά υπάρχει χρόνος για να διορθωθούν και να δούμε τον πραγματικό Ολυμπιακό τη νέα περίοδο.
Ένα ακόμη στοιχείο που προέκυψε είναι πως ο Πίνι Γκέρσον κέρδισε πολλούς πόντους από το κοουτσάρισμα και τον τρόπο που παλεύει τα ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό. Προσωπικά δεν αναιρώ λέξη από αυτά που του έχω… καταλογίσει όλη τη σεζόν, αλλά με τους διαθέσιμους προπονητές που υπάρχουν –πλην φυσικά του Παναγιώτη Γιαννάκη- προσυπογράφω πως είναι η καλύτερη περίπτωση. Άλλωστε θεωρώ πως είναι καλό για μια ομάδα να κρατά έναν αποδεδειγμένα καλό προπονητή παρά να κάνει πειράματα και να χάνει πολύ από τη συνοχή της. Αν οι Αγγελόπουλοι μπορούσαν να πείσουν τον Μεσίνα να αφήσει την ΤΣΣΚΑ, ή τον Ομοσπονδιακό τεχνικό να αναλάβει τότε εγώ θα άνοιγα πρώτος την πόρτα στον Ισραηλινό. Αλλά τα «κουκιά» είναι μετρημένα. Οι λύσεις Μπλατ, Σκαριόλο προσωπικά μου φαίνονται soft, ενώ η επιστροφή Ίβκοβιτς θεωρείται και ίσως είναι πισωγύρισμα. Κυρίως λοιπόν για θέμα χημείας ο Γκέρσον θα κάθεται και του χρόνου στον ερυθρόλευκο πάγκο και θα συντροφεύει και του χρόνου τα βράδια μας. Αυτό άλλωστε λένε και οι πληροφορίες.
Καταλήγοντας, θεωρώ πως ανεξαρτήτως αποτελέσματος -φυσικά αν ο Παναθηναϊκός πάρει το πρωτάθλημα του αξίζουν χίλια συγχαρητήρια-, μεγάλοι κερδισμένοι από τους φετινούς τελικούς είναι βασικά το μπάσκετ, ο Πίνι Γκέρσον και ο Ολυμπιακός, που κατάλαβε ότι ο αυτοκράτορας είναι τεράστιο μέγεθος αλλά αποτελείται από ανθρώπους και όχι ρομπότ. Άρα δεν είναι ανίκητος…Αν η μοίρα θέλει να πάει η σειρά σε πέμπτο παιχνίδι την Τετάρτη εδώ θα είμαστε…
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
