Πράσινη ποιότητα και κόκκινη υψηλή προοπτική(Γιώργος Γαβριλάκης)

Το μπάσκετ είναι σαν τη φωτογραφία. Πρέπει να εστιάσεις (στον στόχο, το τοπίο) και να σταθεροποιηθείς γιατί αν δεν κάνεις αυτά τα δύο, το αποτέλεσμα του έργο σου θα είναι αρνητικό. Η φωτογραφία θα βγει «κουνημένη». Θολή! Ο Ολυμπιακός μέχρι στιγμής είναι συγκεντρωμένος. Ναι μεν ήξερε από την αρχή πως το πρωτάθλημα είναι δύσκολη υπόθεση, αλλά είχε το... focus. Είχε και την κρυφή ελπίδα. Την μεγάλη φιλοδοξία. Οπότε ως τώρα στους τελικούς και μόνο στους τελικούς, παίζει μπάσκετ επιπέδου και κυρίως... έδειξε πως είναι ομάδα υψηλής προοπτικής. Πράγμα πολύ σημαντικό, διότι ο αθλητισμός είναι κομμάτι της ζωής, αλλά δεν πρέπει να σκέφτεσαι όπως στη ζωή. Καλό το παρόν, αλλά αμέσως μετά έρχεται το μέλλον. Οπότε κάτι θα πρέπει να έχεις για να παρουσιάσεις στον κόσμο. Αν σκεφτούμε το επίπεδο, ε, αυτό το έχει ο Παναθηναϊκός. Είναι το αφεντικό. Μα μιλάμε για την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, αλλά όταν έχεις φθάσει στην κορυφή του βουνού το μόνο που μπορείς να κάνει είναι να πετάξεις. Δεν μπορείς να ανέβεις με τα πόδια πιο ψηλά. Απλά περιμένεις να δεις τη λάμψη της αστραπής. Να απολαύσεις τη θέα, από ένα σημείο που έχει σκαρφαλώσει μόνο εσύ και ομολογουμένως προσπάθησες πάρα πολύ για να τα καταφέρεις. Οσον αφορά την ποιότητα δηλαδή, ο Παναθηναϊκός την έχει και μάλιστα την έχει ανεβάσει τόσο ψηλά που δύσκολα οι αντίμαχοι την φθάνουν. Τι γίνεται όμως με την προοπτική. Ε, εκεί ο Ολυμπιακός είναι σε πρώτο πλάνο. Δείχνει πως μπορεί να τα καταφέρει. Να βρεθεί και πάλι ψηλά. Τώρα ή αύριο. Οχι σε βάθος χρόνου. Στο άμεσο μέλλον ή στο κοντινό παρόν. Και Οχι μόνο στο εθνικό πρωτάθλημα. Γενικότερα! Αυτή λοιπόν, είναι η κεντρική ιδέα έπειτα από τρεις τελικούς. Δυο εκ των οποίον έχουν καταλήξει στον Παναθηναϊκό. Υπάρχει και συνέχεια όμως...

Απογοήτευση φύγε! Οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν εδώ. Θεωρητικά η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε. Προσφέρθηκε στο δεύτερο ματς του ΟΑΚΑ, όπου οι Πειραιώτες ήταν ανώτεροι. Ο τρόπος που ήρθε η ήττα τους πίκρανε. Και αυτό είναι ένα κομβικό σημείο. Οπως είπε και μετά το τρίτο ματς ο Σκούνι Πεν «το πιο δύσκολο πράγμα αυτή τη στιγμή είναι να ξεπεράσουμε την απογοήτευση. Δεν είναι εύκολο». Και έχει δίκιο. Εννοείται πως κοιτούν στα μάτια τον Παναθηναϊκό. Αυτή είναι μία κατάκτησή τους και το θέμα είναι τι μπορεί να γίνει στη συνέχεια. Στο ΣΕΦ το αβαντάζ το έχουν οι γηπεδούχοι. Με μία προϋπόθεση... Να διώξουν από τα σπλάχνα τους την απογοήτευση της τελευταίας ήττας. Αν το καταφέρουν, τότε η σειρά θα πάει στο 2-2 και το πέμπτο παιχνίδι θα είναι η κορύφωση μιας σειράς τελικών με σπάνιο ενδιαφέρον και εντυπωσιακό θέαμα. Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει βρει ένα δρόμο και βαδίζει πάνω σε αυτόν. Θεωρητικά και πρακτικά. Ο Πίνι Γκέρσον δίκαια κερδίζει πόντους, διότι ναι μεν όλη τη χρονιά δεν μπόρεσε να ευθυγραμμίσει την πορεία, αλλά αυτό που μένει -καλώς ή κακώς- είναι η εικόνα του τέλους. Και δεν είναι μόνο το ότι κέρδισε ένα ματς και άδικα έχασε ένα άλλο. Είναι ότι ο Ισραηλινός ξέρει καλά το παιχνίδι. Τόσο καλά όσο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.