Παίκτες που γίνονται κτήμα των ευρωπαϊκών συλλόγων(SportDay/Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η Βραζιλία και η Αργεντινή εδώ και καιρό δίνουν φιλικά μόνο στην Ευρώπη,
για να μην αναγκάζονται να ταξιδέψουν οι καλοί παίκτες τους μακριά

Ξαφνικά με την ιστορία του Μπέκαμ ανακάλυψαν οι αγγλικές εφημερίδες πως ένας άνθρωπος ταλαιπωρείται με υπερατλαντικά ταξίδια προκειμένου να μπορέσει και τον σύλλογο να έχει ικανοποιημένο και την εθνική του ομάδα. Και βέβαια ο πρώην αρχηγός της εθνικής Αγγλίας δεν έχει φύγει ακόμα από τη Ρεάλ για να αρχίσει τη νέα ζωή του στο Λος Αντζελες. Εκείνο που κανείς δεν υπολογίζει στην Ευρώπη είναι πως η Βραζιλία και η Αργεντινή έχουν προ πολλού καταργήσει τα φιλικά στην έδρα τους, γιατί οι σταρ τους δεν μπορούσαν να διανύουν τόσα αεροπορικά μίλια συνέχεια! Οι σύλλογοι, που πληρώνουν τους μισθούς τους, γκρίνιαζαν για τα συνεχή ταξίδια και έτσι η εθνική Βραζιλίας, για παράδειγμα, δεν έχει παίξει φιλικό στο δικό της έδαφος από το 2004. Είναι αλήθεια πως το να ταξιδεύεις από την Ευρώπη στη Λατινική Αμερική, με ελάχιστες ώρες για να συνηθίσεις τη διαφορά ώρας και τις κλιματικές συνθήκες, αποτελεί τεράστιο πρόβλημα. Και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις δεν εκδίδει η ομοσπονδία στους παίκτες εισιτήρια πρώτης θέσης, με αποτέλεσμα ή να ταλαιπωρούνται ή να αναγκάζονται να πληρώνουν οι ίδιοι τη διαφορά κάνοντας upgrade στον ναύλο τους. Αν όμως δεν πάνε, κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν προδότες και να απειλείται η ζωή των ίδιων και της οικογένειάς τους!

Oνειρο ζωής
Είναι άκρως αμφίβολο αν θα έμπαιναν στον κόπο οι σούπερ σταρ των ευρωπαϊκών συλλόγων να το κάνουν, αλλά για τους Λατινοαμερικανούς είναι διαφορετικό! Ειδικά για τη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη, τις παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος σε εκείνη τη ζώνη, το να φορά κάποιος τη φανέλα της εθνικής ομάδας είναι όνειρο ζωής. Η φανέλα, όπως γράφει ο Τιμ Βίκερι, ένας από τους πιο ενημερωμένους δημοσιογράφους για τα δρώμενα της Νοτίου Αμερικής, αποτελεί το πιο ισχυρό στάτους σε αυτές τις χώρες. Ο Τοστάο, ο μυθικός φορ της Βραζιλίας του '70, της ομάδας-όνειρο στην ιστορία του σπορ, σύμφωνα με όλους τους αναλυτές, εξηγεί στον Βίκερι για το BBC Sport πως η εθνική ομάδα είναι η ζωή των Βραζιλιάνων. «Στην αρχή όλοι λατρεύουν το ποδόσφαιρο, αλλά με τον καιρό μεταβάλλεται σε πάθος. Οταν έχει Παγκόσμιο Κύπελλο μιλάμε για κάτι που πλησιάζει την παράνοια. Υπό αυτό το πρίσμα ένας Ευρωπαίος δεν νιώθει ποτέ την ίδια πίεση με έναν Λατινοαμερικανό», λέει ο Τοστάο. Και συνεχίζοντας δίνει το στίγμα της τεράστιας διαφοράς νοοτροπίας. «Ο λαός μας νιώθει να παίρνει εκδίκηση από τον υπόλοιπο κόσμο μέσα από την μπάλα. Είναι σαν να λέει στις χώρες του προηγμένου κόσμου πως "σε πολλά πράγματα μας έχετε αγνοήσει, αλλά στο ποδόσφαιρο οι ηγέτες είμαστε εμείς"».

«Aντίο» στην πίεση
Την περασμένη εβδομάδα ο Ζε Ρομπέρτο αποφάσισε να αποχωρήσει από την ομάδα της Βραζιλίας που θα παίξει στο Κόπα Αμέρικα. Πέρυσι, μετά το καταπληκτικό Παγκόσμιο Κύπελλο που έκανε ο ίδιος, παρά την αποτυχία της Βραζιλίας, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του αγνοώντας καλές προτάσεις, ανάμεσά τους και του Ολυμπιακού. Η πίεση που ένιωσε τον ανάγκασε να συζητήσει
-ένα χρόνο μετά- την επιστροφή στην Μπάγερν, γιατί τα φιλικά ματς τον απασχολούσαν περισσότερο, για να μην ταξιδεύει πίσω στην Ευρώπη και να μη λείπει από την εθνική! Καμία ομάδα όμως δεν θα συζητούσε μαζί του, αν έπαιρνε μέρος στο Κόπα Αμέρικα! Και αυτό γιατί δεν θα έχει ξεκουραστεί καθόλου το καλοκαίρι και ποιος επιθυμεί κουρασμένους παίκτες; Η Βραζιλία και η Αργεντινή εδώ και καιρό δίνουν φιλικά μόνο στην Ευρώπη, για να μην αναγκάζονται να ταξιδέψουν οι καλοί τους παίκτες μακριά και γιατί οι σύλλογοι τους πιέζουν να αρνούνται τις υποχρεώσεις με την εθνική ομάδα.

Tην πληρώνει ο οπαδός
Ο Κακά και ο Ροναλντίνιο ήδη αποχώρησαν από την εθνική για τη διοργάνωση που αρχίζει στη Βενεζουέλα σε λίγες μέρες και αυτοί, σε αντίθεση με τον Ζε Ρομπέρτο, που νιώθει πως τα ψωμιά του στην εθνική τελείωσαν, ξέρουν πως ο Ντούνγκα θα τους ξανακαλέσει. Ετσι πιστεύουν πως αποκλείεται η άρνησή τους να τους στερήσει τη μελλοντική παρουσία στην εθνική, ειδικά σε περίοδο προκριματικών για το Μουντιάλ. Εκείνοι που την πληρώνουν πάντως είναι οι οπαδοί, οι οποίοι στη Βραζιλία και την Αργεντινή δεν απολαμβάνουν τους παίκτες που θαυμάζουν. Οι παίκτες αυτοί γίνονται ολοένα και περισσότερο κτήμα των Ευρωπαίων και των ομάδων που βάζουν τα λεφτά στην τράπεζα, αλλά δημιουργούν ένα ιδιότυπο, αν και πανάκριβο, «σκλαβοπάζαρο».

Kαθρεφτάκια για ιθαγενείς
Τα 10 εκατομμύρια ευρώ που θα ξοδέψει ο Ολυμπιακός προκαλούν έκπληξη στην ελληνική αγορά και εντυπωσιάζουν όπως τα καθρεφτάκια τους ιθαγενείς. Αν λάβουμε υπόψη μας όμως πως μιλάμε για την ισχυρότερη οικονομικά ομάδα της χώρας με δεκαετή παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ και συγκρίνουμε αυτά τα χρήματα με τα 90 εκατομμύρια ευρώ που η Ντέρμπι Κάουντι έβαλε στο ταμείο της με τη νίκη επί της Γουέστ Μπρόμιτς και την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, γίνεται αυτόματα αντιληπτό το χάος! Η Μίντλεσμπρο μπορεί να δώσει στον Τουντσάι χρήματα τα οποία δεν σκέπτεται καν ελληνική ομάδα. Και γελάω όταν θυμάμαι κάποιους να ρωτάνε στο ραδιόφωνο το 2006 πώς μπορεί να φτάνει η Μπόρο στον τελικό του ΟΥΕΦΑ και δεν το καταφέρνει μία ελληνική ομάδα. Και αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα. Τα λεφτά που δίνουν οι ομάδες μας δεν φτάνουν μερικές φορές στο ύψος μιας μέσης μεταγραφής που κάνει μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Και βέβαια η κόντρα είναι με τους μικρομεσαίους αυτών των χωρών, αφού με κάποιον από τους συλλόγους που διεκδικούν τους τίτλους κάθε χρόνο δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Αν έχουν να διαλέξουν μία πρόταση από την Μπαρτσελόνα, τη Μίλαν ή την Μπάγερν θα πάνε σε αυτές ακόμη και τσάμπα, αλλά δεν θα έρθουν στην Ελλάδα. Τα πράγματα είναι απλά.