Μια πρόκριση που χάνεται μόνο με... προσπάθεια (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Κάθε φορά που αρχίζει μια προκριματική φάση, λέω και γράφω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Οφείλεις να κερδίζεις τα δικά σου παιχνίδια με όλους τους λεγόμενους μικρούς, για να έχεις την οποιαδήποτε ελπίδα. Και αυτό γιατί, παραδοσιακά, κάποιοι από τους μεγάλους ενός ομίλου σπάνε τα μούτρα τους σε κάποιο από τα... σίγουρα ματς.

Επίσης, πάντα υπογραμμίζω τη διαφορά που έχει ένας όμιλος πρόκρισης εθνικών ομάδων, που αρχίζει Σεπτέμβριο και τελειώνει 13 μήνες αργότερα, με οποιαδήποτε αναμέτρηση σε τελική φάση (με τα παιχνίδια να είναι σε διάστημα δέκα ημερών) ή με οποιαδήποτε διοργάνωση συλλόγων. Πολύ απλά, είναι ένας μαραθώνιος που οφείλεις να ξεκινήσεις καλά, αλλά που, αν έχεις κάποιο στραβοπάτημα, συνεχίζεις.

Ο όμιλός μας, όταν άρχιζε με την κόντρα στο Κισινάου, έγραφα πως έχει σε σύνολο 12 αγώνων μάξιμουμ συγκομιδή 36 πόντων, αλλά όριο πρόκρισης τους 33. Και αυτό πολύ απλά επειδή και οι δύο πρώτοι περνούν απευθείας, κάτι που σημαίνει ότι δεν σε ενδιαφέρει ποια θέση θα πάρεις, αρκεί να είσαι ανάμεσα στους δύο κορυφαίους.

Ο πήχης πιο χαμηλά

Με τις γκέλες που έχουν γίνει στον όμιλο, ο πήχης αυτή τη στιγμή βρίσκεται στους 28 πόντους, εκεί που πρέπει να φτάσει ένας εκ των Νορβηγίας και Βοσνίας με έξι νίκες στα εναπομείναντα ματς για να αφήσει εμάς ή τους Τούρκους έξω. Επειδή αυτό δεν είναι ρεαλιστικό σενάριο, αφού ούτε οι Βόσνιοι ούτε οι Νορβηγοί πείθουν ότι είναι ικανοί για σερί νίκες, το πιο λογικό είναι να κατέβει στους 27 -ακόμα και στους 26- βαθμούς το όριο, με μία μόλις ισοπαλία στο ματς Βοσνία–Νορβηγία ή Νορβηγία–Τουρκία. Εχουμε λοιπόν και λέμε: η Ελλάδα τώρα είναι με 15 βαθμούς πρώτη. Αν νικήσει, όπως οφείλει, τη Μολδαβία και τη Μάλτα μέσα, πάει στους 21. Μία νίκη ακόμα με τη Βοσνία στην Ελλάδα και οι τρεις βαθμοί στη Βουδαπέστη στο τελευταίο ματς με την πιο αδύναμη ομάδα –όπως επέμενα από την αρχή- του ομίλου, την Ουγγαρία, μας φέρνουν στα τελικά. Οι 27 πόντοι δεν υπάρχει περίπτωση να μη μας δίνουν την πρόκριση. Οι διεθνείς μας ξέρουν πως έχουν περιθώριο να χάσουν σε Οσλο και Πόλη. Ταυτόχρονα, όμως, με μία ισοπαλία σε ένα από τα δύο αυτά ματς έχουμε πια την πολυτέλεια να πάμε στη Βουδαπέστη στο φινάλε ακόμα και για τον ένα βαθμό!

Το κίνητρο της Βοσνίας

Ακούω κάποιους να λένε πως είναι κακό που οι Βόσνιοι τώρα ελπίζουν. Πρώτον, επί της ουσίας, δεν έχουν καμία τύχη, αφού έχουν χάσει εντός από την Ουγγαρία, έχουν φέρει ισοπαλία με τη Μολδαβία και έχουν συντριβεί από εμάς στην έδρα τους με 4-0. Για να προκριθεί, λοιπόν, η Βοσνία οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό της και το κίνητρο την κάνει επικίνδυνη, αφού θέλει μόνο νίκες, κάτι αδιανόητο. Ομως, εφόσον την κρατά στο κόλπο, μας δίνει και εμάς ώθηση, αφού ζημιές θα κάνει, όπως με τους Τούρκους. Επίσης, μην ξεχνάμε πως όταν τέσσερις ομάδες παλεύουν για πρόκριση και όχι τρεις, ο πήχης κατεβαίνει και άλλο. Κερδισμένος σε τέτοιες περιπτώσεις βγαίνει αυτός που έχει περιορίσει στο ελάχιστο τις απώλειες στα λεγόμενα «εύκολα ματς» και εμείς δεν έχουμε τέτοιες έως τώρα! Το εντός έδρας πατατράκ με την Τουρκία είναι εντός προγράμματος, όταν μετράς τα συν και τα πλην. Αντίθετα, οι ήττες των Νορβηγών και των Τούρκων από τους Βόσνιους είναι εκτός προγράμματος. Σαν εκείνη που κάναμε εμείς στην Αλβανία το 2004, εκεί που δεν σκόνταψαν οι Τούρκοι, οι Ουκρανοί και οι Δανοί και αυτό ήταν το ματς που ουσιαστικά μας στέρησε την πρόκριση στα μπαράζ για το Μουντιάλ. Αυτή η πρόκριση χάνεται μόνο με... προσπάθεια και η Εθνική επί Ρεχάγκελ έχει δείξει ότι συμπεριφέρεται σαν μεγάλη ομάδα. Κάτι που λίγες εθνικές έχουν αυτά τα τελευταία έξι χρόνια.

Πιο δύσκολοι οι Μολδαβοί

Τώρα το ματς με τη Μολδαβία θέλει διπλή προσοχή. Η ομάδα του (τεράστιου ως μπαλαδόρου, αλλά ακόμα ρούκι ως τεχνικού) Ιγκόρ Ντομπροβόλσκι είναι πιο κόμπακτ από του θλιβερούς Μαγυάρους. Παίζει με 4-1-4-1 με έναν αμυντικό χαφ κολλημένο πάνω στους σέντερ μπακ και με πολύ μικρή απόσταση ανάμεσα στις γραμμές της. Οι 23 τελικές προσπάθειες που κάναμε με την Ουγγαρία, εδώ, θαρρώ πως δεν θα είναι παραπάνω από 15 με 17. Σημαίνει πως θα έχουμε λιγότερους χώρους, θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον οποιονδήποτε παραπάνω παίκτη στα άκρα και μέσα στην περιοχή ο Γκέκας θα χρειαστεί ένα ακόμα ψηλό κορμί για βοήθειες. Ο Λυμπερόπουλος τώρα χρειάζεται πολύ, όπως και ο Γιαννακόπουλος στα άκρα, για να υπάρχει ταχύτητα, με πιθανή μετατόπιση του Χαριστέα ως δεύτερου κυνηγού. Ο Καραγκούνης οφείλει να κάνει ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του για να ανοίγει διαδρόμους και να περνά πάσες. Οι στημένες μπάλες μπορεί να είναι και το κλειδί για να ανοίξουμε την καλοστημένη άμυνά τους. Μόλις δέχονται το πρώτο γκολ, οι Μολδαβοί δεν τα παρατούν, αλλά συνήθως κάπου εκεί τελειώνει και ο κίνδυνος. Πρόκειται για μία από τις πιο δύστοκες επιθετικά ομάδες στην Ευρώπη, αλλά η άμυνά τους ποτέ δεν διασύρεται.

Μπράβο στα κοπέλια

Οσο για το κοινό, θα είναι ξανά εκεί, αλλά τώρα, σε μέρα εργάσιμη και με σχολεία και εξετάσεις τη επόμενη μέρα, καλό θα ήταν να είχε προβλεφθεί μία πιο χαμηλή τιμή ή ένα έξτρα κίνητρο για όποιον πήγε και το Σάββατο. Πάντως, το κοινό της Κρήτης έδωσε την ώρα του ύμνου των Ούγγρων, με την απόλυτη σιωπή και τον σεβασμό του μαζί με το χειροκρότημα μόλις ολοκληρώθηκε η ανάκρουση, ένα μάθημα πολιτισμού σε όλη την υπόλοιπη χώρα. Και μόνο γι' αυτό τα κοπέλια αξίζουν τα μπράβο. Η Εθνική ομάδα ένιωσε ξανά αυτή τη θέρμη και την αγάπη, σε μία εποχή που το σνομπ κοινό της πρωτεύουσας έδειχνε να την απαξιώνει.