Ουσιαστική ενίσχυση για το «τριφύλλι»! (Λάμπρος Γκαραγκάνης)

Τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος φαίνεται πως εν μέρει έχουν αποθαρρύνει τους υπευθύνους του μεταγραφικού σχεδιασμού του Παναθηναϊκού, αναφορικά με την απόκτηση ενός μεγάλου ονόματος. Για να πειστεί ένας παίκτης αυτού του διαμετρήματος να έρθει στην Ελλάδα, θα πρέπει αρχικά να είναι πεπερασμένης ποδοσφαιρικής ηλικίας ή να μην έχει την καριέρα του σε ανοδική πορεία. Τα πρόσφατα παραδείγματα των Βίκτορ Σάντσεθ, Φλάβιο Κονσεϊσάο ή και παλαιότερα του Πάουλο Σόουζα, είναι απολύτως λογικό να δημιουργήσουν ένα κόλλημα ψυχολογικής φύσης στον Γιάννη Βαρδινογιάννη και τους συνεργάτες του. Δαπανήθηκαν σημαντικά ποσά, αποσβέστηκαν ελάχιστα και σε ό,τι έχει να κάνει με το χρηματικό κομμάτι των μεταγραφών, αλλά και αγωνιστικά. Η αλήθεια είναι πως στο στάδιο που έφθασε τη σεζόν που πέρασε το «τριφύλλι», δεν έχει ανάγκη μεγάλη τη φίρμα που θα ξεσηκώσει τον κόσμο, ο οποίος για να μπορέσει να μετάσχει στα κοινά της ομάδας, πρέπει πρωτίστως να δει μπάλα και αποτελέσματα. Με την έλευση, πλέον, ενός τέτοιου παίκτη, το άγχος για την κατάστασή του ή πιθανούς τραυματισμούς που θα προκύψουν θα είναι διάχυτο σε πάγκο και κερκίδα.

Όπως αντιλαμβάνομαι το μεταγραφικό σχεδιασμό του Παναθηναϊκού, προτεραιότητα είναι η ουσιαστική ενίσχυση και όχι η γκλάμουρ ενδυνάμωση στα μάτια του κόσμου και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Αυτό είναι και το σωστό, στην προκειμένη περίπτωση, με έναν και μόνο όρο. Ο Ζοσέ Πεσέιρο, που όπως φαίνεται είναι ο νέος τεχνικός των «πρασίνων» να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στους παίκτες που θα έρθουν. Ο πρώτος που ντύνεται στα χρώματα της αθηναϊκής ομάδας, είναι πασιφανές πως είναι δική του επιλογή. Ο Σενεγαλέζος Εντογιέ, είναι σε ηλικία εξαιρετική, δεν ξέρει τι πάει να πει τραυματισμός, φυσικά προσόντα έχει δεδομένα, πιθανή μεταπωλητική αξία και πάνω απ΄ όλα δίψα για διάκριση. Το μυστικό είναι στο τελευταίο χαρακτηριστικό! Όταν παίρνει ο Παναθηναϊκός έναν παίκτη από την Ακαντέμικα, του δίνει το ερέθισμα και το κίνητρο για κάτι μεγαλύτερο, σε αντίθεση με τον ερχομό ενός πιο σημαντικού ονόματος από ανώτερο πρωτάθλημα, που ενδόμυχα ίσως το βλέπει σαν πισωγύρισμα στην καριέρα του και καταναγκαστικό έργο.

Η αξία του σκάουτινγκ αυτή είναι, σε μία ομάδα που έχει έναν κορμό Ελλήνων παικτών εγνωσμένης αξίας και δυναμικής. Ο Γιάσμινκο Βέλιτς έχει αναλάβει ευθύνη, στην οποία δεν έχει κανένα περιθώριο σφάλματος. Δεν πρόκειται για νέο ξεκίνημα στη λογική του Παναθηναϊκού, απλά στη μόνη δίοδο να γυρίσει ο τροχός. Να πλαισιωθούν όσοι μείνουν πίσω από το ξεκαθάρισμα, από άλλους οι οποίοι θα έχουν την πυγμή και τη θέληση να συμβάλλουν στην αναγέννηση της ομάδας. Και αυτοί θα πρέπει να είναι στο στυλ του Εντογιέ, ειδικότερα ως προς το κομμάτι της δίψας για άνοδο σε όλα τα επίπεδα. Η μεταγραφική ενίσχυση μιας ομάδας κρίνεται με την ολοκλήρωσή της, αφού θα πρέπει να υπάρχει μία αλληλουχία και μία σφαιρική γνώμη για τις κινήσεις. Θα είναι ανακόλουθο αν ο επόμενος παίκτης που θα πάρει το «τριφύλλι», δεν έχει κοινά στοιχεία με τον Εντογιέ. Και αν προκύψει, στο τέλος, κάτι καλό για περίπτωση μεγαλύτερου ονόματος, αυτό θα πρέπει να γίνει, έχοντας οι ιθύνοντες μία πλήρη γνώμη για την κατάστασή του, σε όλα τα επίπεδα. Η αρχή, πάντως, έγινε με τρόπο που δείχνει πως το πράγμα έχει αρχίσει και ψάχνεται, έστω και καθυστερημένα, με μεθοδικό τρόπο.