Δύσβατο, «ερυθρό» μονοπάτι! (Λάμπρος Γκαραγκάνης)

Σε δύο εβδομάδες ο Ολυμπιακός θα έχει πανηγυρίσει ακόμη ένα εγχώριο πρωτάθλημα, το δέκατο τα τελευταία ένδεκα χρόνια για να είμαστε ακριβείς. Μετά την παρακμή, ακολουθεί η ακμή και αυτό που πρέπει να προλάβουν στον Πειραιά, είναι η παρακμή, η οποία στατιστικά και με ρεαλιστικά δεδομένα ζωής έχει σειρά. Το παραπάνω είναι μία εξέλιξη που δεν μπορεί ν΄ αποφευχθεί, αντιθέτως, όμως, μπορεί να ελεγχθεί. Ο βαθμός που θα περάσει την… κάθοδο ο Ολυμπιακός εξαρτάται αποκλειστικά από το «ερυθρόλευκο» σωματείο. Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να σας έχει δημιουργηθεί ως εδώ, είναι γιατί υπάρχει η σιγουριά από την πλευρά μου πως τα πράγματα τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι όμοια για τους πρωταθλητές Ελλάδας. Πέραν της στατιστικής, που σε καμία έκφανση της ζωής, δεν λέει ψέματα και δεν δημιουργεί παγιωμένες καταστάσεις, στα χρόνια που ο πειραϊκός σύλλογος μεσουρανεί στην Ελλάδα, δεν έχει δείξει ικανός να κάνει το άλμα προόδου, που θα τον καταξιώσει και στην Ευρώπη. Αυτό είναι και το μεγάλο μαράζι, το απωθημένο και η αιώνια επιδίωξη των οπαδών του. Αυτός είναι ο λόγος που στην εξασφάλιση και μαθηματικά του φετινού τίτλου στο «Καραϊσκάκη» υπήρξε αντιπολίτευση, αυτή θα είναι και η αιτία που η φιέστα που επίκειται ίσως να μη γίνει σ΄ ένα γεμάτο γήπεδο ή μέσα σε ενωτικό κλίμα.

Η αντίδραση του κόσμου του Ολυμπιακού είναι υγιής και μπορεί να φανεί και εποικοδομητική στην πορεία. Αποτελεί ανθρώπινο «ελάττωμα» η πείνα για κατάκτηση και η δίψα για διάκριση! Η συνεχής ανέλιξη, όμως, μπλοκάρεται στον εν λόγω σύλλογο εκ των έσω. Ο Σωκράτης Κόκκαλης αναμόρφωσε ένα σωματείο, που προ της εποχής του βρέθηκε στην ανυποληψία και μία ανάσα από τη διάλυση. Το όνομά του και η τσέπη του πάνω απ΄ όλα, χαρίζει στους «κόκκινους» μία οικονομική ευμάρεια, η οποία δίνει και την καλύτερη ώθηση προς κάθε στόχο. Στους Πειραιώτες το πρόβλημα είναι κάποια στελέχη με επιτελικό ρόλο, δυστυχώς, των οποίων τα καπρίτσια έχουν μάθει να ικανοποιούνται. Ο σημαίνοντας ρόλος τους δόθηκε από τον ίδιο τον πρόεδρο, μιας και ο ίδιος θα ήταν δύσκολο να τα φέρει όλα βόλτα. Είναι επιχειρηματίας, του οποίου το κινητό χτυπάει για πέντε χιλιάδες πράγματα την ημέρα. Οι σύμβουλοί του καπηλεύτηκαν την εξουσία που πήραν από τον ίδιο. Όταν όλα ήταν καλά και ανθηρά, αυτό δεν φαινόταν. Τώρα, κάνει απλά «μπαμ». Ο Ολυμπιακός είναι ένας σύλλογος που παίρνει πηγή ζωής από τον κόσμο του, σε βαθμό υπερθετικό και μεγαλύτερο απ΄ όσο πρέπει. Ο λαός της ομάδας αυτής, έχει μάθει να του γίνονται τα χατίρια!

Ένα «Ζιοβάνι, Ζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι», επέτρεψε στον Βραζιλιάνο να μείνει παραπάνω στην Ελλάδα και η ανανέωση του συμβολαίου του Ριβάλντο, απορρέει από τη λαϊκή βάση και επιθυμία. Τώρα που ο κόσμος, όμως, ζητάει αλλαγές, μεταγραφές, πορεία στην Ευρώπη με μεγαλύτερη ένταση, βρέθηκε μεγαλοπαράγοντας του Ολυμπιακού να δηλώσει πριν δέκα ημέρες, πως δεν μπορεί να περνάει πάντα του κόσμου! Τι «εκπαίδευση» έχει παράσχει ο Ολυμπιακός στον κόσμο του, όμως, για να μπορεί να του λέει «όχι» και να διαχωρίζεται η κοινή γνώμη από την προεδρική πολιτική; Καμία! Το ρήγμα έχει κάνει ήδη την εμφάνισή του και αν την επόμενη σεζόν μία κακή πορεία στην Ευρώπη συνοδευτεί από μη κατάκτηση του εγχώριου τίτλου, τότε τα πράγματα θα χειροτερέψουν και γι΄ αυτό θα ευθύνεται μία διοίκηση που, πλέον, δεν θα συμβαδίζει με το λαϊκό έρεισμα, το οποίο δεν έχει μάθει να χάνει. Επικοινωνιακά ο Ολυμπιακός παραμένει η νούμερο ένα ομάδα στην Ελλάδα και αυτή θα πρέπει να είναι η βάση της αναδόμησης. Δεν μπορεί να είναι άλλη…

Όταν φτιάχνεις γήπεδο με μεθόδους αμφισβητήσιμες, χωρίς ν΄ ανοίξει μύτη, όταν μπορείς και πλασάρεις τον Ντομί σαν Ρομπέρτο Κάρλος στα καλά του, όταν μπορείς και εντάσσεις στο δυναμικό σου αμφιλεγόμενες (στο παρελθόν) προσωπικότητες, όπως οι Νικοπολίδης και Κωνσταντίνου, οι οποίοι γίνονται και αγαπητοί στο λαό σου, όταν ο Ριβάλντο έχει προπονητή τον Τάκη Λεμονή, τότε σε αυτό το επίπεδο είσαι ικανός να κάνεις τα πάντα! Τόνωση σε αυτό θέλουν οι «ερυθρόλευκοι», γιατί, πλέον, ο κόσμος τους δεν θα δεχθεί ημίμετρα και σπασμωδικές (μεταγραφικές) κινήσεις. Πρέπει να είναι προσεκτική η εκκαθάριση των μεγάλων παικτών σε αξία και όχι όπως του Γεωργάτου, πρέπει επιτέλους οι «Φακίνοι» να γίνουν «Νίνηδες» και να παίξουν, να σταματήσει η υπερφίαλη πολυλογία και οι μπλαζέ ατάκες παραγόντων του προς τους αντιπάλους και στην τελική να έρθει, για παράδειγμα, ο Αφόνσο Άλβες στον «Θρύλο» και όχι ο Μλάντεν Πέτριτς. Τι εννοώ; Αυτό που ζητούν οι οπαδοί του Ολυμπιακού: δαπάνη σε μεταγραφές παικτών και απλοχεριές. Όχι επειδή ο Βραζιλιάνος επιθετικός της Χέρενφεϊν (34 γκολ φέτος) αξίζει 15-20 εκατομμύρια ευρώ, να καταλήγουμε στον συμπαθή και καλό Κροάτη, που δεν αγγίζει ούτε το ένα τέταρτό του σε αξία παικτική και οικονομική φυσικά! Το ζήτημα είναι να μπει στο ρόστερ ο Άλβες και στο πρωτοσέλιδο ο δεύτερος και όχι το αντίθετο… Αυτή θα είναι μία καλή αρχή!