Ο «ταχυδρόμος» δεν θα ξαναχτυπήσει…

Ο ταχυδρόμος δεν είναι πια εδώ. Μετά από 19 χρόνια σπουδαίας καριέρας στο ΝΒΑ, ο Καρλ Μαλόουν, αποφάσισε να αποχωρήσει από τα παρκέ μένοντας με το παράπονο της μη κατάκτησης ενός χρυσού δαχτυλιδιού του ΝΒΑ.

Τα πρώτα βήματα

Απόφοιτος του Λουιζιάνα, ο Μαλόουν επελέγη στο νούμερο 13 των ντραφτ του 1986 από την ομάδα που έμελλε να περάσει σχεδόν ολόκληρη την καριέρα του, τους Γιούτα Τζαζ, η επιλογή των οποίων κάθε άλλο παρά γρουσούζικη αποδείχθηκε. Μετά από έναν πολύ καλό χρόνο ως ρούκι (14,9π., 8,9 ριμπ. ανά αγώνα), το μπουμπούκι μετατρέπεται σε άνθος και το αμούστακο αγόρι στον κορυφαίο power forward του ΝΒΑ.

Το έτερον ήμισυ

Σταδιακά μαζί με τον Τζον Στόκτον συνθέτουν ένα από τα σπουδαιότερα δίδυμα αστέρων στην ιστορία του ΝΒΑ. Ο λευκός γκαρντ σέρβιρε αφειδώς πάσες στον Μαλόουν κι εκείνος ως καλώς ταχυδρόμος έστελνε τη μπάλα συστημένη στο αντίπαλο καλάθι. Αποτέλεσμα ήταν η ομάδα του Τζέρι Σλόαν να μετατραπεί από μια μικρομεσαία ομάδα του πρωταθλήματος σε ένα σύνολο ικανό να διεκδικήσει στα ίσα τον τίτλο.

Ο βραχνάς των τίτλων

Παρά τις πολλές απόπειρες που έκανε να κατακτήσει το πρωτάθλημα του ΝΒΑ, αυτό παρέμεινε το ανεκπλήρωτο όνειρό του και θα μείνει στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες αδικίες στο επαγγελματικό μπάσκετ. Έφτασε στην πηγή τρεις φορές, αλλά σε καμία από αυτές δεν ξεδίψασε. Το 1997 και το 1998 είδε τον Μάικλ Τζόρνταν και την υπόλοιπη παρέα των Σικάγο Μπουλς να του στερεί δις το όνειρο. Εκείνος δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να κυνηγά το όνειρό του. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια το 2003 αποφασίζει να ενταχθεί στο δυναμικό των Λέικερς. Οι παρουσίες των Σακίλ Ο’Νιλ, Κόμπι Μπράιαντ και Γκάρι Πέιτον στο παρκέ, αλλά και του Φιλ Τζάκσον στον πάγκο, αν μη τι άλλο αποτελούσαν εχέγγυο για μια καλή πορεία και ελπίδα για έναν τίτλο. Όντας τραυματίας για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν (έχασε 39 αγώνες της κανονικής περιόδου, όσους δεν είχε χάσει συνολικά στα 18 χρόνια καριέρας του ως τότε) επιστρέφει στα μισά της περιόδου και η παρουσία του αποδεικνύεται καταλυτική στα play-offs. Ωστόσο ένας νέος τραυματισμός στο γόνατο του επιτρέπει τη συμμετοχή μόνο στον τρίτο και τον τέταρτο αγώνα της σειράς των τελικών απέναντι στους Πίστονς και η ομάδα του χάνει με κάτω τα χέρια από τα κακά παιδιά του Ντιτρόιτ με 4-1. Ένας ακόμη όνειρο χάθηκε.

Σκέψεις για μια τελευταία απόπειρα

Μετά το τέλος της σεζόν αποφασίζει αρχικά να αποσυρθεί από τη δράση και δεν κάνει χρήση ενός όρου του συμβολαίου του που του έδινε τη δυνατότητα να παραμείνει στο Λος Αντζελες. Άλλωστε Ο’Νιλ, Πέιτον και Τζάκσον φεύγοντας έπαιρναν μαζί τους και τη στόφα του πρωταθλητή που είχε αυτή η ομάδα. Όπως αποδεικνύεται λίγο αργότερα, σημαντικό ρόλο στην απόφασή του έπαιξε και κάτι άλλο. Ο Μαλόουν κατηγορεί δημοσίως τον μέχρι τότε φίλο του Κόμπι Μπράιαντ πως φλέρταρε με τη σύζυγό του…

Ακολουθεί μια αποχή από τη δημοσιότητα μέχρι και τα μέσα του Ιανουαρίου, οπότε και οι φήμες για την επιστροφή του στη δράση κάνουν και πάλι την επανεμφάνισή τους. Ο Μαλόουν έχει συνάντηση με τον Γκρεγκ Πόποβιτς και τον Τιμ Ντάνκαν, οι οποίοι του προτείνουν να γίνει μέλος των Σπερς και να τους βοηθήσει στην κατάκτηση του τίτλου. Μετά από ώριμη, ωστόσο, σκέψη, ο Μαλόουν αποφασίζει να συμβιβαστεί με τη μοίρα του και να αποχωρήσει από την ενεργό δράση σε ηλικία 41 ετών έχοντας την εκτίμηση και το θαυμασμό όλων των φιλάθλων, αλλά κανένα χρυσό δαχτυλίδι στα χέρια του. Η φανέλα του πάντως με το νούμερο 32 θα κοσμεί σε λίγο καιρό για πάντα την οροφή του «Delta Center» στο Σολτ Λέικ Σίτι.

Μια καριέρα γεμάτη διακρίσεις

Μπορεί το δαχτυλίδι του πρωταθλητή να απουσιάζει από το παλμαρέ του, ωστόσο ο Καρλ Μαλόουν έχει να καυχιέται για σωρεία ατομικών διακρίσεων. Έχει ανακηρυχθεί ένας από τους καλύτερους 50 παίκτες όλων των εποχών στο ΝΒΑ, ενώ είναι δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος με 36.928, πίσω από τον μεγάλο Καρίμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ που έχει 38.387 και δεύτερος σε λεπτά συμμετοχής με 54.852. Ανακηρύχθηκε δύο φορές πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος (MVP), τις περιόδους 1996-97 και 1998-99, συμμετείχε σε 14 All Star Games και επελέγη 11 φορές στην καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ. Κατέκτησε δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια με τις δύο «αυθεντικές» Dream Teams το 1992 στη Βαρκελώνη και το 1996 στην Ατλάντα.

Η καριέρα του Μαλόουν με αριθμούς

1985/86: Γιούτα Τζαζ-81 αγώνες, 14,9 πόντοι και 8,9 ριμπάουντ κατά μέσο όρο
1986/87: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 21,7π. και 10,4 ριμπ.
1987/88: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 27,7π. και 12 ριμπ.
1988/89: Γιούτα Τζαζ-80 αγ., 29,1π. και 10,7 ριμπ.
1989/90: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 31π. και 11,1 ριμπ.
1990/91: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 29π. και 11,8 ριμπ.
1991/92: Γιούτα Τζαζ-81 αγ., 28π. και 11,2 ριμπ.
1992/93: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 27π. και 11,2 ριμπ.
1993/94: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 25,2 και 11,5 ριμπ.
1994/95: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 26,7π. και 10,6 ριμπ.
1995/96: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 25,7π. και 9,8 ριμπ.
1996/97: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 27,4π. και 9,9 ριμπ.
1997/98: Γιούτα Τζαζ-81 αγ., 27π. και 10,3 ριμπ.
1998/99: Γιούτα Τζαζ-49 αγ., 23,8π. και 9,4 ριμπ.
1999/00: Γιούτα Τζαζ-82 αγ., 25,5π. και 9,5 ριμπ.
2000/01: Γιούτα Τζαζ-81 αγ., 23,2π. και 8,3 ριμπ.
2001/02: Γιούτα Τζαζ-80 αγ., 22,4π. και 8,6 ριμπ.
2002/03: Γιούτα Τζαζ-81 αγ., 20,6π. και 7,8 ριμπ.
2003/04: Λος Αντζελες Λέικερς-42 αγ., 13,2π. και 8,7 ριμπ.

Επιμέλεια: Χρήστος Ρομπόλης