Χίλια χείλια για τον Φάνη! (Λάμπρος Γκαραγκάνης)

Ο τρόπος με τον οποίο απαντά ο Φάνης Γκέκας στους επικριτές του είναι εμφατικός και αποστομωτικός. Η πορεία του στη φετινή Μπουντεσλίγκα, σε μία μικρομεσαία ομάδα της Γερμανίας, προκάλεσε τον θαυμασμό, ακόμη και αυτών που τον είχαν υποτιμήσει, έχοντας φαιδροποιήσει την παικτική του αξία. Το πρώτο βήμα έγινε με την επικείμενη μεταγραφή του στη Λεβερκούζεν από την Μπόχουμ, αλλά εάν η συνέχεια είναι ανάλογη, τότε δεν αποκλείεται το βήμα να γίνεται άλμα και η ανέλιξη κορύφωση. Η τοποθέτηση του Ούλι Χένες, προ ημερών, δεν αποτελεί γεγονός: «Ο Γκέκας είναι ποδοσφαιριστής που παρακολουθούμε κι αν αποδείξει πως μπορεί ν΄ αποδώσει το ίδιο και σε μεγαλύτερη ομάδα, δεν είναι απίθανό να πληρώσουμε και να τον πάρουμε στο μέλλον». Φαντάζεστε, λοιπόν, ο Φάνης από την Καλλιθέα να βρεθεί να παίξει στην Μπάγερν Μονάχου; Που θα κρυφθούν κάποιοι, θα ήθελα να ήξερα;

Ο τρόπος με τον οποίο έγινε αγαπητός και αρεστός ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού, μπορεί να τον φέρνει σε θέση ισχύος και να τον δικαιώνει, όμως, εκθέτει ανεπανόρθωτα πολύ κόσμο, ακόμη πιο πολλών ιδιοτήτων, που δεν είχε άλλη δουλειά να θάβει ανελέητα φουρνιές παικτών, που έτυχε ν΄ αγωνίζονται στους «πράσινους». Οι ιθύνοντες του «τριφυλλιού» θεωρήθηκαν οι άμεσα υπεύθυνοι για το διωγμό του Έλληνα διεθνούς. Ο κόσμος της αθηναϊκής ομάδας, ως έμμεσα θιγόμενος, μπορεί να πει ό,τι θέλει για την εν λόγω απόφαση, όχι όμως και οι δημοσιογράφοι, οι οπαδοί ή οι διοικούντες άλλων ομάδων. Άλλωστε αυτοί ήταν που γέλαγαν με την κίνηση του Παναθηναϊκού να τον αποκτήσει από την Καλλιθέα, αυτοί ήταν που τον διατηρούσαν στην ανυποληψία, παρά την παραγωγικότητά του, οι ίδιοι τον αποκαλούσαν χασογκόλη και με μεγάλες αγωνιστικές ελλείψεις.

Αυτοί που τώρα τον θέλουν στις ομάδες τους, αυτοί που τώρα τον αποθεώνουν, οι νέοι του «φίλοι», ίσως, αυτοί που λοιδορούν τη διοίκηση του Παναθηναϊκού για την… επιτυχία της απομάκρυνσής του από την Παιανία, κάνοντας άλλη μία κωλοτούμπα ολκής. Είναι οι ίδιοι που έκαναν λόγο για τις δύο ενδεκάδες του αντίπαλου δέους προ ετών, σε μία περίοδο, που ο Παναθηναϊκός είχε παίκτες, που τώρα κάνουν πορεία σε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Καμία σχέση με άλλους που έφυγαν και απέτυχαν ή δεν μπόρεσαν, αλλά τω καιρώ εκείνω υπήρξαν ποιοτικότεροι στη συνείδηση της φίλαθλης κοινής γνώμης και των στηλών των εφημερίδων. Είναι, πιθανώς, οι ίδιοι που κάκιζαν τη δυστοκία του… παλτού Κωνσταντίνου, μέχρι που ο Κύπριος φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα κι έγινε παικταράς. Είναι, μάλλον, οι ίδιοι που εκτίμησαν την αξία του Αντώνη Νικοπολίδη, ο οποίος με τη σειρά του έγινε σημαία, αρχηγός και μέλος του Ολυμπιακού.

Ο Παναθηναϊκός τη δεκαετία που πέρασε πιθανώς να μην είχε μεγαλύτερα ονόματα από τον πειραϊκό σύλλογο, αλλά σε ποσότητα είχε παίκτες μεγαλύτερης ποιοτικής στάθμης και αναφέρομαι στους γηγενείς. Το αποδεικνύει το γεγονός πόσοι παίκτες του, έφυγαν για το εξωτερικό κι έκαναν αισθητή την παρουσία τους και τους άντεξε και ο χρόνος! Ο Γκέκας ήταν το αποκορύφωμα αυτών, που το «τριφύλλι» δεν κράτησε ή δεν φέρθηκε καλά. Μία περίπτωση που προηγήθηκε της θλιβερής αποκαθήλωσης του σπουδαίου Γρηγόρη Γεωργάτου, από τη μόνιμη πρωταθλήτρια ομάδα, των τελευταίων ετών στη χώρα. Για να μπουν τα πράγματα σε μία τάξη, για να χωρίσει ένα ζευγάρι πρέπει να υπάρχει αμοιβαίο φταίξιμο, όπως προυπήρξε και ο αμοιβαίος έρωτας όταν προηγήθηκε η γνωριμία τους.

Διαπιστώνουμε πως στην περίπτωση του «Γκέο», που ανέφερα παραπάνω, με βάση και το ρεπορτάζ πως ευθύνες για το διαφαινόμενο άδοξο τέλος του από τον Ολυμπιακό, υπάρχει φταίξιμο και δικό του και του Τάκη Λεμονή. Δεν έχω ακούσει ή διαβάσει κανέναν, να λέει πως το γυαλί που ράγισε στις σχέσεις του Γκέκα με τον Παναθηναϊκό, υπάρχει κοινό φταίξιμο. Το μόνο που μου τριβελίζει τα αυτιά είναι το μέγα λάθος των «πρασίνων» να τον… στείλουν για να πάρουν τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Είναι ενοχλητικό η αλήθεια να υποκρύπτεται ή να μη μεταφέρεται αυτούσια: δύο φορές έγινε πρόταση ανανέωσης του συμβολαίου στον Φάνη Γκέκα και αυτός είπε «όχι»! Έδειξε με τη συμπεριφορά του πως το μέλλον του δεν το έβλεπε συνδεδεμένο με τον Παναθηναϊκό. Αρχικά, έθεσε μονάχος του εκτός ομάδας, έστω και εκείνη τη στιγμή μακροπρόθεσμα τον εαυτό του!

Το επεισόδιο με τον Γκονζάλες στην προετοιμασία έβγαλε μία πτυχή του χαρακτήρα του προς τα έξω, την οποία λίγοι γνώριζαν στην Παιανία, έστω κι αν το αρχικό φταίξιμο ήταν του Αργεντινού. Τη στιγμή, όμως, που η αθηναϊκή ομάδα έδινε μάχη στα τηλέφωνα και στα φαξ με τον «αιώνιο» αντίπαλο, για την απόκτηση του «Σάλπι» από τον ΠΑΟΚ, ο Φάνης έκανε το μοιραίο λάθος. Έχοντας αρνηθεί επέκταση συνεργασίας με τον Παναθηναϊκό, κρίθηκε σκόπιμο από τη διοίκηση για να δελεάσει τον ΠΑΟΚ, να τον συμπεριλάβει στα ανταλλάγματα, χωρίς να χάσει τα δικαιώματά του. Από την πλευρά του παίκτη κρίθηκε, επίσης, σκόπιμο να βγει να μιλήσει και να δημοσιοποιήσει τις μυστικές επαφές, ως εκείνη τη στιγμή, της ομάδας του με τον ΠΑΟΚ, σε ό,τι εφημερίδα, σάιτ, υπήρχε σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Με βάση τα παραπάνω, μπορείτε να διαπιστώσετε με χαρακτηριστική ευκολία, πως υπάρχει αμφίδρομη ευθύνη για το διαζύγιο Παναθηναϊκού-Γκέκα και πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως παρουσιάζονται. Αποδεικνύεται, επίσης, πως στο πρόσφατο παρελθόν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού υπήρξαν παίκτες, που είχαν τα φόντα και ακόμη τα έχουν να σταθούν σε μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλο βαθμό, με άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Γίνεται, επίσης, αντιληπτό το μόνο μεμπτό σημείο της συμπεριφοράς της «πράσινης» διοίκησης που έχει να κάνει με την επικοινωνιακή αντιμετώπιση των πραγμάτων. Οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν ποτιστεί με το χαμένο «Δούριο» πρωτάθλημα, σε αντίθεση με τους «τριφυλλοφόρους» που έχουν ξεχάσει τις εποχές της παράγκας. Διαμορφώνονται συνειδήσεις ασυναίσθητα, αλλά έτσι γράφετε και η ιστορία.

Μετά από κάποια χρόνια, περισσότεροι θα θυμούνται το χαμένο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού λόγω Δούρου, παρά την παρατεταμένη σφαγή του Παναθηναϊκού, σε διαστήματα της δεκαετίας. Τους Κωνσταντίνου και Νικοπολίδη, οι περισσότεροι θα τους θυμούνται ως παίκτες του Ολυμπιακού, ενώ για την αδικημένη φουρνιά του Παναθηναϊκού που μεσουράνησε στην Ευρώπη και αποτέλεσε και το θεμέλιο λίθο της κατάκτησης του Euro στην Πορτογαλία, λίγοι θα τη θυμούνται ως αποτυχημένους «loosers», που οι ίδιοι τους χαρακτήριζαν. Να πάει καλά ο Φάνης, τουλάχιστον, αν και την εξέλιξη τη βλέπω μπροστά μου. Αυτοί που τώρα τον… φιλούν με τρόπο που θυμίζει αυλοκόλακα και τον έκραζαν στο πρόσφατο παρελθόν, κάποια στιγμή θα κινηθούν και πιο σοβαρά να τον αποκτήσουν, απ΄ ότι τώρα επιχείρησαν. Το ενοχλητικό και εκεί θέλω να καταλήξω της όλης ιστορίας, είναι η μονοδιάστατη και μονόπατη αντιμετώπιση των πραγμάτων!