Ποιος δουλεύει ποιον; (SportDay / Μπάμπης Χριστόγλου)

Μπροστά στο μεγάλο δίλημμα του να πάρουμε τρεις καλούς ή δέκα που να αναπληρώσουν αυτούς που θα φύγουν, έχω να προτείνω κάτι ριζοσπαστικό. Να γίνουν και τα δύο! Η εφημερίδα χθες είχε μια σχετική ανάλυση του Μιχάλη Τσόχου, στη σελίδα 3 για το θέμα που απασχολεί τη διοίκηση. Εγώ, πάνω σε αυτή την παράμετρο, αναρωτιέμαι για πολλά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι το ποιος δουλεύει ποιον θα φανεί στο τέλος. Οταν, όμως, ξεκινάς με ένα τέτοιου είδους δίλημμα, ειλικρινά το πρώτο που οφείλεις να κάνεις εν όψει της μεταγραφικής περιόδου είναι να το ξεδιαλύνεις. Αν μέχρι την ώρα που θα αρχίσουν οι μεταγραφές αυτό δεν το γνωρίζεις, το πιθανότερο είναι να μην πράξεις τίποτε από τα δύο. Γι' αυτό και γράφω ότι η πρώτη παράμετρος που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθείς μεταγραφικά είναι αυτή. Με απλά λόγια, η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν θα έπρεπε αυτό να το σκέφτεται Απρίλιο μήνα, αλλά να είχε ήδη «χαράξει» τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί στο καλοκαιρινό παζάρι.

Ο Ολυμπιακός, τουλάχιστον πριν τελειώσει η περσινή περίοδος, μας είχε δώσει την εντύπωση ότι ο προγραμματισμός θα ξεκινούσε νωρίτερα. Το ότι αυτό έγινε με προτροπή του Σόλιντ ή κάτω από τη δική του μεγάλη επιθυμία, δεν σημαίνει πως αυτή η τακτική έπρεπε να εγκαταλειφθεί. Θα απορεί κανένας για το πώς μπορείς να προχωρήσεις σε μεταγραφές, από τη στιγμή που ακόμα δεν γνωρίζεις ποιοι θα συνεχίσουν και ποιοι όχι. Αρα και από αυτή την άποψη να το πάρουμε, πάλι δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει ένας σωστός προγραμματισμός. Εγώ πιστεύω ότι τα διλήμματα είναι για εκείνους που απλώς δεν θέλουν να ζυμώσουν και σαράντα μέρες κοσκινίζουν, όπως λέει και η παροιμία.

Οι ανάγκες της ομάδας είναι πολλές σε αρκετές θέσεις. Για να τους αντικαταστήσεις αυτούς θα χρειαστείς κάποιους που να είναι σίγουρα καλύτεροι. Το αν θα είναι πέντε, έξι, επτά ή δέκα είναι κάτι που θα έπρεπε ήδη να το γνωρίζει η διοίκηση. Οσο για το ενδεχόμενο να αλλοιωθεί η ταυτότητα της ομάδας ως προς το πνεύμα του νικητή, όντως είναι μια παράμετρος σοβαρή, αλλά θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του ότι και στη φουρνιά που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1996 δεν υπήρχε κάποιος χρισμένος πρωταθλητής, πλην του Καραπιάλη, του «Σάμπα», του Αλεξανδρή και του Ιβιτς, με την υποσημείωση ότι όλοι τους το είχαν καταφέρει με άλλες ομάδες. Ο «Τζόλε» και ο Γιαννακόπουλος είχαν διαπρέψει με τον Πανηλειακό, αλλά σε μικρότερες κατηγορίες και υπήρχαν πολλοί ανερχόμενοι ποδοσφαιριστές. Θεωρώ πως όταν φτιάχνεις ομάδα με γερά θεμέλια, αυτή δεν μπορεί να έχει πρόβλημα στον πρωταθλητισμό, εφόσον είναι ο Ολυμπιακός.