Ίσως η μόνη λύση (SportDay / Μπάμπης Χριστόγλου)

Το μέτρο που πρότεινε ο Ντέμης Νικολαΐδης χθες είναι πολύ γενναίο και αν κάποιος θέλει να δει κατάματα την πραγματικότητα ίσως να είναι και το μοναδικό. Η βία είναι ίσως το μεγαλύτερο και πιο σύνθετο πρόβλημα, αλλά υπάρχουν και άλλα που αυτή τη στιγμή αναδεικνύουν το πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα τρία χρόνια δεν χρειάζονται μόνο για την εξάλειψη της βίας. Χρειάζονται στο ποδόσφαιρό μας για να εξαλειφθούν οι τεράστιες ασθένειες που υπάρχουν και έχουν ως αποτέλεσμα αυτή την εικόνα. Την κυριαρχία δηλαδή των χουλιγκάνων σε άδειες εξέδρες. Πώς φτάσαμε όμως να είναι άδειες οι εξέδρες; Είναι μόνον οι χουλιγκάνοι αυτοί που αποτρέπουν τον κόσμο από το να πάει στο γήπεδο ή είναι και η έλλειψη κινήτρου και θεάματος για τον κόσμο που δεν βλέπει κάποιο λόγο να σηκωθεί το Σάββατο ή την Κυριακή για να πάει στο γήπεδο να δει την ομάδα; Ολα αυτά για να διορθωθούν χρειάζονται ένα συγκεκριμένο διάστημα και όχι σίγουρα πίεση. Οχι πρόχειρες δουλειές και μπαλώματα, για να είμαστε έτοιμοι ώστε όταν ξεκινήσει το νέο πρωτάθλημα, αυτό να μην αναδείξει για μία ακόμα φορά τις όποιες αδυναμίες. Γι’ αυτό, έχοντας στο νου μας μόνο το πώς θα φτιάξουμε το δικό μας προϊόν πρώτα και μετά τι θα δείξουμε προς τα έξω, οφείλουμε να δώσουμε έμφαση στα του δικού μας οίκου.

Ο Νικολαΐδης είχε το θάρρος να προτείνει μία λύση που θα πονέσει πρώτα απ’ όλα τη δική του τσέπη. Αλλωστε η ΑΕΚ δεν έχει την οικονομική άνεση ούτε του Ολυμπιακού ούτε του Παναθηναϊκού. Θα έχει αρκετά μεγάλη ζημία αν δεν βγει έστω και στο ΟΥΕΦΑ κάποιες χρονιές. Ομως ο Ντέμης αυτό που επιθυμεί ως άνθρωπος που έχει υπηρετήσει το ποδόσφαιρο και ως παίκτης και ως παράγοντας τώρα, είναι να καθαρίσει το τοπίο και να μπορέσει το άθλημα να μπει σε κάποιες υγιείς βάσεις με μέτρα που θα έχουν σίγουρα κόστος, αλλά θα είναι αποτελεσματικά. Το ζητούμενο είναι πως πλέον θα πρέπει και οι υπόλοιποι παράγοντες να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και να είναι εξίσου αποφασιστικοί στα μέτρα που θα πάρουν και στις μεθόδους που θα ακολουθήσουν από τώρα και στο εξής. Και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να φανούν το ίδιο γενναίοι στις αποφάσεις τους και τους χειρισμούς τους. Πιάσαμε πάτο τώρα. Πιο κάτω δεν μπορεί να υπάρχει…