Με αυγά το πολύ να φτιάξεις μια καλή ομελέτα... (SportDay / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου είχε πάντα έτοιμη την απάντηση όταν γινόταν κριτική από τον Τύπο, που ζητούσε την απομάκρυνση του προπονητή που είχε στη Ρεάλ Μαδρίτης από το 1960 μέχρι και το 1974, του Μιγκέλ Μουνιόθ. «Οταν πονάνε τα πόδια σου από τα παπούτσια που φοράς, δεν κόβεις τα πόδια, αλλά πετάς τα παπούτσια και αγοράζεις άλλα».

Το σκεπτικό του ανθρώπου που δημιούργησε τον θρύλο της Ρεάλ καλό θα ήταν να το μελετήσει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης πριν οδηγηθεί σε οποιαδήποτε απόφαση για το μέλλον της ομάδας του σχετικά με έναν άλλο Μουνιόθ, τον Βίκτορ.

Αυτόν που, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ δεν έχει αποφασίσει αν είναι ο κατάλληλος για να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε επιτυχίες. Αυτά που διαβάζουμε το τελευταίο διάστημα σχετικά με τον Ισπανό τεχνικό σε κάνουν να απορείς. Λένε πως ο Μουνιόθ δεν έχει δώσει δείγμα της φιλοσοφίας του και πως με γιόμες και με αμυντικό παιχνίδι δεν πρόκειται να φέρει κάτι καλύτερο στην ομάδα. Δεκτό.

Αλλά ποιος τους είπε πως αυτή είναι η φιλοσοφία του; Την απλούστατη περίπτωση πως με αυτά τα υλικά που έχει –όσον αφορά τους παίκτες– αυτό το φαγητό μπορεί να σερβίρει τη σκέφτηκε κανείς; Διότι αν δώσεις στον καλύτερο σεφ αυγά, τυρί και μπέικον μπορεί να σου φτιάξει μία πολύ καλή ομελέτα, αλλά ποτέ με αυτά τα υλικά δεν θα μπορέσει να σου φτιάξει παστίτσιο! Οπότε μη ζητάμε τρελά πράγματα και απλώς ας αναλογιστεί κανείς τι ομάδα είχε δημιουργήσει στη Σαραγόσα.

Οι καλοί συνάδελφοι που γράφουν για την αδυναμία του Βίκτορ Μουνιόθ να κάνει πιο ελκυστικό το ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός να υποθέσω πως είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν τα τελευταία δύο χρόνια από το να παρακολουθούν Πριμέρα Ντιβιζιόν και Κύπελλο Ισπανίας. Εκεί που το αληθινό δημιούργημα του «εντρεναδόρ» Βίκτορ φιλοδωρούσε με έξι γκολ τη Ρεάλ και με τέσσερα την Μπαρτσελόνα.

Που νικούσε 4-3 την Μπέτις του Φερέρ και γύριζε από 0-2 σε 3-2 το σκορ με την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Μια Σαραγόσα που έφερε 2-2 μέσα και έξω με τη Βαλένθια, ένα σκορ που ήταν πολύ σύνηθες στα παιχνίδια της. Το κυριότερο, με την ομάδα του, κέρδιζε ή έχανε, απολάμβανες μπάλα.

Η ερώτηση, λοιπόν, παραμένει μία: ο Βίκτορ Μουνιόθ δεν θέλει να παίζει πιο ελκυστικά η ομάδα του ή μήπως κάτι έχουν τα έρμα και ψοφάνε στην Παιανία; Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε κάθε ομάδα είναι να αισθάνονται οι ποδοσφαιριστές πιο μόνιμοι από τον προπονητή.

Στον ΠΑΟ το λάθος έγινε από την πρώτη μέρα που τα βρήκε με τον Μουνιόθ και δέχτηκε αυτός να έρθει. Είναι τραγελαφικό να βρίσκεις εν ενεργεία τεχνικό από το ισπανικό πρωτάθλημα (και όχι κάποιον άνεργο επί μία διετία, όπως ήταν ο Μαλεζάνι) και να μην εξασφαλίζεις ότι θα τον έχεις –τουλάχιστον– και την επόμενη σεζόν. Ειδικά από τη στιγμή που ούτε προετοιμασία έκανε με την ομάδα ούτε οι μεταγραφές ήταν δική του επιλογή.

Αντί γι' αυτό, στον ΠΑΟ περιμένουν να δουν τι θέση θα πάρει η ομάδα, αν θα κατακτήσει το Κύπελλο και άλλα γραφικά, που θα έπρεπε να είναι σε δεύτερη μοίρα.
Πρωταρχικό μέλημα θα έπρεπε να είναι να υπάρχει ένας τεχνικός που θα ξέρει τη δουλειά του, που θα του δοθούν εγγυήσεις, που θα κάνει τρεις ή τέσσερις μεταγραφές τις οποίες θα εγκρίνει ο ίδιος (και επ' ουδενί ο οποιοσδήποτε τεχνικός διευθυντής) και που θα μπορεί να έχει χρόνο να μεταδώσει τη φιλοσοφία του.
Στην Ελλάδα λατρεύουμε το άσπρο ή το μαύρο, αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε ποτέ πως υπάρχει και ενδιάμεσο χρώμα, το γκρι. Το ζενίθ με τη νίκη στο Καραϊσκάκη διαδέχτηκε το ναδίρ με τις δύο ήττες στο ΟΑΚΑ.

Η αλήθεια είναι πως στην παρούσα φάση ο Παναθηναϊκός δεν είναι καλύτερος από τον Ολυμπιακό, αν και τον νίκησε δύο φορές, αλλά φυσικά δεν είναι και ομάδα για να χάνει από τον Ιωνικό, τον Εργοτέλη, τον Ατρόμητο μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Εάν υπάρχει κάποιο ερώτημα που μπορεί να τεθεί όσον αφορά την ικανότητα του Μουνιόθ, είναι η εν γένει συμπεριφορά των ομάδων του.

Με τη Σαραγόσα, αλλά και τη Βιγιαρεάλ, τη Λογκρονιές και τη Γέιδα παλιότερα, η συνολική στατιστική του δείχνει πως οι ομάδες του εκτός έδρας συμπεριφέρονταν καλύτερα από ό,τι στο γήπεδό τους. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι να πρέπει να εφευρεθούν κι άλλες δικαιολογίες για να μην ανανεωθεί η παραμονή του στον πάγκο των «πρασίνων» υπάρχει τεράστια απόσταση.

Απλώς σκεφτείτε και απαντήστε: αν ήταν ο Μουρίνιο ή ο Βενγκέρ στον πάγκο του Παναθηναϊκού, με αυτούς τους παίκτες στη διάθεσή του, θα έπαιζε καλύτερη μπάλα από ό,τι με τον Μουνιόθ; Χωρίς μπακ που μπορούν να συμβάλλουν στο να κάνει η ομάδα παιχνίδι, με αμυντικά χαφ που δεν μπορούν να τρέξουν με την μπάλα στα πόδια, με κεντρικούς αμυντικούς που είναι κίνδυνος-θάνατος, ούτε ο αείμνηστος Ρίνους Μίχελς θα είχε τύχη σε αυτόν τον σύλλογο!