Οταν τους «λυπάσαι»... (SportDay / Μπάμπης Χριστόγλου)

Θα το γράψω λίγο βαρύ για να το συνειδητοποιήσουν πρώτα απ' όλους οι ίδιοι οι παίκτες του Ολυμπιακού. Οταν τους λυπάσαι, αυτά παθαίνεις!
Σε ολόκληρο το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός δεν παρίστανε τον ψόφιο κοριό, όπως άκουσα από ορισμένους αναλυτές. Αγωνιστικά ήταν ψόφιος. Μπήκε στο Καραϊσκάκη με συμπεριφορά μικρής ομάδας που προσεύχεται να μη διασυρθεί. Ο Ατρόμητος, που ήρθε τις προάλλες, έπαιξε πιο ανοικτά. Παλικαρίσια. Οι «πράσινοι» ζήτημα αν έβγαλαν ποτέ πάνω από πέντε παίκτες στο άλλο μισό του γηπέδου. «Δεν μας χέζεις, ρε Νταλάρα». Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να νικήσει ο Εργοτέλης, η Καλαμαριά, ο Ιωνικός. Θα έβγαινε ποτέ κανείς να μιλήσει για μεγάλη ομάδα; Τώρα για τον Παναθηναϊκό μιλάνε...
Πολλοί θα πουν ότι για την κατάσταση φταίει ο Γιώργαρος Ανατολάκης. Για συγγνώμη! Ο Γιώργαρος φταίει που το έφαγαν. Που δεν το έβαλαν με τόσες ευκαιρίες άλλοι φταίνε. Ο Καστίγιο, ο Στολτίδης και οι λοιποί. 89 λεπτά η γάτα έπαιζε με το ποντίκι χωρίς να το τρώει. Χίλιες φορές να έμπαινε στο γήπεδο ένας δυνατός και θαρραλέος Παναθηναϊκός με σεβασμό στο όνομα και την ιστορία του. Ηρθε στο Καραϊσκάκη και έκλεψε τη νίκη. Μαγκιά του. Αφού τον άφησαν να τους τη φέρει χωρίς να το πάρουν χαμπάρι. Οταν βρίσκεις τον «αιώνιο» αντίπαλο σε τέτοιο χάλι, του δίνεις μια και τον αποτελειώνεις. Τώρα, αντί για φιέστα, θα ερημώσει το Καραϊσκάκη. Οι οπαδοί θα απογοητευθούν. Ο μόνος που μπορεί να τους κάνει να συγκινηθούν και να «πάρουν επάνω τους» είναι ο ίδιος ο Κόκκαλης. Ξέρει τον τρόπο, τον ξέρουμε όλοι μας. Χρειάζονται νέα πόδια για να πατήσουν το χορτάρι στου Ρέντη και στο Φάληρο. Τα μπαλώματα των τελευταίων καλοκαιριών τελείωσαν. Αυτό το καλοκαίρι ο κόσμος απαιτεί παίκτες αξίας.