Tο ματς που κάθε παίκτης, προπονητής και οπαδός σιχαίνεται να χάσει(SportDay/Σωτηρακόπουλος)

Ενα ντέρμπι ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Μάντσεστερ
Γιουνάιτεντ δεν μετρά μόνο για τους βαθμούς
Αν δραπετεύσει και από το «Ανφιλντ» σήμερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε ο πρώτος τίτλος από το 2003 θα είναι με βεβαιότητα καθ’ οδόν στον αυτοκινητόδρομο M1 από το Λονδίνο και το «Στάμφορντ Μπριτζ» για το «Ολντ Τράφορντ». Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον γνωρίζει πως το σημερινό ντέρμπι με τη μεγάλη αντίπαλο τής ομάδας του κρίνει κατά ένα μεγάλο ποσοστό το πρωτάθλημα.

Για τη Λίβερπουλ η σκέψη μπορεί να είναι την Τρίτη το βράδυ στο πιο σημαντικό ραντεβού της σεζόν με την Μπαρτσελόνα, αλλά επ' ουδενί για τους οπαδούς δικαιολογείται ολιγωρία σε τέτοιο ματς. Η Γιουνάιτεντ αποτελεί διαχρονικά τον μεγαλύτερο εχθρό για τους liverpoodlianς και φυσικά μία νίκη σε λίγες ώρες, άσχετα αν βαθμολογικά δεν προσφέρει παραπάνω από τρεις πόντους, θα αποτελέσει την καλύτερη ένεση ηθικού για την Τρίτη.

Την πρώτη φορά που μπήκα στο γήπεδο για να δω την κόντρα των σημερινών αντιπάλων μόλις είχα τελειώσει το σχολείο. Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων στο «Ανφιλντ», την εποχή που τα ματς άρχιζαν όλα την ίδια ώρα, στις 15:00 τοπική Αγγλίας, και όταν ακόμα δεν υπήρχε ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση, κάτι που στην Αγγλία συνέβη το 1983! Το τελικό 2-0 για τη Λίβερπουλ είχε σαν κερασάκι στην τούρτα ένα εκπληκτικό γκολ του κεντρικού αμυντικού Αλαν Χάνσεν, το οποίο απόλαυσαν όμως μόνο όσοι ήταν στο γήπεδο. Τότε η τηλεόραση διάλεγε τρία ματς και έστελνε τα συνεργεία, και αυτό το παιχνίδι, παρ' ότι έπαιζαν ο πρώτος με τον τρίτο της βαθμολογίας, κατά έναν περίεργο τρόπο δεν ήταν στα πλάνα του BBC. Ο Χάνσεν μία βραδιά χαλάρωσης έπειτα από κάποιο ματς στο «Ανφιλντ», τώρα που είναι πια τηλεσχολιαστής εντυπωσιάστηκε όταν του το περιέγραψα με λεπτομέρεια.

«Ησουν στο γήπεδο;», με ρώτησε και όταν του απάντησα καταφατικά, το πρόσωπό του έλαμψε. «Τώρα μπορώ να λέω πως υπάρχει και μάρτυρας για το γκολ αυτό, γιατί ο Λίνεκερ με κοροϊδεύει ότι ήταν απλώς ένα σουτ». Ο Γκάρι Λίνεκερ, παρουσιαστής πια στην αγγλική TV, ήταν ο κορυφαίος Αγγλος φορ της δεκαετίας του ’80 και οι πλάκες που γίνονται ανάμεσα σε αυτόν και τον Χάνσεν την ώρα των εκπομπών είναι αμίμητες.

Ξεφύγαμε όμως. Ελεγα ότι από το 1980, όταν είδα αυτό το ματς για πρώτη φορά στο γήπεδο, η μοίρα μού έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω μερικά αξέχαστα ματς. Ημουν στο 3-3 του 1988, όταν η Γιουνάιτεντ με 10 παίκτες έφερε το ματς στα ίσα από 3-1, ήμουν στο 1-1 του «Ολντ Τράφορντ» το 1985, όταν η Λίβερπουλ μπλόκαρε τον Οκτώβριο τη Γιουνάιτεντ που πήγαινε τρένο με 10 σερί νίκες, ήμουν στο 2-3 με το οποίο η ομάδα του Φέργκιουσον άλωσε το «Ανφιλντ» το 1999. Στο «Μιλένιουμ» του Κάρντιφ, το 2003, είδα τη Λίβερπουλ να επικρατεί στον τελικό του Λιγκ Καπ με τη φωτοβολίδα του Τζέραρντ και το πλασέ του Οουεν, ήμουν στην επιστροφή του Καντονά στα γήπεδα, στο 2-2 του Οκτωβρίου του 1995, αλλά «έφαγα» και μία... σούπα στο 0-0 του Δεκεμβρίου του 1989, όταν δεν έγινε ούτε σουτ στην εστία και από τους δύο.

Ολα όμως είναι σαν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στη μαγική βραδιά του Γενάρη του 1994, όταν η Γιουνάιτεντ, που είχε γίνει καπνός στην Πρέμιερσιπ με έντεκα πόντους διαφορά από την Μπλάκμπερν, προηγήθηκε στο πρώτο εικοσάλεπτο 3-0 στο «Ανφιλντ». Η Λίβερπουλ του Σούνες, όγδοη στη βαθμολογία και με μηδέν ηθικό, έμοιαζε έτοιμη να διασυρθεί. Ο κόσμος, διαισθανόμενος πως η ομάδα δεν μπορούσε, έκανε αυτό που περνούσε από το χέρι του. Για την ακρίβεια, από τη φωνή του. Αρχισε να τραγουδά το «You’ll never walk alone» με έναν τρόπο που μέχρι τότε δεν είχα ακούσει ποτέ. Η φωνή έβγαινε από την ψυχή, από τα βάθη της, με τέτοιο τρόπο που έμοιαζε με κραυγή στην ελπίδα. Η μετριότατη Λίβερπουλ μείωσε με δύο γκολ του Κλαφ και στο τελευταίο δεκάλεπτο, με το γήπεδο να νιώθεις πως θα πέσει από τις φωνές, ήρθε η ισοφάριση από τον Ράντοκ με κεφαλιά. Το 0-3 είχε γίνει 3-3 από την εξέδρα! Μέχρι την ανατροπή του τελικού στην Πόλη πριν από δύο χρόνια θα ορκιζόμουν πως δεν έχω ξανακούσει τέτοιο παλμό, τέτοια ζωή, τέτοια δύναμη από τον κόσμο μιας ομάδας προς 11 παίκτες, στην πλειονότητά τους μετριότατους, που αντιμετώπιζαν ένα σαφέστατα ανώτερο και πιο τεχνικό αντίπαλο. Εκείνο το ματς περιλεάμβανε όλα όσα σημαίνει για τους οπαδούς της Λίβερπουλ το ντέρμπι με τη Γιουνάιτεντ. Και το ίδιο συμβαίνει με την άλλη πλευρά. Ενα τέτοιο ματς δεν μετρά μόνο για τους βαθμούς. Είναι το παιχνίδι που κάθε παίκτης, προπονητής και κυρίως οπαδός σιχαίνεται να χάσει!