Πιο εύκολη η δουλειά του μαέστρου από του προπονητή (SportDay / Χρ.Σωτηρακόπουλος)

Oι ομάδες που έχουν στον πάγκο φυσιογνωμίες έχουν και πιο πολλές πιθανότητες.

Αυτό το Κύπελλο είχε πάντα την τάση να αφήνει πολλούς να φλερτάρουν μαζί του, αλλά μόνο οι αληθινά μεγάλοι μπορούν να κάνουν την υπέρβαση. Η ταμπέλα του φαβορί μετά το 2-2 στο Μιλάνο πέρασε στη Βαλένθια. Ομάδα που επίσης παραδοσιακά δεν μπορεί να αντέξει αυτή την ετικέτα. Και αυτό η Ιντερ μπορεί να το εκμεταλλευτεί. Ο Ράικαρντ πέρυσι βασίστηκε πολύ στην οξυδέρκεια των σταρ του, αλλά ο ίδιος δεν έχει πείσει πως είναι στο πιο ψηλό σκαλί.

«Μία καλή ομάδα στο ποδόσφαιρο έχει πολλές ομοιότητες με μία συμφωνική ορχήστρα», επέμενε ο Ρίνους Μίχελς. Αλλά συμπλήρωνε: «Με τη διαφορά πως η δουλειά του μαέστρου είναι πιο εύκολη από εκείνη του προπονητή, αφού οι μουσικοί μπορούν να εκτελέσουν το έργο τους χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, σε αντίθεση με τους ποδοσφαιριστές, που έχουν τους αντιπάλους έτοιμους να τους απορρυθμίσουν». Τα λόγια του αείμνηστου Ολλανδού, πνευματικού πατέρα του «τόταλ φούτμπολ», βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή στα μεγάλα ματς, ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί που πραγματικά μετράει το ποιον έχεις στον πάγκο. Φυσικά αυτό από μόνο του δεν φτάνει, γιατί, όπως έλεγε ένας άλλος τεράστιος προπονητής, ο Ερνστ Χάπελ, η διαφορά ανάμεσα στον σκηνοθέτη ενός έργου και ενός τεχνικού στην μπάλα είναι ότι ο πρώτος έχει τη βεβαιότητα πριν ανέβει η παράσταση πως η προετοιμασία του έχει φτάσει τους ηθοποιούς έτοιμους για το 100% της απόδοσης. «Στο ποδόσφαιρο, όμως, ακόμα και αν φτάσεις στο 95% την προετοιμασία, πάντα μένει αυτό το μικρό ποσοστό της αβεβαιότητας που κάνει το άθλημα τόσο απρόβλεπτο και δημοφιλές», εξηγούσε ο ιδιοφυής Αυστριακός. Οταν διαβάσεις καλά τον αντίπαλο, οι πιθανότητές σου να τον περιορίσεις αυξάνονται εντυπωσιακά. Και όταν μιλάμε για αναμετρήσεις ανάμεσα σε ομάδες με ποδοσφαιριστές-προσωπικότητες, κάθε λεπτομέρεια έχει σημασία.

Η Μπαρτσελόνα αυτή την περίοδο δεν είναι στα καλά της. Η Λίβερπουλ είχε όλους τους οιωνούς μαζί της πριν από μία τέτοια μάχη. Δεν είχε χάσει ποτέ στη Βαρκελώνη, ο Μπενίτεθ είχε φύγει νικητής από το «Καμπ Νου» τρεις σερί σεζόν με τη Βαλένθια, η εικόνα των «μπλαουγκράνα» εδώ κι ένα μήνα δεν έπειθε. Παρ' όλα αυτά, το ξεκίνημα του ματς έμοιαζε να εξελίσσεται φυσιολογικά. Το γκολ του Ντέκο έδινε στην Μπάρτσα ηρεμία και μετέφερε στη Λίβερπουλ το άγχος. Ειλικρινά, όμως, αν στη θέση μιας ομάδας με τόσο βαριά φανέλα ήταν ακόμα και η εξαιρετική Λιόν ή η ασταθής Ρόμα, ποιος μπορεί να αρνηθεί πως το τελικό σκορ θα ήταν μία άνετη επικράτηση της πρωταθλήτριας Ευρώπης; Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ συλλόγων που έχουν το ειδικό βάρος για να διακριθούν στο Τσάμπιονς Λιγκ και των ομάδων που απλώς παίζουν καλή μπάλα!

Οπως η Μπάγερν την Τρίτη το βράδυ στη Μαδρίτη. Στη θέση της πόσες ομάδες με 3-1 στην πλάτη από τη Ρεάλ δεν θα κατέρρεαν; Οι Βαυαροί, αντίθετα, ακριβώς επειδή ξέρουν πόσο μεγάλο όνομα έχουν, πάλεψαν και ανάγκασαν τη Ρεάλ να οπισθοχωρήσει.

Αυτό το Κύπελλο είχε πάντα την τάση να αφήνει πολλούς να φλερτάρουν μαζί του, αλλά μόνο οι αληθινά μεγάλοι μπορούν να κάνουν την υπέρβαση. Σύμφωνοι, η Ντόρτμουντ το 1997, η Πόρτο το 2004, δεν είχαν την αύρα του μεγάλου κλαμπ, αλλά οι εξαιρέσεις πάντα ενίσχυαν κι επιβεβαίωναν τον κανόνα. Θα είναι λάθος να πιστέψει κανείς πως η Λίβερπουλ προκρίθηκε επειδή έφυγε νικήτρια (η μόνη αγγλική ομάδα που το έχει πετύχει και μάλιστα δύο φορές) από το «Καμπ Νου». Ο Μπενίτεθ έφτιαξε ένα πλάνο που λειτούργησε άψογα προχθές, αλλά, όπως έλεγε ο Χάπελ, από το 95% έως το 100% μεσολαβεί το απρόβλεπτο. Και αυτό προέρχεται συνήθως από την ποιότητα μεμονωμένων παικτών. Τέτοιους έχει και με το παραπάνω η Μπάρτσα, γι’ αυτό και η ρεβάνς θα είναι συγκλονιστική σε ένα γήπεδο που τις ευρωπαϊκές βραδιές έχει τέτοια ατμόσφαιρα που το καθιστά μοναδικό.

Στο Μόναχο η Ρεάλ θα πρέπει να ξορκίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος για να κρατηθεί ζωντανή. Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου έχασε στις επτά από τις οκτώ επισκέψεις της στο παρελθόν, οπότε η αίσθηση του ολοκαίνουργιου «Allianz Arena» μάλλον δεν τη... χαλάει. Οι Γερμανοί πάντως τώρα θα πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες από την αρχή, άρα τα κενά στην άμυνα θα εμφανιστούν ξανά.

Εκείνο το ματς που επιβεβαίωσε την Τετάρτη το βράδυ ότι η Ευρώπη είναι άλλο πράγμα από το κάθε πρωτάθλημα ήταν το 2-2 του Μιλάνου. Η Ιντερ των ρεκόρ στο Καμπιονάτο κοντραρίστηκε με την τρίτη ομάδα της Πριμέρα Ντιβιζιόν. Κι όμως, πέραν των εκπληκτικών γκολ (ειδικά το φάουλ του Βίγια), οι «νυχτερίδες» επέβαλαν τον ρυθμό τους, κάνοντας την Ιντερ να αισθανθεί τη μόνιμη πίεση του Τσάμπιονς Λιγκ. Υποστήριζα πριν από καιρό ότι, αν η Ιντερ δεν κάνει και τώρα την υπέρβαση στην πιο σπουδαία διοργάνωση, φτάνοντας τουλάχιστον στον τελικό ύστερα από 35 χρόνια, τότε δεν θα το πετύχει ποτέ! Η εικόνα της προχθές επιβεβαίωνε το άγχος των παικτών και του Μαντσίνι. Κι όμως, ίσως το 2-2 να λειτουργήσει ευεργετικά για τους «νερατζούρι». Η ταμπέλα του φαβορί πια πέρασε στη Βαλένθια. Ομάδα που επίσης παραδοσιακά δεν μπορεί να αντέξει αυτή την ετικέτα. Και αυτό η Ιντερ μπορεί να το εκμεταλλευτεί.

Σε τελική ανάλυση πάντως οι ομάδες που έχουν στον πάγκο φυσιογνωμίες έχουν και πιο πολλές πιθανότητες. Ο Μουρίνιο, ο Μπενίτεθ, ο Καπέλο, ο Χίτζφελντ, ο Φέργκιουσον, πάντα θα έχουν ένα προβάδισμα. Ο Σπαλέτι, ο Μαντσίνι, ο Ουγέ, δεν έχουν πείσει πως σε αυτό το επίπεδο έχουν αυτό το κάτι που σε μετατρέπει σε μαέστρο. Ο Ράικαρντ πέρυσι βασίστηκε πολύ στην οξυδέρκεια των σταρ του, αλλά ο ίδιος δεν έχει πείσει πως είναι στο πιο ψηλό σκαλί. Ο Βενγκέρ, την αξία του οποίου κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, την πάτησε από τον Κούμαν ακριβώς γιατί οι παίκτες του δεν εκμεταλλεύτηκαν τις πολλές ευκαιρίες που είχαν. Εκείνο το απρόβλεπτο του 5% που έλεγε ο Χάπελ...