Kριτήριο η πρόκριση (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Είναι διατυπωμένο πολλές φορές τον τελευταίο καιρό ότι από το αποτέλεσμα με τη Σαχτάρ θα πρέπει να κριθεί αν θα μείνει ή όχι ο Σόλιντ. Θεωρώ πως το δείγμα που έχουμε εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο -και θα έχει γίνει δύο, όταν φτάσουμε στο τέλος της σεζόν- θα είναι αρκετά μεγάλο για να κριθεί ο Νορβηγός ανάλογα. Ο Ολυμπιακός, κακά τα ψέματα, όποιον προπονητή και να είχε, θα μπορούσε να φτάσει στην κατάκτηση του νταμπλ πέρυσι. Το ίδιο μπορεί να επαναληφθεί και φέτος. Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι χιλιοειπωμένοι και δεν ξαναγυρνάω στα ίδια. Ακόμα και τώρα, σε μία περίοδο αμφισβήτησης, στα καλά του ο Ολυμπιακός, αν πιάνει ένα επτά στα δέκα, δεν μπορεί να χτυπηθεί από μία άλλη ομάδα στην πατρίδα μας. Οπότε, δεν νομίζω ότι το αντικειμενικό κριτήριο για τον Σόλιντ μπορεί να είναι οι εγχώριες διοργανώσεις. Αλλά τι ψάρια έπιασε ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ, που ήταν και ο μέγιστος στόχος διάκρισης;

Η 3η θέση θεωρώ ότι θα δώσει μία ευκαιρία στον Σόλιντ, έστω και στη δεύτερη αξιολογικά διοργάνωση της Ευρώπης, να δείξει κάποια πράγματα. Σε αυτά τα δύο χρόνια είδα να γίνεται ένα βήμα μπρος -αν και η νίκη εκτός, που θα ήταν το ουσιαστικότερο βήμα ψυχολογικά, δεν ήρθε- και πέντε πίσω. Γιατί ο Ολυμπιακός που γνωρίζαμε τουλάχιστον είχε μια συγκεκριμένη λογική στην έδρα του και έπαιρνε τις περισσότερες φορές νίκες. Τώρα τον είδαμε να παραδίδεται αμαχητί εντός και εκτός να παλεύει καλά, χωρίς να φτάνει στον πολυπόθητο στόχο.

Ως ποιότητα μπάλας δεν μπορώ να αναγνωρίσω ότι υπάρχει έντονη κάποια πινελιά του Νορβηγού στην ομάδα. Με τους αυτοματισμούς, με τους οποίους ο Ολυμπιακός πορεύθηκε όλα αυτά τα χρόνια, πηγαίνει και φέτος και το ίδιο γινόταν και πέρυσι. Αλλαξαν ορισμένοι ποδοσφαιριστές, αλλά αυτό δεν φέρνει αποτελέσματα. Διότι μία ομάδα πρέπει να φέρει την ταυτότητα και του προπονητή. Προσωπικά δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεται κανείς κάτι διαφορετικό. Δεν έχω δει κάτι τέτοιο στον Θρύλο του τελευταίου ενάμιση χρόνου. Το να παίξω 4-3-3 ή 4-4-2 και το ότι ο τάδε προπονητής παίζει έτσι και αυτό είναι σήμα κατατεθέν δεν σημαίνει τίποτα. Αλλωστε, το σύστημα που εφαρμόζει ο τεχνικός του Ολυμπιακού λίγες ομάδες μπορούν να το παίξουν καλά σε όλη την Ευρώπη. Ούτε το σύστημα όμως αποτελεί το αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς ενός προπονητή. Αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα που εισπράττει το κοινό μέσα στο γήπεδο. Κάτι ικανοποιητικό, που να βοηθήσει την ομάδα σε αυτή τη διετία, δεν έχω δει. Με αγωνιστικά και μόνο κριτήρια και όχι με βάση τα αποτελέσματα μπορεί να κριθεί το έργο του Νορβηγού στον Ολυμπιακό.