Δεν είναι τελικός, αλλά μία ακόμη κρίσιμη βραδιά

Σε κάθε προκριματική φάση υπάρχουν βραδιές που έχουν πιο ξεχωριστή σημασία από τις υπόλοιπες. Στον δρόμο για την πρόκριση στο EURO της Πορτογαλίας, η νίκη μέσα στη Σαραγόσα ήταν το κλειδί. Για να πάμε στην Αυστρία το 2008, κρατηθήκαμε όρθιοι στη Νορβηγία και πήραμε τη μεγάλη νίκη μέσα στην Τουρκία. Προκειμένου δε, να πάμε στη Νότιο Αφρική, την υπέρβαση αναγκαστήκαμε να την κάνουμε στην Ουκρανία στα μπαράζ. Στην πρόκριση για τα τελικά του EURO στην Πολωνία, μείναμε όρθιοι στο Ζάγκρεμπ με την Κροατία πριν τους νικήσουμε στο «Γ. Καραϊσκάκης».

ΤΟ ΜΑΤΣ στη Ζένιτσα είναι μία από αυτές τις καθοριστικές νύχτες. Απομένουν έξι ακόμη μάχες για την ολοκλήρωση των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου και στέκομαι σε αυτή την έκφραση, αφού θα συμφωνήσω με τον Φερνάντο Σάντος, ότι το παιχνίδι με τη Βοσνία δεν είναι «τελικός». Πάντα άλλωστε πρέπει να θυμόμαστε πως τα προκριματικά είναι ένας μαραθώνιος και όχι κούρσα 100 μέτρων. Κατά τη διάρκειά του σίγουρα υπάρχουν κρίσιμες καμπές και σε μία από αυτές θα δοκιμαστούμε αύριο το βράδυ. Ναι, τυχόν ήττα θα μας βάλει σε μειονεκτική θέση, ωστόσο δεν τελειώνει κάτι στη Ζένιτσα. Οπως και σε περίπτωση νίκης μας θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα, αλλά δεν θα έχουμε προκριθεί ακόμη στα τελικά. Μην πάτε μακριά, έπειτα από τη νίκη με τους Κροάτες τον Οκτώβριο του 2011, θυμάστε για πόση ώρα οι Γεωργιανοί μας είχαν με την πλάτη στον τοίχο, μέχρι τη φωτοβολίδα του Φωτάκη και το πλασέ του Χαριστέα, που μας έδωσαν τελικά τη νίκη;

Ο ΣΑΝΤΟΣ ξέρει πολύ καλά πως τέτοια ματς, σαν αυτό στη Βοσνία ή εκείνο με τη Σλοβακία που νικήσαμε με το γκολ του Σαλπιγγίδη, αποτελούν από μόνα τους πρόκληση για τον Ελληνα διεθνή. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι ιδιαίτερο για να τον έχεις σε εγρήγορση. Τα μεγαλύτερα προβλήματα πάντα μας τα έφερναν τα ματς που ξεκινάμε ως απόλυτο και ακλόνητο φαβορί! Οι κλήσεις δεν έκρυβαν κάποια έκπληξη πλην της κλήσης του Γιούρι Λοντίγκιν, ο οποίος δίκαια κέρδισε τη θέση του τρίτου τερματοφύλακα, με τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί φέτος στη SKODA Ξάνθη.

ΑΠΟ ΤΑ πρώτα πλάνα και σκέψεις, μοιάζει πιθανό να παίξουμε με τον Σαμαρά στην κορυφή της επίθεσης και τους Σαλπιγγίδη, Χολέμπας στα άκρα. Η κίνηση αυτή δείχνει μια διάθεση να κερδίσει η ομάδα τρεξίματα από τον ακραίο του Ολυμπιακού, αλλά και κράτημα μπάλας στην κορυφή.

ΕΙΝΑΙ ENΑ από τα κλασικά παιχνίδια, στα οποία η Εθνική μας ομάδα ευνοείται. Μαθημένη να αντέχει την πίεση και να χτυπά σε μία φάση, με την οποία συνήθως «κλέβει» τα αποτελέσματα. Οι Βόσνιοι σίγουρα είναι εντυπωσιακοί στον όμιλο, έχοντας σημειώσει 15 τέρματα, όμως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι απέναντι στη δική μας άμυνα δεν έχουν καταφέρει να σκοράρουν, τις δύο τελευταίες φορές που μας συνάντησαν, τόσο στον Πειραιά τον Οκτώβριο όπως και στη Ζένιτσα τον Αύγουστο του 2011.

ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ, το παιχνίδι να θυμίζει αρκετά εκείνο με την Κροατία εκτός έδρας για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος τον Σεπτέμβριο του 2010. Η βραδιά στην οποία θα βρεθούν οι έξι βασικοί μας ποδοσφαιριστές από τη μεσαία γραμμή και κάτω, συν τους δύο ακραίους, θα κρίνει πολλά.

ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ απουσίες των Σαλίχοβιτς και Πιάνιτς για τους Βόσνιους δεν θα πρέπει να μας καθησυχάσουν. Είναι δεδομένο ότι θα δεχτούμε διαστήματα έντονης πίεσης, όπως επίσης πρέπει να θυμόμαστε πως τέτοιο στυλ παιχνιδιού αυτή η ομάδα μπορεί να το απορροφήσει χωρίς κραδασμούς. Οσο μάλιστα θα κυλά το παιχνίδι, θα μπορεί να κερδίσει και μέτρα στο γήπεδο, ψάχνοντας το γκολ της νίκης, το οποίο σε έναν ακόμη μαραθώνιο θα τη φέρει πιο κοντά στην πρώτη θέση του τερματισμού. Αλλά πρώτος στόχος οφείλει να είναι το μηδέν στην άμυνα. Από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα! Οποια μεγάλη νίκη κάναμε αυτά τα δέκα χρόνια που έχουμε αλλάξει επίπεδο, τη σημειώσαμε επειδή άντεξε το ανασταλτικό μας κομμάτι. Και αυτό είμαι σχεδόν βέβαιος πως θα συμβεί και αύριο το βράδυ.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ γήπεδο, το 2006 είχαμε πάρει μία πολύ σπουδαία νίκη με 4-0, σε ένα ματς πάντως που η εικόνα του ήταν πλασματική. Δεν ήμασταν τόσο καλοί όσο δείχνει το σκορ που μας κολακεύει και για πάρα πολλή ώρα το παιχνίδι βρισκόταν στη κόψη του ξυραφιού, στο 0-1, από ένα πέναλτι που είδε ο Ρώσος διαιτητής Μπασκάκοφ σε σέντρα του Γιαννακόπουλου (και δεν ήταν, αφού η μπάλα είχε χτυπήσει στο κολλημένο χέρι ενός αμυντικού) πριν αποβάλλει λανθασμένα τον Πάπατς στο 52' για μαρκάρισμα του Σπάχιτς στον Γιαννακόπουλο. Τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους στην τελευταία βραδιά που ο Ζαγοράκης φόρεσε σε επίσημο ματς τη φανέλα με το εθνόσημο. Τα αναφέρω απλά για να θυμόμαστε πως τα διαιτητικά λάθη είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι, είτε υπέρ μας είτε εις βάρος μας και καλό είναι να μην επηρεαστούμε από οποιαδήποτε απόφαση!

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ αύριο είναι πολύ κρίσιμο, ωστόσο δεν είναι τελικός. Και αυτό καλό είναι να το έχουμε στο μυαλό μας, όχι για να είμαστε πιο χαλαροί, αλλά ακριβώς επειδή αυτό θα μας κάνει να είμαστε πιο έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε το ματς.