Συνοικέσιο που οδήγησε στον απόλυτο έρωτα (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου του 1989 το ποδόσφαιρο μπήκε για πρώτη φορά στα σπίτια των φιλάθλων από διαφορετική συχνότητα. Οσοι έψαξαν στην κρατική τηλεόραση απογοητεύθηκαν, αφού τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη γαλλική Οσέρ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μετέδιδε το MEGA. Ηταν το πρώτο από τα πολλά... πολιτισμικά σοκ στο νέο στάτους που διαμορφωνόταν με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης στη χώρα μας. Εάν στα υπόλοιπα πράγματα η προέλαση των «νέων δυνάμεων» εις βάρος της κρατικής τηλεόρασης ήταν σαρωτική, διαμορφώνοντας σύντομα ένα καινούργιο τοπίο, στα αθλητικά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Κι αυτό επειδή σωρεία σημαντικών γεγονότων παρέμενε υπό τη σκέπη της ΕΡΤ και η μάχη τα επόμενα χρόνια εξελίχθηκε σε μια τεράστια σκακιέρα συμφερόντων. Εκείνο το ματς το MEGA... αναγκάστηκε να το πάρει. Ηταν περισσότερο γάμος από συνοικέσιο παρά από έρωτα. Το ποδόσφαιρο έμοιαζε με... αναγκαίο κακό, αφού έφερνε κόσμο, αλλά όχι το προφίλ των τηλεθεατών που πιθανότατα ονειρευόταν ένα νέο κανάλι. Εκείνο το συνοικέσιο, όμως, οδήγησε σε σφοδρό και απόλυτο έρωτα!

Οσο κι αν ακούγεται σήμερα αστείο, το 1989 τα κανάλια δεν πλήρωναν δραχμή για να μπαίνουν στα γήπεδα τις Κυριακές και να έχουν αθλητικές εκπομπές. Ενώ το μπάσκετ ήδη ήταν πιο μπροστά, με ξεχωριστές συμφωνίες για την Α1 και κυρίως για το φιλέτο της εποχής, που ήταν οι αγώνες του Αρη στην Ευρώπη, στο ποδόσφαιρο τα πράγματα ήταν πρωτόγονα. Η πρώτη χρονιά που το ελληνικό πρωτάθλημα κοστολογήθηκε ήταν το 1991-92 και αυτό για επιλεγμένα ματς!

Η έκρηξη έγινε όταν το καλοκαίρι του 1992 το MEGA συμφώνησε με την ΕΠΑΕ για την (ιστορική πλέον) εκπομπή «Λεπτό προς Λεπτό», με την άμεση σύνδεση με όλα τα γήπεδα και πολλές ζωντανές μεταδόσεις. Το φράγμα τού ενός δισ. δραχμών έσπαγε και από τότε τα χρήματα μπήκαν στο ποδόσφαιρο ορμητικά. Η άφιξη του Filmnet (μετέπειτα SuperSport) το 1994 έβαζε και τη συνδρομητική τηλεόραση στο παιχνίδι, με τα χρήματα να εκτοξεύονται στα ύψη, όταν πια ο (αλήστου μνήμης) Alpha Digital εμφανίστηκε στο προσκήνιο το καλοκαίρι του 2001.

Η αλλαγή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε Τσάμπιονς Λιγκ το 1992, αν και αρχικά ήταν τηλεοπτικό προϊόν που ανήκε στην ΕΡΤ, στη διετία που ακολούθησε, λόγω της μη παρουσίας ελληνικών ομάδων, δεν μπήκε στο πετσί του κόσμου. Μόλις το 1994 πέρασε στο MEGA σε συνδυασμό με τη νίκη-πρόκριση της ΑΕΚ στη Γλασκώβη και έγινε το πιο αγαπημένο φετίχ των ποδοσφαιρόφιλων. Τα χρήματα πια, με την είσοδο του συνδρομητικού καναλιού στην όλη ιστορία από φέτος, είναι πολλά για τις ελληνικές ομάδες, οι οποίες, πέραν των χρημάτων της ΟΥΕΦΑ, παίρνουν και σημαντικό μερίδιο από το λεγόμενο τηλεοπτικό pool.

Αν σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ελληνικής τηλεοπτικής ζωής δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως η ιδιωτική τηλεόραση βελτίωσε το συνολικό επίπεδο, στα αθλητικά αυτό είναι βέβαιο. Στα δελτία ειδήσεων η βελτίωση υπήρξε άμεση και για πολλά χρόνια, αφού θυμάμαι ότι στην ΕΡΤ μέχρι το 1989 αυτά που λέγαμε ήταν ένα ραδιοφωνικό απόσπασμα με ελάχιστη εικόνα (κυρίως από κάποιο ξένο ματς) στο τέλος. Ομως, από το 2000 και ύστερα, σιγά σιγά στα δελτία ειδήσεων τα αθλητικά έγιναν είδος προς εξαφάνιση, όπως και οι αθλητικές εκπομπές, με εξαίρεση την κρατική τηλεόραση. Βλέπετε και οι μεγαλύτεροι έρωτες περνούν κρίσεις.

Σε επίπεδο, όμως, μεταδόσεων και γεγονότων η κάλυψη πια είναι όπως στο εξωτερικό. Η συσσωρευμένη πείρα ετών των σκηνοθετών, εικονοληπτών και παραγωγών και οι πολλοί εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι φέρνουν αρτιότερη εικόνα στον τηλεθεατή, χωρίς φυσικά να λείπουν και τα... οφσάιντ. Από την πολύ φτωχή εικόνα όμως της δεκαετίας του '80, η απόσταση είναι τεράστια. Ακόμα και η καθιέρωση του συστήματος PAL στο σήμα μετάδοσης, που είναι πολύ πιο ευκρινές από τον προκάτοχό του, το SECAM, με τα ξεθωριασμένα χρώματα, βελτίωσε το τελικό προϊόν, κάτι που το μάτι του μέσου τηλεθεατή μπορεί να μην εξηγεί τεχνικά, αλλά το εισπράττει ασυναίσθητα.

Τα χρήματα που το συνδρομητικό κανάλι, κυρίως, αλλά και το MEGA, o ΑLPHA και ο ANT1 έριξαν στην αγορά, ανάγκασαν την ΕΡΤ να αναδιπλωθεί και να προασπίσει τα κεκτημένα της. Αλλωστε, η κρατική τηλεόραση στο μοναδικό πράγμα αυτά τα 17 χρόνια που μπόρεσε στις θεαματικότητες να σταθεί ισάξια των αντιπάλων της ήταν οι αθλητικές μεταδόσεις. Τώρα, η συζήτησή μας καλύτερα να μην επεκταθεί στο αν ο ρόλος της κρατικής τηλεόρασης είναι να ανταγωνίζεται τον ιδιώτη σε οικονομικούς πλειστηριασμούς, διότι δεν θα βγάλουμε άκρη.

Αλλωστε, με αυτό το κομμάτι ουσιαστικά ήθελα να υπενθυμίσω τα γενέθλια της ιδιωτικής TV και τη συμβολή της στο αθλητικό οικοσύστημα. Δεν λέω «ανάπτυξης», διότι απλώς, για να μην ξεχνιόμαστε, χωρίς τα χρήματα της τηλεόρασης πολλά κομμάτια του ελληνικού αθλητισμού -και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου- δεν θα άντεχαν.

Αν κάποια θα ήταν καλό να υπάρχουν, ακόμα και ζημιογόνα, δεν τίθεται θέμα. Το ερώτημα υπάρχει γι' αυτούς που πλούτισαν από τα χρήματα της τηλεόρασης με το να λυμαίνονται τους συλλόγους και τα σπορ που υποτίθεται πως υπηρετούσαν!