FC: Το ένστικτο της επιβίωσης

Τι είχαν ακούσει και διαβάσει οι παίκτες της Μπαρτσελόνα πριν τη ρεβάνς με τη Μίλαν; Ότι τέλειωσαν, άδειασαν, έκλεισε ο κύκλος τους, καιρός να παραδώσουν τα σκήπτρα, τέλειωσε η ντόπα, κορέστηκαν, μόνο ότι θα πέσουν στη Σεγούντα δεν ειπώθηκε! Ποιο ήταν το μοναδικό κακό που είχε συμβεί στην πραγματικότητα πριν τον επαναληπτικό με τη Μίλαν; Απλά είχαν αποκλειστεί από το Κύπελλο Ισπανίας και τέλος. Το πρωτάθλημα το έχουν στο τσεπάκι, η δεύτερη συνεχόμενη ήττα από τη Ρεάλ απλά τους τσαλάκωσε λίγο και έπρεπε να βρουν τρόπο να απαντήσουν στο 2-0 του πρώτου αγώνα στο Μιλάνο. Σιγά τα λάχανα δηλαδή.

Είναι αλήθεια ότι η Μπαρτσελόνα παρουσίασε σημάδια κάμψης, κοιλιάς ή χαλάρωσης τον τελευταίο καιρό - απόλυτα λογικό, αφού στην Πριμέρα δεν έχει ανταγωνισμό και η έλλειψη δυνατών παιχνιδιών σε κάνει μαλθακό και σου χαμηλώνει τον βαθμό συγκέντρωσης. Κάτι ανάλογο έπαθε κι ο Ολυμπιακός όταν έπρεπε να πάει να παίξει με τη Λεβάντε. Μέσα στη γενική χαλαρότητα οι Καταλανοί, αμέσως μετά τη διακοπή του Champions League πήγαν στο Μιλάνο για να παίξουν με τον αυτόματο κόντρα στη Μίλαν κι έχασαν 2-0. Όχι 3-0 ή 4-0 που θα ήταν περίπου σκορ αποκλεισμού, αλλά ένα σκορ - καμπανάκι, που χτύπησε ακόμα πιο εμφατικά μετά τις δυο ήττες από τη Ρεάλ.

Εκεί ακριβώς μίλησε πολύ περισσότερο από την ποιότητα των παικτών της και τα συστήματα που έχουν αφομοιώσει εδώ και τόσα χρόνια ο εγωισμός των μεγάλων της παικτών - όχι μόνο ο ποδοσφαιρικός, αλλά και ο «σκέτος». Του Μέσι, του Τσάβι, του Ινιέστα, του Πικέ, του Πουγιόλ. Αυτών δηλαδή που δεν ανέχονταν να τους λοιδωρούν αυτοί που τους αποθέωναν, να τους λένε τελειωμένους επειδή αποκλείστηκαν από το κύπελλο κι έχασαν ένα ματς πρωταθλήματος χωρίς βαθμολογικό κόστος, να τους απαξιώνουν επειδή «τόλμησαν» να χάσουν ένα ματς με 2-0, λες και έχουν υπογράψει ισόβιο συμβόλαιο με τη νίκη ή λες και η Μίλαν είναι η Κωλοπετεινίτσα της Ευρώπης.

Αυτοί οι παίκτες φαντάζομαι ότι μαζεύτηκαν, συζήτησαν και βρήκαν τι πρέπει να κάνουν, χωρίς καμία προπονητική νουθεσία ή ανάλυση τακτικής. Άλλωστε από το καλοκαίρι που έφυγε ο Πεπ, σε καθεστώς αυτοδιαχείρισης έχουν μπει, αφού ούτε ο βοηθός του Πεπ ούτε ο βοηθός του Τίτο είναι προπονητικές οντότητες που μπορούν να προσθέσουν το παραμικρό στο παιχνίδι της Μπάρτσα. Απέδειξαν από το πρώτο λεπτό στο «Καμπ Νου» αυτό που όλοι εμείς οι λιγότερο βιαστικοί είχαμε υποψιαστεί, ότι δηλαδή δεν «τέλειωσαν» ποδοσφαιρικά, ούτε για φέτος ούτε γενικώς, και ανανέωσαν το ραντεβού τους με το σεντόνι.

Τώρα το μετά, είναι μια άλλη ιστορία: με ποιον θα ανταμώσουν; Σε τι κατάσταση θα είναι; Θα λειτουργήσει πάλι η αυτοδιαχείριση ή η αυτοσυντήρηση; Θα αντιδράσουν όπως με τη Μίλαν στη ρεβάνς αν πάλι στραβώσει το πρώτο παιχνίδι; Θα τα δούμε όλα στην ώρα τους. Ας μην είμαστε - πάλι - τόσο βιαστικοί.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr