FC: Μέλι έχει ο Ερνέστο;

Υπάρχουν μερικοί ξένοι παίκτες και προπονητές που πέρασαν από την Ελλάδα, και θα είναι πάντα σημεία αναφοράς. Και οι επόμενοι που έρχονται, θέλουν - δεν θέλουν, πάντα θα μπαίνουν στη σύγκριση μαζί τους. Πάντα ας πούμε θα λέμε για τον Ομπράντοβιτς και τον Ίβκοβιτς στο μπάσκετ, για τα μαγικά του Τζιοβάνι, για τον μοναδικό τρόπο που αντιλαμβανόταν την άμυνα ο Χένρικσεν, για την αίσθηση του γκολ του Βαζέχα, για το όργωμα της αριστερής πλευράς του Τζόρτζεβιτς και της δεξιάς του Γκαλέτι. Όχι ότι υποτιμάμε τους Έλληνες, αλλά συνήθως οι ξένοι που έρχονται να δουλέψουν εδώ, είναι ήδη «ονόματα» (με λίγες εξαιρέσεις όπως τον «Τζόλε» ή τον Κριστόφ), συν ότι έχουμε και μια «ξενομανία» ως Έλληνες,

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι ένας από τους λίγους ποδοσφαιρικούς προπονητές, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, που έχουν γίνει τόσο δυνατό σημείο αναφοράς στην Ελλάδα και τους παραδέχονται με σεβασμό όχι μόνο οι φίλοι του Ολυμπιακού αλλά και φίλοι άλλων ομάδων - πέρα από καλός προπονητής, ήταν και ένας άνθρωπος που δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα με τη συμπεριφορά του να του προσάψεις το παραμικρό. Κι άλλα «ονόματα» πέρασαν από τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια (Τεν Κάτε, Ζίκο, Μουνιόθ, Φερέρ), αλλά ο Ερνέστο δεν συγκρίνεται με κανέναν: οι φίλοι του Ολυμπιακού τον νοσταλγούν όχι μόνο για τους τίτλους που κατέκτησε αλλά και για το ελκυστικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα, τόσο ο Ζαρντίμ όσο και ο Μίτσελ συγκρίνονται μαζί για ό,τι κάνουν ή δεν κάνουν, οι παίκτες που έφυγαν τον αποθεώνουν και αυτοί που έμειναν πολύ θα ήθελαν να το κάνουν κι αυτοί, αλλά δεν μπορούν για προφανείς λόγους.

Το αξιοπερίεργο βέβαια δεν είναι που ο Ερνέστο λατρεύτηκε στην Ελλάδα, αλλά ότι έφτασε περίπου να λατρεύεται στην Ισπανία μέσα σε λίγους μήνες: ερχόμενος στην Ελλάδα δεν είχε κανένα τρομερό όνομα, απλά όλοι τον παραδέχονταν σαν έναν εργατικό και μεθοδικό προπονητή. Επιστρέφοντας όμως, με μπόλικους τίτλους στο βιογραφικό του, εμπειρία Champions League και δουλειά που ξέφυγε από τα ελληνικά σύνορα και φάνηκε και παραέξω (να κι ένας που προόδευσε ερχόμενος στην Ελλάδα και δεν έκανε βήματα πίσω), ανέλαβε τη Βαλένθια - αρχικά - για λίγους μήνες και τώρα η ομάδα θέλει να τον «δέσει» για καιρό. Εκείνος όμως αντιστέκεται, όπως έκανε και όταν ήταν εδώ και έχει τους λόγους του, όπως είχε και εδώ...

Ο Ερνέστο γοητεύει τους ανθρώπους της ομάδας όπου εργάζεται, διότι δεν κάνει ούτε δημόσιες σχέσεις, ούτε προσπαθεί με κολακείες να κερδίσει πόντους. Η δουλειά του είναι το όπλο του και η εικόνα της ομάδας σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους και λένε όσα χρειάζεται να πουν. Αλλά επειδή δεν θέλει να λειτουργεί ούτε με τη νοοτροπία της «μονιμότητας», ούτε με την ασφάλεια του «δημοσίου υπαλλήλου», για να δεσμευθεί για παραπέρα, θέλει εγγυήσεις για καλύτερα πράγματα. Στην Ελλάδα ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν μπορούσε να του τις δώσει, λόγω χαμηλής ανταγωνιστικότητας του πρωταθλήματος - αν οι αντίπαλοι αποδυναμώνονται, τότε ο Ολυμπιακός δεν έχει λόγο να ξεπαντελονιαστεί για να φέρει παίκτες και ακόμα κι αν το έκανε, η ευρωπαϊκή υπέρβαση δεν θα ήταν εξασφαλισμένη. Επιπλέον στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Βαλβέρδε έπιασε ταβάνι: τι άλλο να κάνει; Να πάρει ακόμα ένα νταμπλ; Δεν θα του πρόσθετε κάτι παραπάνω στο βιογραφικό του.

Αλλά η Ισπανία είναι άλλη ιστορία, αρκεί να συντρέχουν οι προϋποθέσεις: αν η διοίκηση της Βαλένθια του παρουσιάσει ένα πλάνο, που θα τον πείσει ότι η ομάδα μπορεί να στρώσει οικονομικά, να μην χρειάζεται να πουλάει κάθε καλοκαίρι ό,τι καλύτερο διαθέτει, ότι μπορεί να ενισχυθεί και να γίνει ανταγωνιστική όπως για παράδειγμα είναι φέτος η Ατλέτικο, τότε ο Ερνέστο θα έχει λόγους να μείνει. Διαφορετικά, υπάρχει η καψούρα που λέγεται Μπιλμπάο, με όλες τις δυσκολίες αλλά και όλες τις βασκικές ομορφιές της και στο βάθος του μυαλού, μπορεί να υπάρχουν και πιο μεγαλεπήβολα σχέδια: δεν το συζητάμε ότι ο Βαλβέρδε είναι κλάσεις καλύτερος από κάθε Βιλανόβα του κόσμου τούτου, αλλά εγώ τον θεωρώ καλύτερο κι από κάθε άλλο Ισπανό προπονητή της γενιάς του και - τουλάχιστον - στο ίδιο επίπεδο με προπονητές εξαιρετικούς που εργάζονται στην Ισπανία, όπως είναι ο Σιμεόνε και ο Πελεγκρίνι.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr