FC: Λίγη υπομονή, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν

Πέρα από τους παραδοσιακούς οπαδούς των διάφορων ξένων ομάδων, που ξέρουν πολύ καλά για ποιο λόγο έγιναν Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Γιουβέντους, Γιουνάιτεντ ή Λίβερπουλ, για κάτι που είδαν κάποτε, μια εποχή σπουδαίας μπάλας ή για κάποιους παιχταράδες που τους έκαναν να αγαπήσουν και την συγκεκριμένη ομάδα και το ίδιο το ποδόσφαιρο, υπάρχουν ένα σωρό τύποι που πάνε όπου φυσάει ο άνεμος.

Που «έγιναν Λίβερπουλ» όταν οι Άγγλοι έπαιξαν εκείνον τον ανεπανάληπτο τελικό στην Κωνσταντινούπολη κόντρα στη Μίλαν, που «έγιναν Γιουνάιτεντ» το ‘99, που «έγιναν Τσέλσι» τον Μάιο μετά απ’ όσα κατάφερε η ομάδα του Ντι Ματέο τότε, που «έγιναν Μπαρτσελόνα» τα τελευταία χρόνια όπου οι Καταλανοί έπαιρναν τον έναν τίτλο μετά τον άλλο. Όχι ότι σκαμπάζουν και τίποτα από συστήματα, παίκτες ή τακτικές, τον Μέσι ξέρουν και τον Πικέ που είναι κι ομορφόπαιδο και είναι με τη Σακίρα, τον Γκουαρδιόλα και κανα-δυο άλλους, ίσα - ίσα για να παριστάνουν ότι ξέρουν όταν πέσουν σε ποδοσφαιρο-κουβέντα.

Όλοι αυτοί οι μύστες του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου, απεφάνθησαν ότι «τέλειωσε η Μπαρτσελόνα» μετά το 1-3 από τη Ρεάλ. Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν από αύριο οι γνώσεις τους εμπλουτιστούν με το μαγευτικό όνομα Βαράν, που μέχρι χθες νόμιζαν ότι το λέμε όταν ο Πέπε με τον Σέρχιο Ράμος κάνουν τάκλιν σε αντίπαλο και τους βαράν’... Αυτοί που αποθέωναν τόσα χρόνια τη Μπαρτσελόνα «για την μπαλάρα που έπαιζε» τώρα τη βρίσκουν «βαρετή και προβλέψιμη».

Αυτοί που έσταζαν μέλι για τον Μέσι, τώρα κοιτούν λάγνα τον Κριστιάνο. Αναρωτιέμαι πόσο γαργάρα θα τα κάνουν όλα αυτά, αν πάει η Μπάρτσα στο «Μπεναμπέου» και κάνει διπλό: θα ξαναγυρίσει το ρεύμα σαν τα νερά του Ευρίπου;

Εμείς οι υπόλοιποι, που χαιρόμαστε τις νίκες της ομάδας που υποστηρίζουμε αλλά δεν βγαίνουμε να φωνάζουμε ότι ξημέρωσε μια άλλη εποχή και ότι τέλειωσε η βασιλεία των Καταλανών, ακόμα κι αν υποστηρίζουμε τη Ρεάλ, κρατάμε μικρό καλάθι. Οκ, η Μπαρτσελόνα ήταν κακή, ήταν επίσης κακή με την Μίλαν και μασκάρεψε φέτος πολλά προβλήματα, κακοτεχνίες και ατέλειες λόγω των βαθμών που πέταξε στα σκουπίδια η Ρεάλ και της κόντρας ανάμεσα στον Μουρίνιο και τους «πάλιουρες».

Η Ρεάλ ήταν κακή φέτος σε ένα μεγάλο κομμάτι της χρονιάς κι αυτό έκανε τη Μπάρτσα να δείχνει καλύτερη απ’ ό,τι είναι, παρά το γεγονός ότι δεν ανανέωσε τα κύτταρά της, δεν πήρε έναν ακόμα αξιόπιστο κεντρικό αμυντικό, δεν πήρε έναν τερματοφύλακα της προκοπής, δεν πήρε back-up του Ντάνι Άλβες και ο ρημάδης ο χρόνος δεν κάνει διακρίσεις ούτε για τους σπουδαίους σαν τον Πουγιόλ ή τον Τσάβι. Παρά το γεγονός επίσης ότι πορεύτηκε με τον βοηθό του Πεπ και στη συνέχεια με τον βοηθό του βοηθού, όταν ο Τίτο Βιλανόβα μπήκε στο νοσοκομείο.

Επιπλέον, όλη η ψύχωση με το ρεκόρ σκοραρίσματος του Μέσι, οδήγησε σε μια κάκιστη διαχείριση του υλικού (που δεν είναι και τόσο ποιοτικό και πλούσιο πίσω από 14-15 παίκτες), με βασικούς παίκτες να κάνουν συνεχόμενα παιχνίδια σε φουλ ρυθμό, με τον Μέσι να παίζει πάντα και παντού και το αποτέλεσμα είναι να δείχνει κουρασμένος, κορεσμένος και μπουκωμένος στα τέλη Φλεβάρη.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Ίσως και τίποτα. Αν η Μπάρτσα κερδίσει στο «Μπερναμπέου» τη Ρεάλ και στη συνέχεια περάσει τη Μίλαν και προκριθεί στο Champions League, όλες οι «έγκριτες αναλύσεις» για το τέλος της, θα πάνε στα σκουπίδια και η ομάδα θα έχει δείξει ότι απλά έκανε μια κοιλιά και πέρασε έναν κακό μήνα, τον οποίον άφησε πίσω. Λίγη υπομονή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν κι όπως ακριβώς «αυτοκρατορίες» δεν χτίζονται σε δυο ματς και σε έναν μήνα, δεν γκρεμίζονται κιόλας τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr