FC: Η εκδίκηση της αλόγιστης υπερβολής

Πριν 50 χρόνια δεν υπήρχε ίντερνετ. Και ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός. Άλλα πίστευε, διαφορετικό ήθος πρέσβευε, προς τα αλλού πορευόταν.

Οι τίτλοι στις αθλητικές εφημερίδες της χώρας ήταν στην καθαρεύουσα και ήταν κομψοί. Μα κι όταν «γύρισε το γράμμα» στη δημοτική, πάλι υπήρχε μέτρο. Οι τίτλοι περιέγραφαν το περιεχόμενο των κειμένων και τα κείμενα αντανακλούσαν τον τίτλο που είχαν από πάνω τους. Η ιδιοτέλεια ήταν περιορισμένη στο ελάχιστο και αυτό ήταν λογικό. Έτσι ήταν, γιατί έτσι όφειλε να είναι. Έτσι ήταν γιατί... πως αλλιώς να γινόταν δηλαδή; Εικόνα σου, ήταν, κοινωνία και σου έμοιαζαν.

Οι ψιλο-αντιπαραθέσεις άρχισαν πριν καμιά 15αριά χρόνια, όταν ξεκίνησε η άνθιση του «οπαδικού Τύπου». Στην αρχή σεμνά, μετά με μεγαλύτερη συχνότητα διότι το «τσίγκλισμα» στον τίτλο έφερνε πελάτες στο περίπτερο. Ο κόσμος «αγόραζε» πώλωση, όχι τοσο διότι την πίστευε όσο διότι η εποχή με την οποία συνέπεσε (πρώτη δεκαετία 00’s) οι αγελάδες ήταν όλες τροφαντές, τα περισσότερα προβλήματα λυμένα και υπήρχαν καθημερινά χρήματα στην τσέπη. Σιγά μη δεν περισσεύει ένα ευρώ τη μέρα για να κάνουμε την καυλάντα μας...

Όσο τα γήπεδα γέμιζαν, όσο οι ομάδες ξόδευαν μυθικά ποσά σε μεταγραφές και μισθοδοσία, οι οπαδικές πλήθυναν. Μαζί τους και οι «κανονικές» αθλητικές. Η πίτα μεγάλη και (ως εκ τούτου) ο συναγωνισμός εντονότατος. Λύση; Η γνωστή. Υπερβολή, κόντρα και ίντριγκα. Και δώστου υπερθετικοί και δώστου διογκωμένες κατινιές και δώσε παρασκήνιο στο λαό, να ‘χει να διαβάζει στο καφενείο και την ξαπλώστρα.

Και μετά στέρεψαν τα λεφτά και μαζί και το κέφι. Ταυτοχρόνως το πρωτάθλημα έγινε ξαφνικά υπόθεση μιάμισης ομάδας, τα νεύρα τεντώθηκαν, κάποια σάιτς σύραν το χορό μεταβαλλόμενα σε χρόνο dt σε «Αυριανή του αθλητικού ίντερνετ» και γενικά το κλίμα άρχισε να μυρίζει φορμόλη. Τι έκαναν οι εφημερίδες; Ποια στρατηγική επέλεξαν για να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στο νέο τοπίο; Καμία. Ή μάλλον σχεδόν καμία, όπου «σχεδόν» η απόφαση να εντείνουν την πώλωση και τον βερμπαλισμό, σε μια ύστατη προσπάθεια να κρατήσουν το κοινό τους που φυλλοροούσε.

Αποτέλεσμα; Οι πανελλαδικές κυκλοφορίες των αθλητικών εφημερίδων να έχουν πέσει κάτω από τις 70.000 (69.400 για το διάστημα Ιανουάριος-Οκτώβριος 2012, στοιχεία από ΕΙΗΕΑ) και πλέον οι λέξεις στα πρωτοσέλιδα να αποκαλύπτονται γυμνές, μέσα στην κωμικότητά τους. Χλαπάτσα έδωσαν, χλαπάτσα λαμβάνουν. Είχαν την επιλογή να πράξουν διαφορετικά. Τώρα πια είναι αργά, ακόμη κι αν είχαν τον τρόπο ν’ ανοίξουν χώρο σχολίων (aka «μπε-φαπ») στις σελίδες, δύσκολα θα σώζονταν. Τώρα πια, η troll-όσφαιρα έχει το λόγο.

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr