Φανταστείτε ένα ποδόσφαιρο χωρίς την τηλεόραση! (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Αν ο Σκωτσέζος μηχανικός Τζον Λότζι Μπερντ ήξερε τι αλλαγές θα έφερνε στην ανθρωπότητα η εφεύρεσή του, ποιος γνωρίζει τι θα έκανε; Στις 2 Οκτωβρίου του 1925, στο εργοστάσιο του σπιτιού του, μπόρεσε να ολοκληρώσει σε πρώιμη μορφή την τηλεόραση.

Η «τσίχλα των ματιών» όπως έλεγε ο Σερ Χιου Γκριν (ο άνθρωπος που δημιούργησε τον... μύθο του BBC) είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Η δύναμή της τεράστια.

Η επιβολή τύπου και κανόνων εδώ και σχεδόν πενήντα χρόνια επιβάλλεται από αυτή την εφεύρεση. Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε πώς θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς την τηλεόραση. Καλύτερος, θα πείτε. Πιθανότατα.

Επί της ουσίας όμως θα ήταν ένας κόσμος πολύ λιγότερο παγκοσμιοποιημένος. Πολύ λιγότερο πληροφορημένος. Αν και οι Αμερικανοί, που ευθύνονται για δεκάδες ανόητα ρητά, επιμένουν ότι κάτι συμβαίνει μόνο αν το έχει δείξει η τηλεόραση, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Μπορείτε να σκεφτείτε πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα όταν ακόμα δεν υπήρχε τηλεόραση; Η δύναμη της εικόνας έχει καταλυτική παρουσία. Τίποτε δεν υπήρξε πιο επικοινωνιακά ισχυρό από κάποια δευτερόλεπτα εικόνας. Το ότι μία φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις θα μπορούσε να αντικατασταθεί με το μία τηλεοπτική εικόνα ισοδυναμεί με χιλιάδες προτάσεις!

Στο ποδΟσφαιρο, για να μπούμε στα δικά μας, φαντάζεστε μία ζωή χωρίς τηλεόραση; Πρώτον, το άθλημα θα είχε φαλιρίσει συνολικά! Το 80% των εσόδων του ποδοσφαίρου, πρωτογενώς ή δευτερογενώς, προέρχονται από την τηλεόραση. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα σώζουν τις μεγάλες διοργανώσεις αλλά και τα πρωταθλήματα.

Οι διαφημίσεις στα γήπεδα και στις φανέλες δεν θα είχαν αξία, αν δεν υπήρχε τηλεόραση. Η εξάπλωση του σπορ σε κάθε γωνία του πλανήτη δεν θα συνέβαινε χωρίς τη «μαγική εικόνα». Τα ξένα πρωταθλήματα που μεταδίδονται, όπως το αγγλικό, σε 200 χώρες θα είχαν ποτέ την ίδια διεισδυτικότητα;

Το Τσάμπιονς Λιγκ θα έδινε ποτέ αυτά τα υπέρογκα ποσά στις ομάδες, αν δεν υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη; Και φυσικά ποιος θα ήξερε σε άλλη χώρα τον Ροναλντίνιο, τον Μπέκαμ και τον Ανρί χωρίς αυτή την εφεύρεση του Σκωτσέζου μηχανικού; Όλα είναι σχετικά και κάθε απάντηση δεκτή.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι χωρίς την τηλεόραση δεν θα είχαμε το ριπλέι για τις αμφισβητούμενες φάσεις! Και θα χάναμε τις απολαυστικές βραδιές με τους τηλεκριτικούς-αρχιδιαιτητές, που δεν συμφωνούν ούτε στα βασικά στις κρίσεις τους! Πέναλτι λέει ο ένας, τίποτε λέει ο άλλος.

Οφσάιντ λέει ο ένας, δεν επηρεάζει τη φάση λέει ο άλλος. Πέρασε τη γραμμή λέει ο ένας, τι λέει ο άλλος; Δεν πέρασε, μπράβο, το βρήκατε! Και αυτούς περιμένουν την Κυριακή το βράδυ με αγωνία οι ίδιοι οι διαιτητές για να δουν αν έκαναν λάθος ή όχι! Λες και ύστερα από τέτοια... ενδελεχή ανάλυση βγάζουν άκρη!

Πάνε σχεδόν 30 χρόνια από τότε που ο (πρώην πρόεδρος της ΦΙΦΑ και διεθνής διαιτητής ο ίδιος) σερ Στάνλεϊ Ράους έλεγε ότι πριν η τηλεόραση καλύψει τα ματς, ο κόσμος έβριζε τους ρέφερι για λάθη που δεν έκαναν, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να αποδειχτεί το δίκιο τους.

ΜετΑ την τηλεόραση, υποστήριζε, τους βρίζει βλέποντας τις φάσεις και για τα λάθη που έκαναν και γι' αυτά που δεν έκαναν, επειδή ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δει! Πιο σοφή και διαχρονική κουβέντα για τα τηλεοπτικά ριπλέι δεν έχω ακούσει.

Τουλάχιστον αν το ριπλέι έμπαινε φυσιολογικά στη ζωή του ποδοσφαίρου για περιπτώσεις που η μπάλα πέρασε τη γραμμή σε μία πρώτη φάση, θα υπήρχε και μία δικαίωση της ύπαρξής του.

Όμως οι καρεκλοκένταυροι της ΦΙΦΑ υπό τον Μπλάτερ, που από άποψη διορατικότητας δεν πλησιάζει στο... νυχάκι του Ράους, επιμένουν ότι το πιο λαοφιλές σπορ δεν θα ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν το ράγκμπι, το κρίκετ και το χόκεϊ στο χόρτο με τη χρήση του βίντεο στο γήπεδο.
Είναι πρόσφατη άλλωστε η ιστορία με τον Ζιντάν και τον Ματεράτσι, στον τελικό του Μουντιάλ. Ενώ είναι κοινό μυστικό ότι ο πέμπτος διαιτητής είδε σε ριπλέι τη σκηνή, σώζοντας τον Ελιζόντο από τεράστιο σφάλμα, αν παραδεχόταν ότι έτσι έγινε, θα έπρεπε να τιμωρηθεί με βάση τους (απαρχαιωμένους) κανονισμούς.

Είναι πολλά τα λεφτά που διακυβεύονται, οπότε η λογική του ανθρώπινου λάθους βοηθάει όλο το παρασιτικό κύκλωμα να λειτουργεί! Και να φανταστείτε πως ο κακόμοιρος ο Τζον Λότζι Μπερντ δεν έβγαλε χρήματα για την τεράστια εφεύρεσή του. Ποιος ξέρει πόσες φορές θα έτριξαν τα κόκαλα στον τάφο του!