Ένας Λουκάς θα την έσωζε…

Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που ο Λουκάς Μπάρλος έφυγε από τη ζωή και το κενό του μοιάζει μεγαλύτερο από ποτέ, με την αγαπημένη του ΑΕΚ να βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας στη Σούπερ Λίγκας αντιμετωπίζοντας το φάσμα του υποβιβασμού και της χρεοκοπίας για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Δυστυχώς «θείος Λουκάς» ή έστω κάποιος σαν κι αυτόν δεν υπάρχει για να βγάλει τον ιστορικό σύλλογο από το αδιέξοδο. Ας όψεται ο καρκίνος του πνεύμονα που μας τον στέρησε λίγο πριν κλείσει τα 80 του χρόνια, στις 20 Οκτωβρίου του 1999.

Τι κι αν δεν ήταν… εκ γενετής φίλος της ΑΕΚ, αλλά του Άρη. Αγάπησε το «Δικέφαλο Αετό» περισσότερο από οποιονδήποτε και οτιδήποτε, πρόσφερε ανυπολόγιστες υπηρεσίες από το 1974 μέχρι το 1981 κι έφτασε να καταστραφεί οικονομικά υποθηκεύοντας την περιουσία του για χάρη της ομάδας. «Δεν ήθελα να πάρω από την ΑΕΚ, μόνο να δώσω ήθελα.
Δεν είμαι επενδυτής εγώ και μάλλον δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο», συνήθιζε να λέει και ουδέποτε μετάνιωσε που έδωσε όλο του το είναι για την ΑΕΚ. «Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε στην ΑΕΚ. Αυτή η ομάδα είναι ό,τι σημαντικότερο είχα στην ζωή μου», τόνιζε.

Ο Λουκάς Μπάρλος ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου το Σεπτέμβριο του 1974, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για την ομάδα, αφού μετά το πρωτάθλημα του 1971 η «Ένωση» είχε τερματίσει τρίτη και δύο φορές πέμπτη με μεγάλα ονόματα της ομάδας να αποχωρούν ή να αποσύρονται. Ο νέος πρόεδρος επανέφερε την ΑΕΚ στο δρόμο των επιτυχιών με κινήσεις που αποδείχτηκαν ευεργετικές. Προσέλαβε τον Φράντισεκ Φάντροκ ως προπονητή, έφερε στην ομάδα τον Θωμά Μαύρο και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν. Τη σεζόν 1976/77 η ομάδα έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA, το 1978 κατέκτησε το νταμπλ υπό την καθοδήγηση του Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι, ενώ το 1979 πήρε ξανά το πρωτάθλημα με τον Φέρεντς Πούσκας στον πάγκο και τον Μίμη Δομάζο «στρατηγό».

Ο αναμορφωτής της ΑΕΚ πιστώνεται την κατασκευή της «σκεπαστής» εξέδρας στο πάλαι ποτέ Νίκος Γκούμας, τη δημιουργία του κλειστού γηπέδου μπάσκετ παραπλεύρως, αλλά και τη δημιουργία των ακαδημιών που ανέδειξαν σπουδαίους παίκτες όπως οι Στέλιος Μανωλάς, Βαγγέλης Βλάχος και Σπύρος Οικονομόπουλος. Το 1981 αποφάσισε να αποχωρήσει βλέποντας τον αθλητισμό να γίνεται αμιγώς επαγγελματικός, τους προέδρου να βαπτίζονται σταδιακά επενδυτές και τις οικονομικές του δυνατότητες να είναι πλέον περιορισμένες.

Η σκυτάλη πέρασε σε μία σειρά από διοικήσεις που δεν άντεξαν στο βάρος της σύγκρισης και πρόσφεραν στην ΑΕΚ μόνο ένα Κύπελλο (1983) από το 1981 μέχρι το 1988.

Η τωρινή ΑΕΚ έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ έναν Λουκά Μπάρλο. Έναν άοκνο εργάτη, με ανιδιοτελή αγάπη για το σύλλογο κι όχι απαραίτητα μεγάλο πορτοφόλι, για να τη βγάλει από το αδιέξοδο. Δυστυχώς, όμως, σαν το «θείο Λουκά» δύσκολα θα ξαναβρεί…