Ματς που δεν μπορείς να κερδίσεις, καλό είναι να μην τα χάνεις

Αν κάτι επιβεβαιώθηκε το βράδυ της Παρασκευής στο γήπεδο «Καραϊσκάκη», ήταν αυτό που όλοι λέγαμε από την εποχή της κλήρωση των προκριματικών του Μουντιάλ. Ότι οι Βόσνιοι θα είναι οι σημαντικότεροι αντίπαλοι μας και το μεγαλύτερο εμπόδιο στο δρόμο για τη Βραζιλία.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Σε ένα ματς μοιρασμένο, με την Ελλάδα να έχει τις ευκαιρίες και να μπορεί να υποστηρίζει ότι ήταν οριακά καλύτερη, κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτό το 0-0 αδικεί κάποια από τις δύο ομάδες. Ο Σάντος στο δεύτερο ημίχρονο έκανε σωστές κινήσεις και προσπάθησε να αλλάξει τη ροή του αγώνα, αλλά δυστυχώς αυτές οι αλλαγές δεν του βγήκαν. Ίσως να φταίνε σε αυτό και οι πολλές διακοπές του ματς που δεν ευνόησαν σε καμία περίπτωση το ρυθμό.

Σε τελική ανάλυση και αν αναλογιστεί κανείς τα προβλήματα της ελληνικής άμυνας στα οποία ήρθε να προστεθεί ο τραυματισμός και η αναγκαστική αλλαγή του Μαλεζά, δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είναι αποτυχία η ισοπαλία κόντρα στον Τζέκο, τον Ιμπίσεβιτς και τον Μισίμοβιτς.

Αν σκεφτούμε επίσης ότι δεν την πατήσαμε όπως με την Ελβετία πριν από τέσσερα χρόνια και τουλάχιστον έχουμε τον ένα βαθμό, επιβεβαιώνεται η θεωρία που λέει ότι ματς που δεν μπορείς να κερδίσεις, καλό είναι να μην τα χάνεις.

Σίγουρα είμαστε σε λίγο χειρότερη θέση από ότι ήμασταν πριν την έναρξη του ματς, αλλά τα πράγματα είναι απλά. Στο ματς της Τρίτης στη Μπρατισλάβα πάμε πλέον για τρεις βαθμούς για να συνεχίσουμε να παλεύουμε με τους Βόσνιους για την πρώτη θέση.