Αλλαγή νοοτροπίας και όχι προπονητή

O Παναθηναϊκός απέκτησε νέα διοίκηση και τώρα ο Γιάννης Αλαφούζος και οι συνεργάτες του οφείλουν να αρχίσουν να ασχολούνται σοβαρά με τα πραγματικά προβλήματα. Αυτά φυσικά και δεν είναι ο Σπάθας που έβγαλε κίτρινη κάρτα στον Σπυρόπουλο ούτε καν οι άλλοι διαιτητές με τους οποίους καταπιάνεται στο twitter, αλλά η έλλειψη οποιουδήποτε αγωνιστικού πλάνου από την ομάδα μέσα στο γήπεδο.

Ο Ζεσουάλντο Φερέιρα αφού εξάντλησε κάθε δικαιολογία, προτίμησε πριν από λίγες μέρες να κάνει τη (συνηθισμένη) επίθεση στον Τύπο, την οποία κάθε τεχνικός στη δύσκολη θέση που βρίσκεται ο Πορτογάλος αισθάνεται πως οφείλει να πράξει. Γιατί; Μα, πολύ απλά προσβλέποντας στα πρόσκαιρα ερείσματα που του δίνει στην κερκίδα (και στη διοίκηση) η κίνηση αυτή. Το έχουν κάνει στο παρελθόν και άλλα ονόματα, που κάθισαν στον «πράσινο» πάγκο, οπότε δεν περίμενα διαφορετική αντιμετώπιση από ένα στριμωγμένο άνθρωπο. Εκείνο που ανέμενα όμως από το περιβάλλον του κυρίου Αλαφούζου ήταν να ενημερώσει τον Πορτογάλο τεχνικό για το πόσο σκληρά (στο όριο της αγένειας) αντιμετωπίστηκαν άλλοι στο παρελθόν στον ίδιο πάγκο όταν στράβωναν τα αποτελέσματα.

Προπονητές που οι περισσότεροι ήταν πραγματικές φυσιογνωμίες, από τον Στέφαν Μπόμπεκ, τον Λάκη Πετρόπουλο, τον Μορέιρα, τον Γκόρσκι, τον Στέφαν Κόβατς, τον Γκμοχ, τον Σενέκοβιτς, τον Τόμισλαβ Ιβιτς, τον Μπένγκτσον, τον Οσιμ για να φτάσουμε στην τελευταία δεκαετία, στον αείμνηστο Κυράστα και τον Φερνάντο Σάντος. Αναφέρω και δύο τεχνικούς που προσωπικά έκρινα ιδιαίτερα αυστηρά, τους Μαλεζάνι και Τεν Κάτε, για να μην εξαιρέσω από τη λίστα τον Βίκτορ Μουνιόθ, τον Πεσέιρο αλλά και τον Νίκο Νιόπλια που παρά το νταμπλ που κατέκτησε, κατασπαράχτηκε από τα πρωτοσέλιδα του Τύπου!

Με γνώμονα όλα αυτά, ο κύριος Φερέιρα θα έπρεπε να ενημερωθεί πως έχει αντιμετωπιστεί με πάρα πολλή προσοχή και σεβασμό από τον ελληνικό Τύπο. Και αυτό παρ' ότι επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός μετράει αποκλεισμούς από την Οντένσε και τη Μακάμπι, ενώ συνετρίβη με 3-0 στη Σλοβενία κάνοντας τη Μάριμπορ να μοιάζει με Μπαρτσελόνα! Σε εποχές Γιώργου Βαρδινογιάννη δεν θα είχε μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής! Και δεν λέω φυσικά πως συμφωνώ με την τακτική που έκανε κάποτε ο καπετάνιος, το αντίθετο μάλιστα, αλλά είναι και ένα μέτρο σύγκρισης των εποχών!

Εκείνο που κάνει τους όποιους δύσπιστους με τη δουλειά του να αναρωτιούνται είναι αν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Και αυτό διότι είναι φανερή η έλλειψη αγωνιστικού πλάνου. Ο ΠΑΟ είναι μία ομάδα που δεν μπορεί να φέρει καν την μπάλα στην περιοχή, οπότε ας αφήσουμε καλύτερα το κλασικό του πρόβλημα, την έλλειψη γκολτζή στην άκρη. Πέρσι το τρικ με τον Λέτο (που προέκυψε και δεν σχεδιάστηκε) βγήκε και όσο ο Αργεντινός άντεχε, κρατούσε τον σύλλογο στην κορυφή! Φέτος όμως ο σχεδιασμός μοιάζει να είναι ανύπαρκτος και φυσικά η εύκολη δικαιολογία που έρχεται στα χείλη όλων είναι η οικονομική δυσπραγία. Αυτό όμως δεν μπορεί να λειτουργεί σαν καραμέλα.

Ο Γιάννης Αλαφούζος έκανε πραγματικά μία μεγάλη προσπάθεια και να του απονείμουμε τα εύσημα γι' αυτό, αφού εάν δεν έμπαινε μπροστά, τα πράγματα θα ήταν τραγικά για τον ΠΑΟ, ωστόσο η αλήθεια είναι πως όλη αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την ανεπάρκεια κάποιων στελεχών. Όποιος δεν κάνει τη δουλειά του ας πηγαίνει στο καλό. Χειρότερο πράγμα από το να νιώθουν οι ποδοσφαιριστές πως ένας προπονητής λειτουργεί ως τμηματάρχης του Δημοσίου, μην μπορώντας να βάλει φωνές αλλά και που δεν τον κουνάει κανένας, είναι το γενεσιουργό πρόβλημα της μετριότατης εικόνας που εμφανίζει η ομάδα στο γήπεδο. Παίκτες αγύμναστοι ως επί το πλείστον, που κάνουν ντρίμπλα και δεν μπορούν να έχουν την έκρηξη που απαιτείται για να ξεφύγουν από τον αντίπαλο, αμυντικοί αργοί στις επιστροφές τους, χαφ που τρέχουν μόνο με την μπάλα και χωρίς δυνάμεις για να μαρκάρουν και να καλύψουν χώρους καθώς και επιθετικοί τσακωμένοι με το γκολ. Αυτό είναι αποκαρδιωτικό θέαμα. Ο νέος πρόεδρος του ΠΑΟ ξέρει πολύ καλά πως στα καράβια ο καπετάνιος έχει την τελική ευθύνη για τις δυσλειτουργίες.

Ο ΠΑΟ δεν χρειάζεται άμεσα αλλαγή προπονητή. Όμως πρέπει αυτός που έχει να σηκώσει τα μανίκια και να κάνει συγκρούσεις και τομές. Αν τα πράγματα δεν στρώσουν άμεσα, τότε ίσως μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη θα ήταν καλό να συζητηθεί ξανά η περίπτωσή του. Μέχρι τότε όποιος και να έρθει, με ένα ρόστερ που σχεδίασε ο ίδιος ο Πορτογάλος εν λευκώ, θα πρέπει να παλέψει με αντίξοες συνθήκες και θα είναι κρίμα και άδικο!