Κάθε βαθμός χρυσάφι, κάθε ήττα καταστροφή (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Έχοντας ξεκινήσει τη χρονιά από τη 13η θέση της ειδικής βαθμολογίας της ΟΥΕΦΑ, το ελληνικό ποδόσφαιρο ξέρει πως το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ αποτελεί το κλειδί για το μέλλον. Διαιρώντας διά του έξι (αριθμός των ομάδων που έχουμε φέτος στην Ευρώπη), κινδυνεύουμε στο τέλος της χρονιάς να χάσουμε έναν καλό αριθμό πόντων. Αυτόν του 2002-2003, όταν ο ΠΑΟ είχε φτάσει στα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και η ΑΕΚ έως τους «16». Πράγμα που σημαίνει πως παλεύοντας για να κρατηθούμε πάνω από τη 15η θέση, την τελευταία που δίνει δικαίωμα εκπροσώπησης με δύο ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Ελλάδα έχει ανάγκη για βαθμούς. Το ΟΥΕΦΑ δίνει αυτή την ευκαιρία, αν ο Παναθηναϊκός κάνει δύο νίκες στα ματς με τη Μέταλουργκ και στη συνέχεια περάσει και από τον όμιλο.

Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ οφείλουν να πάρουν όσο περισσότερους πόντους μπορούν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και να πλασαριστούν τουλάχιστον στην τρίτη θέση, που θα τους φέρνει στους «32» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.
Η Ξάνθη έχει πια την εμπειρία και, μετά την εξαιρετική παρουσία της κόντρα στη μετέπειτα φιναλίστ της διοργάνωσης Μίντλεσμπρο, πρέπει να αποκλείσει την Ντιναμό Βουκουρεστίου. Εχει μάλιστα ομάδα ικανή να κάνει ζημιές και στη συνέχεια.
Ο Ηρακλής με τους Πολωνούς της Βίσλα δεν είναι σε άσχημη θέση. Η ομάδα, που πέρυσι αποκλείστηκε δύσκολα από τον Παναθηναϊκό στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, βασίζεται στην έδρα της και την πολύ καλή άμυνά της. Αν οι παίκτες του Κωφίδη πάνε καλά και παίξουν όπως πραγματικά μπορούν, γιατί να μην είναι και αυτοί στους ομίλους;
Ο Ατρόμητος, φυσικά, θα είχε δύσκολη κλήρωση, αλλά αυτή ήταν καταδικαστική. Η κάτοχος του τροπαίου Σεβίλλη, που χθες βράδυ κόντραρε την Μπαρτσελόνα για το ευρωπαικό Σούπερ Καπ, είναι πολύ μακριά από κάθε άποψη.
Αν θα μπορούσε να δώσει έστω και ένα πόντο, θα ήταν θρίαμβος, αλλά αυτό δεν μπορούμε να το υπολογίζουμε! Κάθε βαθμός στη φετινή σεζόν θα είναι χρυσάφι. Κάθε πόντος χαμένος, καταστροφή.

Ξέρω πως έχει πλάκα για τους ορκισμένους οπαδούς να γελούν αν χάνει ο αντίπαλος, αλλά οι Ολυμπιακοί, οι ΑΕΚτζήδες, οι Παναθηναϊκοί, οφείλουν να αντιληφθούν πως η ήττα ενός είναι ζημιά για όλους. Ενας βαθμός του ενός μπορεί να σώσει τον άλλο, αν είναι πρωταθλητής το 2009, και να γλιτώσει την ταλαιπωρία ενός ολόκληρου προκριματικού γύρου. Ή ακόμα και να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ ως δεύτερος, αντί για το ΟΥΕΦΑ. Και φυσικά πολύ σύντομα, από το 2008 κιόλας, με μόλις τέσσερις ομάδες να παίρνουν τα εισιτήρια για την Ευρώπη, η θέση του Ιντερτότο θα είναι βάλσαμο! Για να γίνει λίγο αντιληπτό το πόσο πολύ ξεπέσαμε από τις δόξες και τα μεγαλεία της έκτης θέσης και των τριών ομάδων στο Τσάμπιονς Λιγκ το 2002, αρκεί να πούμε πως από τις χώρες που είναι στην προνομιούχο οκτάδα ή, έστω, από την ένατη Ρωσία μάς χωρίζουν 25 ολόκληρες νίκες! Μαζί με την Τουρκία, την Τσεχία τη Βουλγαρία και την Ελβετία, είμαστε πολύ κοντά και θα παλέψουμε για να κρατηθούμε πάνω από το όριο. Που πρακτικά τι σημαίνει; Πως αν πέσουμε στη 16η θέση, από το καλοκαίρι του 2009 μόνο ο πρωταθλητής θα βγαίνει στο Τσάμπιονς Λιγκ, αρχίζοντας από τον δεύτερο προκριματικό γύρο του Ιουλίου! Καληνύχτα και καλή τύχη!