Ο Ζίντελαρ, ο Σπαρβάσερ και τα άλλα παιδιά!

Όταν η μοίρα αποφασίσει να γράψει ιστορία, η αλήθεια είναι πως καταφέρνει να ξεπεράσει και τους πιο ευφάνταστους σεναριογράφους του Χόλιγουντ.

Μόνο ένας διεστραμμένος νους θα επέλεγε να ρίξει την Ελλάδα στα … νύχια της Γερμανίας που όχι μόνο είναι το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, αλλά και τα αισθήματα που τρέφουν οι Γερμανοί για την Ελλάδα κινούνται στα όρια του μίσους. Αμοιβαία τα αισθήματα, ωστόσο για εμάς είναι η πρώτη φορά που σε περίοδο πολιτικής όξυνσης θα κληθούμε να λύσουμε τις διαφορές με τον «εχθρό» και εντός αγωνιστικού χώρου.

Αντίθετα οι Γερμανοί, το έργο το έχουν ξαναδεί…

Πιο χαρακτηριστική ιστορία είναι η κόντρα της τότε Δυτικής Γερμανίας με τα …ξαδέλφια της Ανατολικής, η οποία έγινε σαν σήμερα το 1974. Για τις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών από την στιγμή που δημιουργήθηκε η Ανατολική Γερμανία το 1949 και ακόμη περισσότερο από τη στιγμή που υψώθηκε το Τείχος το 1961 χύθηκαν πολλοί τόνοι μελάνι. Όταν δε η κλήρωση έφερε αντιμέτωπες τις δυο χώρες στον πρώτο γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου που φιλοξενούσαν οι Δυτικοί όλοι συνειδητοποίησαν πως το ματς τους θα ήταν κάτι παραπάνω από μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Αν και οι δυο ομάδες είχαν ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση από τον όμιλο (χάρη στο 0-0 μεταξύ Αυστραλίας και Χιλής που είχε γίνει νωρίτερα), η αναμέτρηση διατηρούσε τα στοιχεία του ντέρμπι. Στο Αμβούργο ταξίδεψαν μόλις 1500 (αυστηρά επιλεγμένοι από το καθεστώς) οπαδοί από την Ανατολική Γερμανία.

Η καλά οργανωμένη ομάδα των Ανατολικών αιφνιδίασε τους Δυτικούς. Και οι δυο ομάδες είχαν ευκαιρίες για να σκοράρουν στο πρώτο ημίχρονο, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Παρόμοιο ήταν το σκηνικό και στο δεύτερο μέρος ώσπου στο 77’ μια μακρινή σέντρα βρήκε έξω από την περιοχή τον Γιούργκεν Σπαρβάσερ, ο οποίος κατάφερε να περάσει ανάμεσα από τους αμυντικούς της Δυτικής Γερμανίας και να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα του Ζεπ Μάγιερ.



Όταν το 1938 η Γερμανία κατέλαβε την Αυστρία, ζητήθηκε από το αστέρι της «Wunderteam» -της ομάδας-θαύμα της εθνικής Αυστρίας- Ματίας Ζίντελαρ να αγωνιστεί για την εθνική της Γερμανίας, εκείνος αρνήθηκε. Τόνισε πως η ηλικία του δεν του επέτρεπε να συνεχίσει να αγωνίζεται. Όπως ανέφερε αργότερα ο προπονητής της εθνικής Γερμανίας Ζεπ Χερμπεργεκρ «Ήξερα πως η άρνηση του σχετίζονταν με τις πολιτικές εξελίξεις. Όταν του είπα πως τον κατανοούσα φάνηκε απελευθερωμένος». Ωστόσο για τον Ζίντελαρ, δεν ήταν μόνο η άρνηση να αγωνιστεί για τους Γερμανούς, αλλά και οι φιλικές σχέσεις που είχε με τους Εβραίους που τον έβαλαν στη μαύρη λίστα των Ναζί.

Οι κατακτητές στο πλαίσιο των εορτασμών της Ανσλους (της Ένωσης των δυο χωρών) αποφάσισαν τη διεξαγωγή ενός φιλικού αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων. Το αποτέλεσμα ήταν προσυμφωνημένο. Το ματς έπρεπε να λήξει 1-1, όμως όπως λέγεται ο Ζίντελαρ έχασε τόσες πολλές ευκαιρίες προκειμένου να δείξει στον κόσμο πως το παιχνίδι ήταν στημένο. Παρ’όλα αυτά κάποια στιγμή αποφάσισε να ξεσπάσει…Η Αυστρία επικράτησε 2-0 και οι παίκτες έσπευσαν να πανηγυρίσουν μπροστά στην εξέδρα που βρίσκονταν οι Γερμανοί επίσημοι. Λίγο καιρό αργότερα ο Ζίντελαρ βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμα του από διαρροή υγραερίου. Ελάχιστοι πίστεψαν πως ο θάνατος του ήταν ατύχημα. Το 1978, οι δύο χώρες βρέθηκαν αντίπαλες στο Μουντιάλ της Αργεντινής. Οι Αυστριακοί (με τον Χέλμουτ Σενέκοβιτς στον πάγκο που αργότερα εργάστηκε και στις τρεις μεγάλες ομάδες του τέως ΠΟΚ στη χώρα μας) νίκησαν με 3-2 (με δυο τέρματα του Χανς Κρανκλ). Αυτή υπήρξε η πρώτη νίκη των Αυστριακών επί των Γερμανών μετά από 47 χρόνια και το παιχνίδι έμεινε στην ιστορία ως το «θαύμα της Κόρντομπα» Παραμένει ιστορικός στην Αυστρία ο τρόπος περιγραφής των γκολ από τον σχολιαστή της τηλεόρασης.



Εύη Μάνου