Μισοάδειο ή μισογεμάτο το ποτήρι;

Tην παραμονή της πρεμιέρας μιλώντας με τον Γιώργο Χελάκη αναρωτιόμασταν αν μας κάνει το 1-1. Μας κάνει, είπαμε. Στο ημίχρονο κάνοντας πάλι την ίδια κουβέντα για το 1-1, είπαμε «φέρ' το να φύγουμε, να σφυρίξει τώρα ο διαιτητής τη λήξη». Στο φινάλε πάλι γι' αυτό το 1-1 δεν ξέρουμε αν πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι ή όχι.

Είναι τέτοια η διακύμανση που είχε ο αγώνας και κυρίως η απόδοση της ομάδας μας που το ποτήρι δεν ξέρεις αν είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο. Αυτό θα το μάθουμε στο τέλος του ομίλου, ώστε να καταλάβουμε αν αυτός ο πόντος ήταν αρκετός ή θα μας κοστίσει η απώλεια των δύο βαθμών με βάση τα όσα εξελίχθηκαν σε όλη την αναμέτρηση.

Για την ώρα αυτή η ισοπαλία μάς κρατά μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης. Αυτή σε ένα μεγάλο ποσοστό θα κριθεί στο επόμενο ματς με την Τσεχία (θα είναι καταλυτικό το αποτέλεσμα). Το σίγουρο είναι ότι οι τρεις βαθμοί ήταν στο χέρι μας. Δεν είναι μόνο το πέναλτι που έπιασε ο ανέτοιμος και κρύος Πολωνός πορτιέρο. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία για την ολική ανατροπή, αλλά όχι και η μοναδική. Ηταν το οριακό οφσάιντ του Φορτούνη που δεν επέτρεψε να κατακυρωθεί το δεύτερο γκολ που θα σφράγιζε τον θρίαμβο. Ηταν η συνολική απόδοση στο β' ημίχρονο, ενώ όλα έμοιαζαν χαμένα. Η ενέργεια που έβγαλαν οι διεθνείς μας ήταν εντυπωσιακή. Ηταν τότε που η Πολωνία έδειχνε φοβισμένη και η ελληνική ομάδα έπαιζε με το πόδι πατημένο στο γκάζι, βλέποντας τη νίκη ως μονόδρομο. Κι όμως, το παιχνίδι έληξε ισόπαλο. Μπορούσαμε επίσης κάτι παραπάνω αν δεν κάναμε τόσο κακό ξεκίνημα.

Λάθος πάσες, τακουνάκια, έλλειψη ψυχραιμίας και συγκέντρωσης από τους διεθνείς μας έκαναν τους Πολωνούς να μοιάζουν με την Μπαρτσελόνα. Οι μισοί έπαιζαν κάτω του μετρίου και το παιχνίδι έφευγε από τα χέρια μας όταν ο Λεβαντόφσκι εντελώς μόνος έκανε το 1-0 και λίγο μετά, στο φινάλε του ημιχρόνου, μείναμε με δέκα παίκτες.

Απo τις δυο κίτρινες στον Παπασταθόπουλο μόνο η δεύτερη θα μπορούσε να δοθεί. Ολα αυτά έφεραν εκνευρισμό και πολλές διαμαρτυρίες που ήταν πιθανό να μας κοστίσουν ακόμη παραπάνω. Το σημαντικό όμως ήταν ότι παρ' όλα αυτά ήμασταν ακόμη μέσα στο παιχνίδι. Από τη στιγμή που δεν μας έκλεισαν πίσω ώστε να μας τελειώσουν, τότε είχαμε τις πιθανότητές μας. Η είσοδος του Σαλπιγγίδη και η αποφασιστικότητα των Ελλήνων παικτών άλλαξαν τη ροή. Μας έδωσαν φτερά και λυγίσαμε τους Πολωνούς. Με συγκλονιστικό τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, εξαιρετικό ως στόπερ τον Κατσουράνη, την άνοδο του Μανιάτη, τη βελτίωση του Χολέμπας και τον Σαμαρά να κρατάει σωστά την μπάλα φέραμε το ματς στην πλευρά μας. Κυνηγήσαμε τη νίκη με όλες μας τις δυνάμεις και με τον Φορτούνη να μπαίνει και να κάνει μεγάλη εμφάνιση, η αλήθεια είναι ότι το είχαμε το ματς. Αξίζει να σημειώσουμε ότι μπαλιά σαν αυτή που έβγαλε ο νεαρός μέσος στον Σαλπιγγίδη στη φάση του πέναλτι δύσκολα θα ξαναδούμε σε αυτή τη διοργάνωση. Το σίγουρο είναι ότι οι παίκτες του Σάντος τα έδωσαν όλα και τους αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθειά τους. Σε ένα ακόμη αγώνα έμειναν αήττητοι και μπλόκαραν τη διοργανώτρια μέσα στο σπίτι της. Εδειξαν ότι μπορούν πολλά. Αναμένουμε ανάλογη συνέχεια. Μπορούν…