Η τελευταία ευκαιρία

Ολοκληρώνοντας τα κομμάτια για τα τρία μεγάλα φαβορί αυτού του Euro, ύστερα από τη Γερμανία και την Ισπανία, δικαιωματικά μπαίνει στη λίστα και η Ολλανδία. Πριν από δύο χρόνια έγραφα για τους «οράνιε» πως θα πάνε μακριά στη Νότιο Αφρική, αφού διέθεταν εξαιρετικό κορμό και τα βασικά τους ατού είχαν κάνει καλή σεζόν. Στο «Soccer City» του Γιοχάνεσμπουργκ έφτασαν μία ανάσα από το να κατακτήσουν το Μουντιάλ, αλλά η απόκρουση του Κασίγιας στο πλασέ του Ρόμπεν, καθώς και το γκολ του Ινιέστα στην παράταση τούς στέρησαν την ευκαιρία.

Οι Ολλανδοί παραμένουν ένα συγκρότημα υψηλής ποιότητας, με σπουδαίους παίκτες, οι οποίοι έχουν ως ατού την τακτική τους πληρότητα. Πάντα ήταν ποδοσφαιρικά επαναστατικοί με άποψη και σύστημα, παρά το ότι μιλάμε για μία χώρα μόλις 16 εκατομμυρίων κατοίκων, που άλλαξε για πάντα τη σχέση του χώρου με το ποδόσφαιρο στα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Ο Ρίνους Μίχελς και στη συνέχεια ο Στέφαν Κόβατς με τον Αγιαξ, αλλά και ο Ερνστ Χάπελ με τη Φέγενορντ κατάφεραν με τέσσερα σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών να μετατρέψουν την επικρατούσα αντίληψη για το τι είναι ο χώρος στο ποδόσφαιρο, αφού η πίεση ψηλά και το τεχνητό οφσάιντ, καθώς και η διαρκής εναλλαγή θέσεων έφερναν αυξομειώσεις στις διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου, όπως πολύ εύστοχα είχε σημειώσει στο μπεστ σέλερ βιβλίο «Brilliant Orange» ο David Winner.

Οι δύο χαμένοι τελικοί του 1974 και του 1978, απέναντι στους διοργανωτές, σημάδεψαν για πάντα τους Ολλανδούς, αλλά στο Euro του 1988, με τον Μίχελς ξανά στον πάγκο δεκατέσσερα χρόνια μετά την ήττα στο Μόναχο από τη Γερμανία, η ιστορία τούς επέστρεψε ένα κομμάτι από αυτά που τους χρωστούσε!

Κατάφεραν να πάρουν το μοναδικό τους τρόπαιο (έως τώρα), με την παρουσία του Μάρκο Φαν Μπάστεν στην κορυφή, του Γκούλιτ σε ελεύθερο ρόλο και με τον Φάνενμπουργκ και τον Αρνολντ Μιούρεν να κάνουν παιχνίδι. Βέβαια όλα ξεκινούσαν από την αμυντική γραμμή του Ράικαρντ και του Κούμαν που άλλαξαν για πάντα τον ρόλο των κεντρικών αμυντικών!

Τότε, αν και ξεκίνησαν με ήττα από τους Σοβιετικούς στην Κολωνία, με 1-0, μόλις ο Μίχελς άλλαξε τον απογοητευτικό Τζόνι Μπόσμαν με τον Φαν Μπάστεν, ήρθαν όλα τούμπα. Οταν οι δύο ομάδες βρέθηκαν ξανά στον τελικό, θυμάμαι πως στο κέντρο Τύπου πριν αρχίσει το ματς σε συζητήσεις που κάναμε όλοι οι δημοσιογράφοι μεταξύ μας κανείς δεν έδινε τύχη στη Σοβιετική Ενωση! Ηταν εκείνη η αίσθηση που νιώθεις πως η μοίρα δεν θα τους άφηνε και πάλι στο Μόναχο με άδεια χέρια! Και πήραν το Κύπελλο με 2-0, με το δεύτερο γκολ του Φαν Μπάστεν να είναι το ωραιότερο που σημειώθηκε ποτέ σε Euro.

Η τωρινή Ολλανδία μπορεί να μην έχει κάποια τόσο έντονη προσωπικότητα, όπως ο Κρόιφ ή ο Φαν Μπάστεν, ωστόσο ο Σνάιντερ σε ελεύθερο ρόλο θα χωρούσε ακόμη και στη «χρυσή» ομάδα της δεκαετίας του 70. Το ίδιο και ο φετινός Φαν Πέρσι. Πριν από δύο χρόνια στη Νότιο Αφρική ο Σνάιντερ ήταν καταπληκτικός και ο Ρόμπεν έκανε σπουδαίο τουρνουά, σε αντίθεση με τον φορ της Αρσεναλ που απογοήτευσε, αλλά αυτή τη στιγμή μπορεί να πάρει πάνω του την ομάδα.

Η άνεση που έχει να αλλάζει πλευρές, αν παίξει στα άκρα μαζί με τον Ρόμπεν, δίνει άλλη διάσταση στο παιχνίδι και γι' αυτό ο Φαν Μάαρβαϊκ δοκίμασε να τους βάλει μαζί στην αρχική ενδεκάδα, προσθέτοντας τον Χούντελααρ στο φιλικό με τη Βουλγαρία σαν σέντερ φορ, όμως απογοητεύτηκε. Αν επιστρέψει στα φυσιολογικά, τότε ο Φαν Πέρσι πάει κορυφή και χωρά στην ομάδα ο Κάουτ, που το 2010 ήταν καταπληκτικός.

Με τη Βόρειο Ιρλανδία, πάντως, πήγε καλά στα άκρα ο Αφελάι, η παρουσία του οποίου προσδίδει ταχύτητα. Στον ρόλο του κρυφού κυνηγού που φτιάχνει παιχνίδι αλλά και σκοράρει ο Σνάιντερ παραμένει αδιαφιλονίκητα ο κορυφαίος. Το ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον Φαν ντερ Φάαρτ προκαλεί πονοκέφαλο στον προπονητή του και ο χαφ της Τότεναμ μάλλον θα είναι κρυφό όπλο από τον πάγκο.

Ο Φαν Μπόμελ παραμένει αναντικατάστατος στα χαφ μαζί με τον Ντε Γιονγκ, ενώ στο κέντρο της άμυνας ο Χέιτινχα μάλλον θα έχει παρτενέρ τον εξαιρετικό φέτος (αρχηγό της Φέγενορντ) Ρον Φλάαρ. Δεξιά στην άμυνα θα είναι ο κορυφαίος μπακ του Μουντιάλ το 2010 ο Φαν ντερ Βιλ, αν και σε αυτή τη διετία έμεινε στάσιμος, ενώ αριστερά μάλλον θα παίξει ο Βίλενς.

Κάτω από τα δοκάρια υπάρχει δίλημμα. Ο Στεκέλενμπουργκ έχει πείρα, αλλά δεν έκανε καλή σεζόν στη Ρόμα, αντίθετα από τον Κρουλ που ήταν έξοχος με τη Νιούκαστλ, όμως νομίζω πως ο πρώην γκολκίπερ του Αγιαξ όπως και το 2010 θα είναι βασικός.

Ο Γιόχαν Κρόιφ είχε μιλήσει πρώτος για την αλαζονεία που βγάζουν οι Ολλανδοί μέσα στο παιχνίδι. Ο Φαν Μάαρβαϊκ ξέρει πως αν τη χρησιμοποιήσει δημιουργικά, τότε η ομάδα του μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε. «Είμαστε πάρα πολύ καλοί στην καλή μας μέρα, αλλά πάντα ικανοί να τα γκρεμίσουμε όλα σε μία στιγμή», πίστευε το 2010 και συνεχίζει να το λέει και σήμερα.

Ο Ολλανδός τεχνικός δεν πιστεύει τους συναδέλφους του που κάνουν λόγο πως μία ομάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει πέντε συστήματα και εξηγεί, πως «μόνο ένα σχήμα μπορεί να είναι λειτουργικό, απλά καλό είναι οι ποδοσφαιριστές να αντιλαμβάνονται τις ιδιαιτερότητες της κάθε θέσης».

Είναι εύκολο φυσικά να το λέει αυτός που δουλεύει με Ολλανδούς, που από παιδιά δημοτικού έμαθαν τα βασικά με τον καλύτερο τρόπο! Το 4-2-3-1 γίνεται εύκολα 4-3-3 και 4-1-3-2 και ο Φαν Μάαρβαϊκ, αν και δηλώνει οπαδός της τακτικής που χρησιμοποιεί η Μπαρτσελόνα, είναι αρκετά πραγματιστής και ασπάζεται τη λογική Μουρίνιο! Ο κόσμος γκρίνιαξε για το υπέρμετρα σκληρό παιχνίδι στη Νότιο Αφρική, αλλά είναι βέβαιο πως αν είχε πάρει το τρόπαιο, θα συγχωρούσαν τον Φαν Μάαρβαϊκ!

Τι μπορεί να κάνει εδώ; Ισως η ακμή αυτής της ομάδας ήταν το 2010, αλλά πιστεύω πως θα φτάσει στα ημιτελικά. Από εκεί και ύστερα (όπως σε κάθε μεγάλο τουρνουά) χρειάζεται να έχεις αποθέματα για δύο ακόμη καλές βραδιές! Και αυτή μοιάζει η τελευταία ευκαιρία για μία χαρισματική φουρνιά!