«Προσγειωμένοι και με χαμηλά το κεφάλι»

Προσγειωμένοι πρέπει να μείνουν όλοι στις τάξεις της Εθνικής ομάδας προκειμένου να έχουμε ελπίδες για κάτι καλό στο Euro, σύμφωνα με τον Νίκο Νταμπίζα.

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής τόνισε στο sport-fm.gr τη σημασία της ύπαρξης παικτών στο ρόστερ που αγωνίζονται σε ξένα πρωταθλήματα, την ανάγκη για καλή παρουσία της αμυντικής μας γραμμής αλλά και για το ποιες πρέπει να είναι οι απαιτήσεις μας μετά το 2004 και τις επιτυχίες των τελευταίων ετών.

Τέλος αναφέρθηκε και στο νέο κεφάλαιο που ανοίγει στην καριέρα του, την προπονητική.

Συνέντευξη στον Αλέξη Περδίκη

Αναλυτικά, όσα είπε:

Πώς κρίνεις τις επιλογές του ομοσπονδιακού προπονητή, Φερνάντο Σάντος;

«Σαν μελλοντικός προπονητής δεν μπορώ να σχολιάζω συναδέλφους, είναι άτυπος κανόνας αυτό! Πάντα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και γνώμες, θεωρώ όμως ότι ο καθ ύλην αρμόδιος και αυτός που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τις ανάγκες της ομάδας, τον τρόπο που θέλει να παίξει και τα χαρακτηριστικά των παικτών γενικότερα, είναι ο κ. Σάντος και ο εκάστοτε προπονητής της ομάδας. Άποψή μου είναι ότι με μικρές αποκλίσεις, αυτές ήταν οι ιδανικές επιλογές όσον αφορά στον καταρτισμό της 25αδας και σε τελική ανάλυση της 23αδας και μόνο στο χορτάρι θα φανεί αν αυτές οι επιλογές ήταν πετυχημένες ή όχι. Σε γενικές γραμμές νομίζω πως δεν υπήρχαν τεράστιες εκπλήξεις. Ίσως μπορεί να γίνει μια κουβέντα για τη θέση του τερματοφύλακα και το θέμα της μη κλήσης του Διονύση Χιώτη που είχε μια πολύ καλή χρονιά με τον ΑΠΟΕΛ, αλλά και του Καρνέζη με τον ΠΑΟ. Είναι ιδιάζουσα η θέση του τερματοφύλακα και νομίζω πως ο κ. Σάντος πόνταρε περισσότερο στην εμπειρία παρά στην καλή αγωνιστική χρονιά του Χιώτη ή στο ταλέντο του Καρνέζη. Νομίζω πως βασίζεται περισσότερο στην εμπειρία και στο δέσιμο με την ομάδα που έχουν οι Χαλκιάς , Σηφάκης και Τζόρβας».

Σωκράτης Παπασταθόπουλος, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Κυριάκος Παπαδόπουλος αποτελούν τις πρώτες επιλογές του κ. Σάντος για την θέση του κεντρικού αμυντικού. Δεδομένου πως είναι η θέση που αγωνιζόσουν και εσύ, πώς αξιολογείς τους παραπάνω παίκτες;

«Θεωρώ ότι τα παιδιά αυτά είναι τα καταλληλότερα για τη στελέχωση της αμυντικής γραμμής αφού είναι αυτοί στους οποίους θα ασκηθεί η μεγαλύτερη πίεση. Οπότε η γραμμή άμυνάς μας πρέπει να βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή αγωνιστική κατάσταση. Ειδικά ο Παπασταθόπουλος με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο που έχουν παραστάσεις πλέον κάθε εβδομάδα σε αγώνες υψηλού επιπέδου, θα είναι μεγάλη βοήθεια. Ο Αβραάμ αν και το ξεκίνημά του δεν ήταν και το καλύτερο δυνατό στην αρχή της χρονιάς, πιστεύω ότι μέσω του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και του πρωταθλήματος, έχει ανοδική πορεία και έιναι από τα δυνατά χαρτιά της άμυνάς μας».

Αγωνίστηκες αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και μάλιστα το καλοκαίρι του ‘04 αγωνιζόσουν ήδη 6 χρόνια στην Νιούκαστλ. Πώς είναι τελικά η ψυχολογία ενός ποδοσφαιριστή που μπαίνει στο γήπεδο και κουβαλάει διαφορετικές παραστάσεις από μια διεθνή καριέρα; Αντιμετωπίζει διαφορετικά τον αντίπαλο παίκτη, με λιγότερο δέος ή φόβο;

«Είναι τεράστια η διαφορά όταν αντιμετωπίζεις κάθε εβδομάδα ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου από το να τους βρίσκεις απέναντί σου μόνο δύο φορές τον χρόνο είτε σε αγώνες με την Εθνική ομάδα είτε σε κάποιους ευρωπαϊκούς αγώνες με τον σύλλογό σου. Επίσης είναι τρομερή η διαφορά και από ψυχολογικής πλευράς αλλά και αγωνιστικού ρυθμού. Καλώς ή κακώς όταν έχεις άλφα δυνατότητες και παίζεις σε ένα χαμηλού επιπέδου πρωτάθλημα, δυστυχώς δεν πρόκειται να βελτιωθείς γιατί για να γίνει αυτό πρέπει να πιάσεις τα όριά σου. Όταν παίζεις σε μεγάλα πρωταθλήματα που είναι μία και δύο ταχύτητες γρηγορότερα από το δικό μας, τότε είσαι καλύτερα δυνατά προετοιμασμένος και προσεγγίζεις τα παιχνίδια με εντελώς διαφορετική ψυχολογία. Θεωρώ πως τα παιδιά αυτά θα έχουν ένα προβάδισμα έναντι κάποιων άλλων που παίζουν στο εγχώριο πρωτάθλημα».

Το 2004 δεν πήρες καθόλου χρόνο συμμετοχής. Πως βιώνει ένας ποδοσφαιριστής ένα τόσο μεγάλο γεγονός, ενώ βρίσκεται σε όλα τα παιχνίδια στον πάγκο;

«Όταν έρχεται μια τόσο μεγάλη επιτυχία και είσαι στον πάγκο, σίγουρα δεν το βιώνεις με τον τρόπο που το ζουν αυτοί που αγωνίζονται ούτε έχεις την ένταση του παιχνιδιού. Η χαρά που μοιράζεσαι όμως είναι η ίδια γιατί αυτή είναι και η έννοια της ομάδας. Θεωρώ ότι όσα παιδιά βρισκόμασταν εκεί και δεν πήραμε χρόνο συμμετοχής ή ακόμα και αυτοί που πήραν μικρό χρόνο, ήμασταν όλοι προνομιούχοι, γιατί ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το διανοηθεί ανθρώπινος νους. Συνεισφέρει καλύτερα στην λειτουργία της ομάδας όταν αυτοί που αγωνίζονται αλλά και αυτοί που βρίσκονται απ’ έξω, έχουν την ίδια προσέγγιση και συμπεριφορά αλλά και άποψη για την ομάδα. Πρέπει να είσαι ένα με αυτούς που παίζουν».

Ξεκινάμε (όπως και το 2004) με παιχνίδι απέναντι στους διοργανωτές και αντιμετωπίζουμε πάλι τους Ρώσους την τρίτη και τελευταία αγωνιστική. Δύο λόγια για τους αντιπάλους μας.

«Είναι κάποιες συμπτώσεις που επαναλαμβάνονται και θεωρώ ότι υπάρχει μια ιδιαιτερότητα σε αυτό τον όμιλο. Θεωρούμαστε ότι είμαστε κατά κάποιο τρόπο στο ίδιο επίπεδο με τους Τσέχους, με τους Ρώσους ακόμα και με τους Πολωνούς που ναι μεν δεν είναι το τεράστιο όνομα αλλά είναι οι διοργανωτές. Αυτό σημαίνει πως έχουμε ανέβει επίπεδο, κάτι που προκύπτει και από την παρουσία μας στα τελευταία ευρωπαϊκά και παγκόσμια ραντεβού. Νομίζω πως η Τσεχία έχει ένα προβάδισμα γιατί έχουν μια ομάδα σταθερά καλή και ταλαντούχα. Οι Ρώσοι είναι επίσης ταλαντούχοι αλλά είναι περισσότερο ομάδα ψυχολογίας. Αν βρεθούν σε κακή μέρα μπορείς να το εκμεταλλευτείς. Αν βέβαια τους πετύχεις με ανεβασμένη ψυχολογία και προηγηθούν μάλιστα, τότε δύσκολα τους γυρίζεις παιχνίδι. Τους Πολωνούς σαν διοργανωτές δεν μπορείς να τους υποτιμήσεις αφού έχουν ποδοσφαιριστές που παίζουν σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Είναι επιτυχία της ομάδας μας που θεωρείται ο όμιλος ισορροπημένος».

Μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ το γεγονός πως έχουμε ανέβει επίπεδο και ως αποτέλεσμα να μην παρουσιαστούμε με την απαιτούμενη συγκέντρωση;

«Είναι ζήτημα ψυχολογίας. Είναι μειονέκτημα γιατί δεν είμαστε συνηθισμένοι να είμαστε το φαβορί, αλλά σίγουρα η ψαλίδα έχει κλείσει σε σχέση με την Πορτογαλία. Δεν μας υπολογίζουν με τον ίδιο τρόπο και αυτό είναι ντεσαβαντάζ. Δεν πρέπει να θεωρήσουμε πως επειδή έχουμε ανέβει επίπεδο, αυτό φτάνει για να είμαστε ανταγωνιστικοί. Πρέπει να μπούμε με χαμηλά το κεφάλι και χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Η υπεραισιοδοξία και ο εφησυχασμός δεν μας ταιριάζει και δεν πρέπει να επηρεαστούμε από αυτό».

Ποιος πρέπει να είναι πλέον ο πήχης για την εθνική; Φτάνουν οι παρουσίες στα μεγάλα ραντεβού ή πρέπει να προχωράμε και κάποιες φάσεις;

«Αν μιλάγαμε για πριν από μερικά χρόνια, θα θέλαμε απλά και μόνο να είμαστε στις τελικές φάσεις. Μετά την Πορτογαλία όμως αλλά και τη συνεχή μας παρουσία στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού, οι απαιτήσεις έχουν μεγαλώσει. Βέβαια αν σκεφτούμε το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος (γιατί αυτό αντιπροσωπεύει η Εθνική ομάδα) τότε είναι μεγάλη επιτυχία και μόνο η παρουσία. Σιγά σιγά μπορούμε να έχουμε κάποιες απαιτήσεις παραπάνω, εφόσον όμως υπάρχουν οι προϋποθέσεις, δηλαδή καλύτερο εγχώριο πρωτάθλημα. Όταν δημιουργείς απαιτήσεις χωρίς προϋποθέσεις τότε είναι σαν να χτίζεις στην άμμο».

Η πρόβλεψή σου για την πορεία της ομάδας μας;

«Είναι μεγάλο μείον για μένα το γεγονός πως μέσα από την ομάδα αλλά και από τον κόσμο βγαίνει η αίσθηση ότι έχουμε σαν στόχο την πρόκριση. Ίσως δεν μπορέσουμε να το υποστηρίξουμε. Η προσέγγιση μας πρέπει να είναι πολύ προσεγμένη. Δεν πρέπει να εμφανιστούμε υπεραισιόδοξοι αλλά να είμαστε ρεαλιστές στην προσέγγιση των παιχνιδιών και ανάλογα με το πως θα μας πάει το κάθε παιχνίδι να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε για να διεκδικήσουμε το καλύτερο δυνατό. Δεν θα είναι τεράστια έκπληξη αν δεν περάσουμε αλλά αν πάρουμε την πρόκριση από τον όμιλο, τότε η ομάδα θα έχει υπερβεί τις δυνατότητές της. Δεν θέλω να φανώ μετριοπαθής, προσπαθώ ναι είμαι ρεαλιστής. Το επίπεδό μας πάντως έχει ανέβει και περιμένουμε καλά πράγματα από την ομάδα».

Ανοίγεις ένα καινούριο κεφάλαιο στην καριέρα σου που λέγεται προπονητική. Πώς έφτασες σε αυτή την επιλογή;

«Όταν είσαι πολλά χρόνια σε αυτόν τον χώρο, τον αγαπάς και δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτόν. Υπάρχει βέβαια μια εσωτερική μάχη που έχει να κάνει με το κλίμα που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν θέλω να κατακρίνω τον χώρο γιατί από αυτόν ζω. Άλλα μέσα από την κριτική πιστεύω πως μπορούμε να το κάνουμε ακόμα καλύτερο και να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Εχω πάθος για το ποδόσφαιρο. Αν είσαι καλός συνεχίζεις, αν όχι πας σπίτι σου».